سلام . توی دانشگاه از رفتار و شخصیت آقایی خوشم اومد و احساس کردم که به خصوصیات و معیارهام نزدیکه . سعی کردم علاقم رو غیر مستقیم به ایشون نشون بدم ایشون هم برخوردش طوری نبود که احساس کنم بهم علاقه نداره و جواب محبت ها مو میداد ولی خب هیچ تلاشی هم برای نزدیک شدن و آشنایی بیشتر انجام نمیداد. از اونجایی که یه کم احساس میکردم ارتباط با خانوم ها براش مشکله سعی کردم خودم بیشتر بهش نزدیک بشم و در نشون دادن علاقم بیشتر تلاش کردم. سال آخر دانشگاه بود که جزوه ای رو برای کپی ازم گرفت و شماره تلفنش رو توی یک از برگه هاش نوشت بدون هیچ توضیحی موقع دادن جزوه هم یکم دستپاچه بود. راستش من اون موقع اصلا متوجه اون شماره نشده بودم و الان که دوسال از فارغ التحصیلی من میگذره تازه برای کاری به جزوم مراجعه کردم و اون شماره رو دیدم. یادمه که بعد از این رد و بدل جزوه هم زیاد متوجه من بود ولی من که از چیزی خبر نداشتم عکس العملی نشون ندادم. فقط یه بار که با بچه ها اردو رفته بودیم احساس میکردم خیلی در مقابلم معذبه و سعی میکنی زیاد تو دید نباشه داره.
من واقعا بهش علاقه داشتم و نمیخوام فک کنه اون همه ابراز علاقه یه رفتار معمولی من با هر پسر دیگه ای هست. من تا به حال با کسی دوست نبودم و هیچوقت هم به این دوستی ها اعتقادی نداشتم. تمام این دوسال در تلاش بودم که ایشون رو فراموش کنم چون تقریبا مطمئن شده بودم که چون هیچ حرکتی انجام نداده پس علاقه ای به ایجاد ارتباط با من نداشت. تقریبا هم موفق بودم تا اینکه این شماره رو دیدم و یاد انتظاری که بعد از دادن شماره از خودش نشون میداد افتادم و همه چیز دوباره خراب شد.
1- با این اوصاف اگرچه میدونم ایشون مطمئنا به اندازه من علاقه شدیدی نداره ولی سوالم از شما اینه آیا ایشون واقعا مایل به آشنایی بودن یا به خاطر اصرار بیش از حد من در ابراز علاقه توی رو دربایستی افتادن که مثلا غرورم رو زمین نزنه و ... شماره دادن؟
2- اگر تمایل و علاقه ای در کار بوده به نظر شما یه پسر حاضره به راحتی کنار بکشه ( حالا به هر دلیلی مثلا اینکه شرایط ازدواج رو نداشت و خجالتی بود و ...) ؟
3- چون واقعا فکرم مشغوله و نمیتونم تکلیفم رو مشخص کنم میخواستم به این شماره پیامک بدم که مثلا "شما خانم فلانی هستی؟ من شمارت از گوشیم پاک شده بود یادم افتاد تو جزوم نوشتم. خودم رو معرفی کنم و بگم که میخوام کتابایی که ازش گرفته بودم رو بهش پس بدم." ببینم چه عکس العملی نشون میده به نظر شما این کار خوبه ؟. چون میگن نباید به یک مرد مستقیما درخواست آشنایی و ازدواج داد و ممکنه در موردت اشتباه برداشت کنه.
ممکنه شما نظرتون این باشه که ایشون علاقه ای ندارن. ولی اگه میشه یه راهی بگید که مستقیما بتونم نظرشون رو متوجه بشم تا از این همه فکر راحت شم . مثلا اگه جواب پیامک فقط " نه" بود میفهمم که مطمئنا نمیخوان ارتباطی شکل بگیره.
ببخشید طولانی شد. با سپاس فراوان از شما.
باسلام
جمع بندی نظرات:
1-عاقلانه این است که با توجه به اینکه دو سال گذشته است و اگر علاقه ای بود حتما از طرق مختلف اقدام به ارتباط گیری با شما می کرد و با توجه به اینکه شما گفتید، "اگرچه میدونم ایشون مطمئنا به اندازه من علاقه شدیدی نداره" این عدم ارتباط گیری خود دلیل بر عدم علاقه می باشد، لذا "فراموشی" بهترین راهکار است و منطقا وجود یک شماره نمیتواند دلیل بر خواستگاری و ازدواج و دوست داشتن و ...باشد،از کجا مطمئن هستید که هدف تعیش و دوستی و... نبوده است؟!
2-واقعیت این است که اغلب مردان راحت تر و زودتر معشوق خود را فراموش می کنند تا زنان، و این به جهت عاطفی و احساسی بودن زنان می باشد بر خلاف مردان.
3- در مورد سوال سوم شما باید عرض کنم که:
در ابتدا باید غیر مستقیم از طریق یکی از دوستان امین و متشرع خود اقدام به ارتباط گیری کنید تا اولا مطمئن شوید که آیا ایشان ازدواج کرده اند یا نه و سپس دلیل عدم ازدواج ایشان بعد از دو سال را روشن شود و در نهایت آیا اصلا ایشان قصد و تمایلی به ازدواج دارند. بعد از این مراحل تازه اول کار است که آیا شرایط اولیه ازدواج را دارند و آیا اصلا شما هم کفو هستید و آیا تمایلی به ازدواج با شما را دارند یا نه... . در ادامه بعد از انجام این تکالیف و اعلام نتایج آن به مشاوران، جهت مشاوره مجدد در خدمت شما خواهر گرامی هستیم.
اهم نظرات کاربران گرامی:
-به فکر خودتون باشید.به خواستگارانتون فکر کنید.تا میتونید ویژگی های بد اون اقا پسر را یاداوری کنید تا دلتون ازش نا امید بشه.
- کار صحیح این هست که از یاداوری و بازگشت به اون دوران خودداری کنید و راهی که پیش گرفته بودید ( فراموشی ) رو ادامه بدید. پیگیری این موضوع از طرف شما میتونه پایان خوشی نداشته باشه و از وضعیت الان به مراتب حالتون بدتر بشه .
-بعضی از پسرها جنبه شو ندارند . ممکنه یک جوری ضابع بشی که تا آخر عمرت از یادت نره.
-وسوسه نشو فراموشش کن.پسرها با کسی تعارف ندارن اگه شما رو دوست داشت حتما اقدام حضوری میکرد.
وفقکم الله
یاد یک لطیفه افتادم
دانشجوی پسر به همکلاسی دخترش پیشنهاد دوستی داد دختر بهش گقت اگه یه بار دیگه مزاحمم بشی به حراست میگم. بعد چند وقت پسر از دختر یه جزوه خواست دختر تو یه نامه نوشت که من اشتباه کردم منم دوستت دارم بیا با هم دوست شیم .نامه رو گذاشت لای جزوه داد به پسر ولی پسر دیگه هیچوقت سراغ دختر نرفت
نتیجه اخلاقی=پسرا هیچوقت لای جزوشونو باز نمیکنن
من میخواستم جزوم رو واسه امتحان بخونم ولی استاد اون درس یه کتاب خوب معرفی کرده بود میخواستم اون کتابو بخونم دیگه وقت نشد جزوم رو بخونم . حکمت خدا رو ببین
برا منم همین اتفاق افتاد البته یا یه اشنا که تو جزوهام جمله عاشقانه نوشت منم چند سال بعد دیدم بهش ابراز علاقه کردم دوبار ردم کرد
اما هنوز برام سواله که چرا
آره ممکنه تا حالا پشیمون شده باشه
وسوسه نشو فراموشش کن.
پسرها با کسی تعارف ندارن اگه شما رو دوست داشت حتما اقدام حضوری میکرد.
حالا اینکه پسر خوبی بوده میخواسته شما و خودش رو الوده یه رابطه که سرو ته نداره نکنه.
شایدم شرایط ازدواج نداشته یا کس دیگه ای رو دوست داشته الانم یهو بری سر وقتش ببینی نامزد داره یا کس دیگه ای رو دوست داره بیشتر ضربه میخوری اینطوری که هست رابطه تون قشنگ تر تموم شده.
من یه همکلاسی داشتم ترم یک ارشد عاشقم شد وسط کلاس داد میزد جلو همه میگفت من میخوام با این خانوم ازدواج کنم.
حالا همه پسرها هم مثل هم کلاسی من پررو نیستن ولی اگه یکی رو بخوان کل دانشگاه میفهمه که فلان پسر از اون دختر خوشش میاد.
خیلی ممنونم از پاسختون خانم دکتر عزیز شما درست میفرمایید ***
به نظر من که خودم آقا هستم بعیده و خیلی هم بعیده که قصدشون ازدواج باشه. از کی تا حالا رسم شده مردی احساس کنه خانمی بهش علاقه مند است و خودش هم به خانم علاقه داشته باشه، اونوقت بیاد شماره شو به خانم بده؟ که چی؟ خانم بیا خواستگاری من؟
محتمل ترین حالات
1- قصد دوستی و نه ازدواج. اگر شما تماس می گرفتید گذشته از اینکه در شان یک دختر مومن نبود، اولین تصوری که در ذهن طرف مقابل ایجاد می کردید این بود که اهل دوستی هستید. آقایون برای ازدواج به کسی شماره نمیدند بلکه شماره می گیرند. رابطه طالب و مطلوب)
2- قصد ازدواج: خیلی بعید هستش. نه فقط در کشور ما بلکه هیچ جای دنیا مرد خودش رو عرضه نمی کنه. دادن شماره نوعی عرضه کردن و اعلام آمادگی برای برقراری رابطه است. برفرض هم که اینطور بوده باشه و قصدشونازدواج بوده باشه هم راه رو اشتباه رفته و هم باید مراقب بود مشکل شخصیتی یا روانی نداشته باشند. نهایت اینکه خیلی خجالتی باشه واسطه پیدا می کنه یا جرات نمی کنه قدم جلو بذاره. ولی شماره دادن ....
مطالبی که شما در مورد حالات روحی ایشون با دیدن خودتون فرموده اید به احتمال بسیار زیاد فقط تصورات شما است. نمونه هاش رو هم زیاد دیدیم و شنیدیم (خودمون هم داشتیم
)
مطمئن باشید اگر ایشون خواهان شما بود و شماره رو هم بر فرض محال برای همین منظور داده باشند، پس از عدم پاسخگوئی شما قطعا و بدون تردید از طریق دیگری اقدام می کردند. فرض اینکه گمان کرده اند شما علاقه ای ندارید پس کنار کشیده اند در حالت کلی مغایر با اخلاق آقایان است و در مورد شما به راحتی میشد به به حفظ شخصیت و وقار خانمانه تعبیر و نتیجتا از راه دیگری اقدام کرد.
در غیر ممکن ترین حالت ، اگر فرض کنیم شما درست قضاوت نموده اید، مردی که جرات نکنه یا نخواهد از دختر مورد علاقه اش (بر فرض وجود علاقه!) مستقیم/غیر مستقیم، خواستگاری/پرسش کنه، می تونه آنچنان همسر مناسبی باشه که شما ریسک گرو گذاشتن آبرو و احتمالا شنیدن جواب منفی و پیامدهای روحی شدید آنرا قبول کنید؟
با توجه به احساساتی که دارید خودتان قضاوت و تصمیم گیری نکنید، قبل از هر اقدامی با یکی بزرگترهاتون (حتما آقا باشه) پدر، عمو، دائی، پدر بزرگ... مشورت کنید. خجالت هم نداره.
موفق باشید.
متشکرم از شما بله ممکنه تصورات من از رفتارهای ایشون اشتباه باشه. کاشکی اصلا هیچوقت طرفش نمیرفتم که حالا اینقدر درگیر باشم. واقعا خسته شدم نمیتونم رو کارام تمرکز کنم. کاشکی اگر اینقدر براش بی اهمیت بود نه شماره میداد نه جواب ابراز علاقمو. من به تنهایی مقصر نیستم برخوردش طوری نبود که قاطعانه مطمئن باشم که به من هیچ علاقه ای نداره در حالی که از برخورد و شخصیتم تقریبا میدونست هدفم از این رفتارهام چیه و همه ی بار و مسئولیت این کارو روی دوش من گذاشت.
من هم به خاطر غلبه کردم به احساساتم تنها به رای و نظر خودم اکتفا نکردم و نظر شما بزرگان رو جویا شدم.
زنده باشید
بهترین افراد برای مشورت دادن به شما هماطور که گفتم بزرگترهای خانواده یا بستگان نزدیک هستند.
* یه احتمال جزئی: شما 2 سال متوجه وجود اون شماره نشده بودید. بعد از این مدت که زمان کمی هم نیست اطمینان دارید شماره را حتما آن آقا یاد داشت کرده؟ آیا متعلق به ایشان است و نه فرد دیگری؟ فهمیدن آن که راحت است.
اگر هم شماره بوسیله آن آقا نوشته شده باشد احتمال نمی دهید ایشان شماره ای را سرسری و از روی تعجیل روی برگه های شما نوشته باشد؟
البته فقط داریم حدس می زنیم.
خودتون رو بی جهت درگیر نکنید. همانطور که گفتم اگر کسی طالب باشد دنبال مطلوبش می رود. در غیر اینصورت یا طالب جدی و با اراده نیست، یا در خودش آمادگی لازم را نمی بیند، یا اصلا خواهان نبوده. در هر 3 حالت ارزشش رو نداره.
قبلا بارها در همین سایت به خانم ها گفته ام. باز هم میگم. ابدا دنبال آقایان ندوید. اگر به کسی علاقه پیدا کردید همینقدر که 2 یا 3 بار شما را ببیند و نهایتا چند کلمه صحبت معمولی رد و بدل شود، کافی است. آقایون در چند دقیقه تصمیم اولیه شان را در مورد خانم با توجه به ملاک های ظاهری و تا حدی غیر ظاهری می گیرند و اگر واقعا قصد ازدواج داشته باشند از راه های متعارف اقدام با آشنائی به منظور شناخت بیشتر (در نوع به اصطلاح مدرن) و سرانجام خواستگاری رسمی می کنند.
پیشنهاد دوستی به قصد آشنائی، ملاقات بیش از حداکثر 2 جلسه به بهانه شناخت، گردش و سینما و کافی شاپ و .... همگی یعنی ازدواجی در کار نیست. قصد فقط قصد هوس بازیه. خانم ها خودشون رو فریب ندهند. فکر هم نکنند که می توانند با زرنگی یا جاذبه این قبیل آقایان را جذب کنند. در بهترین حالت که هیچ اتفاقی هم برایشان نیفته حداقل صدمه ای که خواهند دید سرخوردگی، تحقیر و له شدن غرورشان است. البته طرف صحبتم اون دسته خانم های نجیب است نه کسانی که .... .
قبلا هم این ها رو گفتیم. بعضی ها قبول کردند. بعضی ها هم کار خودشان را کردند بعدش تو همین سایت آه و ناله که ... .
خانم دکتر نظرهایی که از سر حسن نیت و دلسوزی به پست های کاربران می دهند خیلی خوندنیه و زیباست.
بیشترین دلیل اومدنم به این سایت خوندن نظرهای ایشونه.
خانم دکتر با آرزوی موفقیت و کامیابی شما
بعضی از پسرها جنبه شو ندارند . ممکنه یک جوری ضابع بشی که تا آخر عمرت از یادت نره
سلام دوست عزیز
خوش به حالتون که عفیف و پاکدامنید
خوش به حال همسر آیندتون
سعی کنید این پاکدامنی رو حفظ کنید
سوالی که اینجا پیش میاد اینه که آیا در این مدت که ایشون منتظر بوده و شما غافل، پس از مدتی آیا ایشون نامید شده و الان بیخیالتون هستن یا نه؟ مهم ترین چیزی که الان باید بدونین همین موضوعه.
میتونین عکستونو تو وایبر بزارین و بعد از طریق وایبر بگین ببخشید من شماره تونو خیلی وقته مثل خیلی از شماره های دیگه دارم تو گوشیم ولی خیلیا یادم رفتن می خوام شماره هامو خونه تکونی کنم یا یه چیزی تو این مایه ها. میشه بگین شما کی هستین؟ به خاطر نمیارم. اگه دیدین ازش بخاری بلند نمیشه به نظرم بهتذره همون لحظه فاتحه شو بخونین و دنبال یه کیس دیگه ای باشین چون محاله قیافه تون از یاد پسری بره که دوستتون داشته و الان توپروفایل وایبرتون میبینتش. یا اگه حتی از یادشم نرفته ولی جواب سربالا داد پس نتیجه بگیر که دیگه دلش به یه جای دیگه ای بنده... پس در این صورت دیگه سعی در مزاحمت برای حریم دیگران نداشته باش و حقوق شهروندی رو رعایت کن.
ببخشید من تجربه ای ندارم ولی فقط نظر خودمو به شکل تئوری گفتم. پس مشورت کنین با باتجربه ها.
با احترام
مهدی
خیلی ممنون که وقتتون رو گذاشتین و نظر دادین آقا مهدی ای کاش جواب این سوال که هنوز منتظره یا نه رو میدونستم. ممنون از راهنمایی هاتون
اشتباه کرده اید.
چقدر مختصر و مفید پاسخ دادید آقا یوسف
نمیگید در چه موردی اشتباه کردم و دلیل اینکه فک میکنید اشتباهه چی هست؟
"اگر باهاش تماس گرفتم بعدش بیاد خواستگاریم این درسته؟ با توجه به اینکه ما تو یه شهر هم نیستیم .خودم هم سردرگمم. متشکرم از شما"
باسلام
در جواب سوالِ مجدد شما باید عرض کنم شما در ابتدا فرض کنید آمد! آیا شرایط اصلی و هم کفو بودن را ارزیابی کرده اید و آیا دوری و بعد مسافت و مسائل فرهنگی و اعتقادی را سنجیده اید، به نظرم ارزش پیگیری را ندارد ، اگر خیلی فکرتان مشغول است ، در ابتدا سعی کنید از همه چیز مطلع شوید ، لطفا مجددا جوابی که در متن اول داده ام را با دقت مرور کنید.وفقکم الله
متشکرم که مجددا به سوالم پاسخ دادین. من حتما همه ی متن ها رو که زحمت نوشتنش رو کشیدید با دقت میخونم و روشون فکر میکنم
شما از متنتون معلومه زیاد احساساتی با قضایا برخورد نمیکنی خیلی منطقی در موردشون فک میکنی همه احتمالاتو هم ذر نظر میگیری اگر میتونی و امکانش هست کامل از این مورد بگذر و خواستگارای دیگه رو بررسی کن این آقا مشکلی داره که پا پیش نمیذاره ...در مورده اینکه پیامک بزنیدم اینم یه راهه ولی خیلی احتیاط میخواد چون شاید اون آقا علاقه داشته باشه موقعیت و شرایطه ازدواج نداشته باشه یا اصلا قصدش ازدواج نباشه بعد یه ارتباط بینتون شکل بگیره با پیش زمینه احساسی که شما نسبت بهش داری خیلی سریع وابسته میشی ...اگر خیلی دیگه برات این آقا مهمه جوری که به هیچ وجه نمیتونی ازش بگذری با تلفنه خونه به شمارش تماس بگیر (پیام ندید)بگو این شماره ماله خانوم ....هست؟ من همکلاسی دانشگاهشونم فامیلیتونم بگید بعد که گفت نه خودش اگر هنوز چیزه خاصی وجود داشت آشنایی میده اگر جوابش نه بود هیچی اضاف تر نگفت یعنی ایشون قصدی برا ارتباط با شما ندارن و شایدم یکی تو زندگیشونه فقط بازم میگم در صورتی این کارو بکن که خیلی خیلی بهش علاقه داریو برات ارزش داره چون اصلا کاره راحتی نیست و بعدش اگر جوابی که میخوای نشنوی فراموش کردنش سخته فقط در صورتی اینکارو بکن که بعدش بتونی به خودت بگی ارزششو داشت . من شخصا جای شما بودم میگذشتم ازش بازم بهتره درموردش فکر کنید
خیلی ممنونم که خودت رو توی موقعیت من فرض کردی و متنو اینقد بادقت خوندی هانای عزیز. آره واقعا کار سختیه زنگ زدن. ولی چرا گفتید که اگه خواستم تماس بگیرم با تلفن خونه تماس بگیرم و پیام ندم؟
چون رسمی تره وقصدش ازدواج نباشه نمیتونه مزاحمت بشه و اگرم باشه که دیگه شماره خونه رو داره
ممنونم هانا جان راست میگی
سلام دوست عزیزو خواهرگرامی
من متن شماروخوندم و احساساتتون قابل درکه اما
با تصویری که شما کردید اون ٱقاباتوجه به نشان دادن علاقه غیرمستقیم شما به سمت شماجذب شده و توجه نشون داده و بنظرم شماازایشون فقط واکنش اعمال خودتون روگرفتید.چون هر کنشی یه واکنش هم درحالت عادی و ساده داره دیگه. و اینوتقریبا میشه مطمئن بود که بااین مدت کم تمایل ازدواج ازطرف ایشون شکل نمیگیره
ببخشید دستم خورد ارسال شد.
در ادامه حرفم میخواستم بگم .شاید به قول گفته خودتون قصد آشنایی داشتند.امابنظرم اینکه شماپیامک بزنید به اون ترتیبی که خوتون گفتید ٬ جالب نیست.چون ارزش خودتون کم میشه به این علت که شماقبلا همون دوسال پیش تلاش خودتون رو کردید و ادامه دادنش درست نیست و شاید مثل قبل نتیجه ای نداشته باشه . ضمن اینکه اون آقا به هرترتیبی بود میتونست پی شماروبگیره.مثلاباکمک دانشگاه و همکلاسیها و ...
ممنونم که دلسوزانه جواب دادید ترنم خانوم عزیز
سلام علیکم
کار صحیح این هست که از یاداوری و بازگشت به اون دوران خودداری کنید و راهی که پیش گرفته بودید ( فراموشی ) رو ادامه بدید. پیگیری این موضوع از طرف شما میتونه پایان خوشی نداشته باشه و از وضعیت الان به مراتب حالتون بدتر بشه . اگر یک پسر با هر درجه از خجالتی بودن از دختری خوشش بیاد بالاخره اقدام میکنه و اینگونه بیخیال نخواهد شد. پس روال امروز زندگی تون رو ادامه بدید و ارامش فعلی تون رو از دست ندید .
اللهم عجل لولیک الفرج
با سلام ،
نه منتظر جان روانشناسيت در مورد پسرها اشتباهست
من خودم به شخصه تو زندگي از قيافه ظاهر ده ها دختر خوشم اومده و كه اگه شرايط جور ميشده و ... با يكي از همينا ازدواج ميكردم ولي خب قسمت نبوده،
اصل كلام:
مگه فيلم هنديه كه يه پسر فقط از رو ظاهر از يه دختر خوشش بياد ، خودشه به آب آتيش بزنه تا اونو بدست بياره و بگه اين ولا غير
تازه اينجور عشقاي ناگهاني آتتشين زود هم خاموش ميشه
ممنونم از شما دوست عزیز
به نظر من هم اگر یه پسر از دختری خوشش بیاد رهاش نمیکنه . اما وقتی داشتم موضوعات اتاق گفتگو رو میخوندم نوشته های این موضوع رو دیدم و به نظرم اومد که این قضیه انگار همیشه صدق نمیکنه.
موضوع : "دوستان شرح پریشانی من گوش کنید"
http://www.jonbeshnet.ir/forum/دوستان-شرح-پریشانی-من-گوش-کنید
سلام
من یکی از همون کسانی هستم که تو این پست که ذکر کردید نظر گذاشتم و داستانمو گفتم
خیلی کوتاه بخوام بگم این که کارتون اصلا درست نیست
به فکر خودتون باشید
به خواستگارانتون فکر کنید
تا میتونید ویژگی های بد اون اقا پسر را یاداوری کنید تا دلتون ازش نا امید بشه
همین هم که دیگه نمی بینیدشون کلی بهتون کمک می کنه
امیدوارم بهترین ها نصیبتون بشه
التماس دعا
بله علی آقا من نظر شما رو موقع خوندن اون پست خونده بودم . میخواستم بگم برادر من الان 33 داره من همیشه شاهد بودم که داره تمام تلاششو میکنه که روی پای خودش بایسته تمام دوره ی لیسانس و ارشدش هم درس میخوند و هم کار میکرد. کسی رو دوست داشت ولی به خاطر نداشتن شرایط چیزی نگفت. الان که شاید هشت نه سال گذشته باور کنید هنوز هم همه شرایط ازدواجو نداره و شاید اگر 5 سال دیگه هم بگذره نتونه به تمام چیزایی که دوس داره برای همسر آیندش فراهم کنه برسه. فقط فرق الان با 5 سال دیگه اینه که اون موقع و تو اون سن دیگه شور و اشتیاق جوونیشو نداره و انتخاب همسر براش سخت تر میشه. درسته بعضی از اقشار جامعه وضع مالی خوبی دارن خیلی از دوستان برادرم تو سن 25 سالگی ازدواج کردن و اونموقع هم خونه داشتن و هم ماشین و ... که اینا رو با حمایت خونواده هاشون داشتن نه کار کردن خودشون. اما ماهایی که تو خونواده ی متوسط هستیم نمیشه خودمون رو با اونا مقایسه کنیم. ما اگر کسی رو انتخاب کردیم قبل از اینکه خودمون در مورد نظرش قضاوت کنیم باید شرایطمون رو بهش بگیم . شاید کسی که شمارو دوست داره به نظرش خوشبختی فقط " با شما بودن " باشه
سلام علیکم
مطلبی که اشاره کردید درستی این موضوع رو تایید میکنه . اگر این پسر حقیقتا اون دختر رو میخواست تلاش می کرد و از مرحله پریشانی گذر می کرد . در هر صورت شما هنوز هیچی از اون پسر نمی دونید و صرفا بخاطر یک شماره دارید دلتون رو دوباره گرفتار می کنید .
اللهم عجل لولیک الفرج
ممنونم از شما دوست عزیز
باسلام
1-عاقلانه این است که با توجه به اینکه دو سال گذشته است و اگر علاقه ای بود حتما از طرق مختلف اقدام به ارتباط گیری با شما می کرد و با توجه به اینکه شما گفتید، "اگرچه میدونم ایشون مطمئنا به اندازه من علاقه شدیدی نداره" این عدم ارتباط گیری خود دلیل بر عدم علاقه می باشد، لذا "فراموشی" بهترین راهکار است و منطقا وجود یک شماره نمیتواند دلیل بر خواستگاری و ازدواج و دوست داشتن و ...باشد،از کجا مطمئن هستید که هدف تعیش و دوستی و... نبوده است؟!
2-واقعیت این است که اغلب مردان راحت تر و زودتر معشوق خود را فراموش می کنند تا زنان، و این به جهت عاطفی و احساسی بودن زنان می باشد بر خلاف مردان.
3- در مورد سوال سوم شما باید عرض کنم که:
در ابتدا باید غیر مستقیم از طریق یکی از دوستان امین و متشرع خود اقدام به ارتباط گیری کنید تا اولا مطمئن شوید که آیا ایشان ازدواج کرده اند یا نه و سپس دلیل عدم ازدواج ایشان بعد از دو سال را روشن شود و در نهایت آیا اصلا ایشان قصد و تمایلی به ازدواج دارند. بعد از این مراحل تازه اول کار است که آیا شرایط اولیه ازدواج را دارند و آیا اصلا شما هم کفو هستید و آیا تمایلی به ازدواج با شما را دارند یا نه... . در ادامه بعد از انجام این تکالیف و اعلام نتایج آن به مشاوران، جهت مشاوره مجدد در خدمت شما خواهر گرامی هستیم.وفقکم الله
***خیلی ممنونم از پاسختون و اینکه وقت گذاشتین متنمو خوندید***
میدونم که قصد اولیه ایشون از شماره دادن ازدواج نیست! اما اینجا فرقش اینه که من خودم باعث شدم که متوجه علاقه من بشه و قبلش اصلا کاری به کارم نداشت البته ابراز علاقه من طوری نبود که در موردم فکر بدی داشته باشه و من صرفا برای اینکه متوجه این علاقه بشه اینکارو کردم و همه ی این کارا هم بعد از وقتی بود که من از یکی از دوستام که همشهری ایشون بودن و ارتباط نزدیکی با خانوادش داشتن غیر مسقیم در مورد خانوادش و خودش پرسیدم و فکر میکنم خود ایشون هم اهل دوستی نیستن . من فک میکنم اگر دادن شماره قصدی داشته باشه فعلا فقط مطلع شدن از قصد اصلی من و اگر شد قصد آشنایی بیشتر برای ازدواجه ( اگر مشکلی نبود) نه خود ازدواج ولی با شناختی که از خودش و خانوادش دارم تا حدودی میدونم قصدی غیر از این ( صرفا دوستی و ....) نداره. ولی میگم شاید مثلا وقتی دیدن زنگ نزدم با خودش گفت که ممکنه خودش اشتباه برداشت کرده باشه و از اون برخوردا قصد خاصی نداشتم. شاید هم همونطور که شما گفتید علاقه ای نداشته و اون شماره رو هم چون فکر کرده من اصرار به ایجاد ارتباط دادم داده. ولی نمیفهمم اگه این قضیه اینقد براش بی اهمیت بوده چرا اصلا شماره نوشته؟!
من خودم دوستی رو قبول ندارم ولی اگر انتظار داشته باشم مثلا اگر باهاش تماس گرفتم بعدش بیاد خواستگاریم این درسته؟ با توجه به اینکه ما تو یه شهر هم نیستیم .خودم هم سردرگمم. متشکرم از شما