من به تو نزدیکم...

میدانم شکسته ای، میدانم زبان بیان بسیاری از غمهایت را نداری، بغض پنهان شده در گلویت را میبینم، اندوهی را که در فضای جانت جا گرفته است، میبینم، سیطره; فقر را بر زندگیت میبینم، شاهد درگیری تو با رنج و بیماری هستم، با درد تنهاییات از اینکه تنها سرپرست خود را از دست دادهای، آشنا هستم، سرگردانیت را در دو راهی حوادث میبینم و از اینکه راه چاره و نجاتی برای خود نمییابی آگاه هستم. آری! من همه چیز را میدانم؛ زیرا همه چیز را میبینم. اشکهای پنهان تو از دید من مخفی نمیماند، آه برآمده از دل شکستهات را تنها من میشنوم. نگاههای ملتمس و نگران تو را که به نقطه; امیدی خیره شده است، میبینم، سردی احساسها را نسبت به تو درمییابم و آنگاه که فریاد میزنی، اما فریادرسی نمیبینی، در کنارت قرار میگیرم. تو مرا نمیبینی، اما من همه جا با تو هستم. من به تو نزدیکم. نزدیکتر از رگ گردن: )ونحن اقرب الیه من حبل الورید).(آیه;16،سوره; ق) کافی است مرا بخوانی تا تو را اجابت کنم: )اُدعونی استجب لکم)( سوره; غافر،آیه; 60) و نیز مرا یاد کنی تا شما را یاد کنم. )فاذکرونی اذکرکم)(سوره; بقره ،آیه;152). من عاشق تو هستم. عاشق درد و رنجت و عاشق اشکهای زیبایت. دوست دارم با من باشی و همواره مرا بخوانی؛ زیرا این خواندن و این با من بودن تو را به من نزدیک میکند و به آرامش میرساند و آن وقت است که در مییابی، من همه دردی را درمان و هر رنج و اندوهی را برطرف کننده و از میان برنده ام. و آگاه باش که من همیشه دوست تو و بهترین دوست تو هستم. حتی زمانی که از من روی بر میگردانی و به من شک میکنی و یا شکایت میکنی، اما من چنان مهربان و خطا پوشم که هرگاه کسی نسبت به من کفر میورزد و یا سخنانی ناشایسته دربارهام میگوید، خطایش را نادیده میگیرم و به او همانند دیگر آفریدههایم فیض و رحمت میرسانم و از سرچشمه جوشان مهرم سیراب میکنم. و اگر مرا ترک کند، به سویش میروم و فرصتی دوباره در اختیارش قرار میدهم. پس ای بندهام، من همه چیز را برای تو و تو را برای خودم (عبادت کردن و تقرب جستنت) خلق کردهام، از من رو نگردان و به سویم بیا. وقتی تنهاترینی، مرا یاد کن، وقتی امیدت را از هر سو از دست دادی، مرا صدا بزن، هرگاه احساس کردی کسی توجهی به تو ندارد، به سویم بیا. من همه جا هستم. هر کجا بنگری، آثار رحمتم، تو را به سوی من خواهد کشاند و بنده نوازیم را خواهی دید. من صدای تو را به خوبی میشنوم. حتی اگر این صدا از دهان تو خارج نشود. قلبت برای من کافی است که صدای تو را به من برساند. من در قلب تو جا دارم. وقتی عصبانی میشوی و فریاد میکشی، وقتی مظلومانه بغض خود را فرو میخوری، وقتی از درد به خود میپیچی، وقتی رنجی ناشناخته تو را آزار میدهد و وقتی در گرداب تحیر و سرگردانی دست و پا میزنی، تو را میبینم و در کنارت قرار میگیرم. میدانم این درد و رنجها برای تو خوشایند نیست، اما بدان خیر تو در آنهاست، زیرا که باعث کمال تو میشود. پس ای بندهام، بدان که جزمن کسی تو را در نمییابد و قادر به رفع نیاز تو نمیباشد. و این را هم بدان که هر کس چیزی به تو دهد، روزی عوض آن را از تو طلب میکند، اما من هرگز این کار را نخواهم کرد؛ زیرا «بی نیازم». هر کس عیب یا نقصی را در تو ببیند، سرانجام آن را آشکار خواهد کرد، امامن آن را ندیده میگیرم، زیرا که«ستّارم». با هر کس بپیوندی، روزی با او اختلاف خواهی داشت، اما من «یگانه ام» و اختلافی در کارم نیست. به هر کس بدی کردی، از تو انتقام خواهد گرفت اما من درمقابل بدیهایت به تو مهربانم، زیرا که «رحمن» و «رحیم» هستم. علاوه بر این مزد کار نیک را ده برابر میدهم. )من جاء بالحسنة فله عشر امثاله) «هر کس کار نیکی انجام دهد، پس ده برابر آن را پاداش میگیرد». (سوره; انعام،آیه; 160) و من «شکورم» یعنی به هر عملی حتی اگر کوچک وبی قدر باشد پاداش میدهم و آن را ارج مینهم. پس باز هم تو را صدا میزنم. به سویم بیا و اطمینان داشته باش که تو نیز پاسخ مرا خواهی شنید. دستانت را به سویم بلند کن، چشمانت را متوجه آسمان کن، زبانت را به حرکت در آر و مرا با تمام وجودت صدا بزن. این کار به تو آرامش خواهد داد. مطمئن باش این آرامش را از هیچ طریق دیگری به دست نخواهی آورد. این داروی تمام دردهای توست. این دارو تا با من باشی تمام نمیشود و خاصیتش را از دست نمیدهد. یادت باشد من بهترین و مهربانترین دوستی خواهم بود که در آرزویش بودهای. هر زمان و در هر کجا باشی، مرا خواهی داشت. کافی است مرا به فراموشی نسپاری و همان طور که من همواره با تو هستم، تو هم به یاد من باشی و مرا بخوانی، یاد من مآیه; آرامش، آن گمشده ای است که به هر کجا غیر از من سرزده ای آن را نیافته ای و اگر هم یافته ای، ناپایدار دیده ای؟ زهرا لوکه علیخان