شما بگید چکار کنم؟؟؟

الان داستانتون رو خوندم. یه جاهاییش فکر میکردم که این دوسته من هست که اینو نوشته. فقط زمان جدایی ما سال 91 بود. من تازه از دوستم رسما خواستگاری کردم. به نظرم خانوادتون اشتباه کردند. خدا روزی رو میرسونه بخصوص تو خارج معمولا کار گیر میاد و فوقش این بود که شما هم میرفتین سر کار زندگیتون میچرخید. حیف که خانواده ها تو ایران خیلی سطحی نگاه میکنند.

سلام... عجب اتفاقات پیچیده ای میفته تو زندگیا...

شکوفه خانم بنظرم شما بیخیال این ماجرا شو....

خوب نیست در مورد اون اقا قضاوت کنم چون از باطنش و نیتش خبر ندارم. ولی به این مسئله فکر کن.... ایشون قبل از خارج رفتن میدونست شما دوسش داری.... پس اگر واقعا دوستت داشت نباید می رفت....

به عنوان یک پسر و یه دوست بهتون توصیه میکنم احساسات رو کنار بگذارید .متاسفانه زندگی امروز و آدم های امروز طوری شدن که هر کس به دنبال منافع خودشه .همین آقا هم از این قاعده مستثنا نیست وگرنه علاقه شما برمیگشته به قبل از خارج رفتن ایشون .میتونیستن به خاطر شما نرن .ولی رفتن و این نشون میده که کارشون از شما براشون مهمتره .روی احساسات و علاقه های سن 21 سالگی اصلا حساب باز نکنید این احساسات به زودی جای خودشون رو به تفکر منطقی و عقلانی میده .از موارد مشابه شما در اطرافیان من هم بودند که دختر به خاطر عشق و علاقه به همسرش چه سختی هایی رو تحمل کرده و حتی در دوران تحصیل شوهرش ,کار کرده و مخارج زندگی رو تحمیل کرده اما به جای تشکر خیانت و جدایی تحویلش دادن .درسته که همه آدما یه جور نیستن ولی تضمینی وجود نداره مرد مورد علاقه شما هم از همین گروه نباشه .برای همین کلاه خودتونو محکم نگه دارید تا بعدا دنبالش ندویید.

هيچ نضميني براي ازدواج با كساني كه قبلا رابطه دوستي داشتند وجود نداره و چه بسا چنين ازدواجهايي با روابط غير عرفي و غير شرعي كه هيچ توجيه عقلاني هم ندارند بعدها منجر به جدايي و طلاق با خاطرات بد شده اند. بنابر اين بدون وجود تضمين كه تنها ازدواج شرعي است نميتواند در اين مورد مذكور وجود داشته باشد. از طرفي معلوم هم نيست كه بعد از سپري شدن مدت زمان صبر براي پايان تحصيل و مراجعت نامبرده از خارج او در اين مدت با كسي ديگر در خارج ازدواج كرده باشد . پس بهتر است سنجيده عمل كنيد تا بعدا پشيمان نشويد و حسرت گذشته را نخوريد.

سلام

ظاهرا شما 2 تا دلیل برای ادامه دارید 1- علاقه 2- شناخت

در مورد علاقه باید بگم که وقتی رابطه رو شروع کردید 18 سالتون بوده یه دختر تو این سن خیلی راحت دل میبنده .اینکه میگید حریم رو حفظ کردید هم ربطی به موضوعی که من میگم نداره .احساسات این سن بسیار مبالغه آمیزه .مثلا وقتی یه دختر 18ساله میگه نامزد من مرد صادقی هست خیلی فرق داه با وقتی که یه دختر 24 ساله این صفت رو به یه مرد میده. یه دختر18 سال مصادیقی رو که برای صادق بودن وسایر صفات مثبت  در نظر میگیره خیلی ساده تر از دختران بزرگتر  هست 

مثلا:وقتی دبیرستانی بودم اغلب دوستان من میگفتن دوست پسرشون خیلی پسر صادقیه ! وقتی میگفتم از کجا میدونی ؟مثلا میگفتن: چون هر وقت ازش پرسیدم کجاست راستش رو گفت!!!!(حالا کلا سه دفعه هم نپرسیده بوده و تازه اگه درست هم باشه مگه این ملاک سنجش صداقت میشه!؟)

خلاصه اینکه: احساست این سن چه عشق باشه چه تنفر ، چه اعتماد باشه چه بی اعتمادی و... بزرگنمایی شده ست این بزرگنمایی رو خود فرد متوجه نمیشه(اقتضای سن هست) و وقتی اطرافیان بهش میگن موضوع اینقدر ها هم جدی نیست و بی خیال ، شخص بهش برمیخوره و فک میکنه دیگران بی احساسند و درکش نمیکنند!!

پس دلیل شماره 1 چندان قابل اعتنا نیست 

2-شناخت شما تنها از روی ایمل و مکالمه تلفنی و گفتگوی محض بوده اما تجربه  ثابت کرده 30 سال شناخت مجازی به اندازه 1 سال شناخت از نزدیک و رفت آمد ارزش نداره! و 1 سال شناخت همراه با رفت و آمد و تحقیق هم به اندازه 1 ماه زندگی زیر یک سقف اعتبار نداره!!

مثال: اگر یه نظر سنجی بذارن و دامنه نمونه اماری انتخاب شده هم همه مردم ایران باشه و سوال نظر سنجی این باشه:

کدام باعث خوش بختی است:1-زیبایی ظاهری 2-اخلاق خوب 

حاضرم قسم بخورم اکثریت قاطع میگن گزینه 2 ولی آیا واقعا ملاک افراد برای انتخاب  اخلاقه؟؟ اکثر افراد اگر مجبور به انتخاب بین یکی از این دو مورد باشن:  بین یه" مهربون با چهره معمولی"  و یه " زیبا که چیزی از اخلاقش نمیدونن" حتما دومی رو اتخاب میکنن به این امید که اخلاقش هم انشاءالله خوبه!!!!

یا اگر از افراد بپرسن آیا درسته که جوانان رو به خاطر بی پولی از ازدواج محروم کنیم ؟ اکثریت میگن خیر ! ولی وقتی ازشون بخوای دختر خودشون ر به یه پسر بی سرمایه بدن میگن نه! اگر هم دلیل بخوای میگن خوب بهتره بگرده شاید کسی دیگه راضی بشه!!

این تناقضات نشانه دروغ گویی یا ریا کاری نیست بلکه فقط فاصله بین شعار و عمل رو نشون میده.همه ما قادریم حرف های قشنگ بزنیم (خرجش اینه که چند تا کتاب بخونی . غیر از اینه؟؟)اما همه ما قادر نیستیم اون حرف ها رو به عمل تبدیل کنیم چرا؟آیا ما دروغگوییم؟ خیر چون تبدیل افکار به عمل علاوه بر داشتن مهارت و توانایی و تجربه تحت تاثیر عوامل خارجی و بیرونی مثل تربیت و آموزش و شرایط محیطی هم قرار داره که همه اینا باعث میشه یه فرشته در دنیای مجازیِ تلفن و ایمیل در زیر یه سقف تبدیل به موجوذی غیر قابل تحمل بشه 

خب دلیل 2 هم رد شد پس چی کار کنی؟؟ راه حل: اگر پدرت به طور معمول فرد ایرادگیری نیست به حرفش اعتماد کن و هرچقدر هم که سختت باشه اونو قبول کن چون خودم وقتی به گذشته نگاه میکنم دقیقا حق رو به پدرم میدم

مخاطب گرامی!

شما یه بازنگری به اصل کفوفیت و همتایی داشته باشید، اینکه شما میفرمایید: دوسش دارم  و ...  این حس و عشق زمانی پایدار میمونه که وضع اقتصادی و دوری از وطن و مشکلات عدیده دیگر موجب نشه که زیر بار این سختی ها دوست داشتن، له بشه

اگر شرایط و معیارها و تناسب خواستگارهای دیگتون به نسبت از ایشون بهتره یقین بدونید دوست داشتن و علاقمندی حاصل میشه

موفق و موید باشید

سلام - من فقط میدنم اگه با کس دیگه ایی هم ازدواج کردید بعد از یک مدتی مهر اون هم تو دلتون جا میگیره پسر مورد علاقه تون هم میره سراغ دختر های دیگه (دختر فراوانه )اونهم توی خارج که نگو -نترسید طوریش نمیشه واینرا از طرف من که پسرم بدونیددخترها وفا و عاطفه شون اگه 100 باشه پسرها به 10 نمیرسه فقط دلتون برا خودتون بسوزه