شما بگید: حقمه یا نه؟

سلام

شما چند کار می تونی بکنی:

اول: فرد سومی رو واسطه کنی که باهاشون حرف بزنه و از این روش غلط اونا رو منع کنه

دوم : بدون اینکه در مورد خواستگارهات حرف بزنی بحثی در مورد ملاکهای ازدواج در خونه راه بندازی و در ضمن اون بحث مبانی فکری اونا رو نقد کنی یعنی بهشون بگی در مواردی باید خواستگار رو رد کرد که زندگی خراب می شه وگرنه اگر زیاد سخت بگیرند ممکنه دختر بدون همسر بمونه لذا ایده ال گرایی در زمینه شرایط خواستگار درست نیست چون واقعیت اینه که دختر انتخاب شونده است و اگر بخواد خیلی دست بالا بگیره لذا شاید اونی که منتظرشه هیچ وقت به خواستگاریش نیاد و در نتیجه مجبور بشه برای فرار از تجرد در سن بالا به ازدواج نامناسب تن بده

سوم: از عبارات و کلماتی که مخالفتت رو با روش پدر و مادر نشون می ده زیاد استفاده کنی مثل اینکه به شوخی بگی که باید یواش یواش برای ترشی انداختن من خمره بخرید یا اینکه به شوخی بگی که فکر می کنم وقتی فرد مورد نظر شما بیاد موهای من مثل دندونام سفید شده

اگه این کارها رو بکنی کم کم اونها هم متوجه میشن که نباید الکی خواستگارها رو رد کنن و نظر خودشون رو به شما غالب کنن.

پیروز و سربلند

سلام دیانا جان

راستش من مدتی هست که به این سایت سر می زنم و هر از گاهی اگه موضوع پستی برام جالب باشه نظرات دوستان رو میخونم ولی هیچ وقت نظری ندادم.اما اینبار برام فرق می کرد چون منم دقیقا همون مشکلی رو دارم که شما هم داری.منتهی شما پزشکی خوندین ولی  من مهندسی اونم بو یه دانشگاه معروف ! منم مشکلم مثل شماست.شما رشته ات دهن پر کنه من دانشگاهم و این باعث شده که پدرم عین پدر شما عمل کنه . اوایل منم از این رفتار پدرم ناراحت میشدم اما بعد متوجه شدم که کار پدرم بی حکمت نیست.

این حق شماست که در مورد زندگی تون و کسی که میخواین باهاش زندگی کنین تصمیم بگیرین اما باید به این هم فکر کنین که پدرتون واقعا نگران شما و آینده تونه . مسلما هیچ پدر و مادری نیست که بد فرزندشو بخواد اما شما هم باید کمی اونا رو درک کنین . اینکه گفتین از بعد از خواستگاری پسر عمه تون این جریان شروع شده به نظز من نشون میده که تابحال پدرتون خیلی جدی در مورد ازدواج شما فکر نکرده بوده.در واقع هنوزم دلش نمیاد که قبول کنه شما بزرگ شدی و دیگه دیر یا زود از پیششون میری.نمیدونم چرا ولی احساس میکنم که باید کوچکترین فرزند خانواده باشی .شاید چون پدر و مادرا همیشه توجه و محبت خاصی به کوچکترین عضو خانواده دارن و با رفتن اونا تنها میشن اینقدر حساسیت بخرج میدن. به کمی هم بر میگرده به تعریف و تمجید های عمه تون و خانوادشون.دیدین مامان بابا ها رو وقتی کسی از بچه شون  تعریف میکنه چقدر ذوق میکنن و براشون یه جورایی عزیز تر میشن؟انگار که قبلا خیلی توجه نمیکردن که دیگه بچه شون برای خودش کسی شده،وقتی که کسی تعریفشونو میکنه تازه انگار به چشم میاین!

شما گفتین که بنا به دلایلی نمی خواستین با پسر عمه تون ازدواج کنین پس تکلیف این موضوع خیلی راحت برای شما مشخص شد اما این تازه اول کاره برای پدرتون!!دقیقا اگه بخوام منظورمو برسونم میتونم تو این شعر معروف خلاصه کنم:به کس کسونش نمیدم به همه کسونش نمیدم . اما در مورد همکارتون:به نظر من پدرتون اینطور فکر کرده که ایشون فعلا داشجو هستن(اگه درست حدس زده باشم)بنابراین از نظر شغل و درآمد نمیشه فعلا روشون جساب باز کرد ضمن اینکه احتمالا سربازی هم نرفتن .پس با این تفاسیر اگه بخوان درسشون رو تموم کنن و بعدش سریازی هم برن کم کم 4 سالی وقت میبره.قطعا ایشون هم نمی پسندن که شما در این مدت طولانی عقد باشین تاااااااااااااا ایشون کاراشون روبراه بشه و بعد بتونن مخارج یه زندگی آبرومند(نه تجملی!در حد معمول جامعه)رو تامین کنن.تازه شما خودتون خوب میدونین که دیگه این روزا پزشک های عمومی هم هشتشون گرو نهشونه و به طور عامیانه بگم نون تو تخصصه!از طرفی بنظر پدرتون شما هنوز سنی ندارین.نه از این بابت که نتونین مسئولیت زندگی مشترک رو بپذیرید نه،از این بابت که شما میتونید موقعیت های بهتری داشته باشین.در هر صورت اگر پدرتون همکارتونو تایید می کرد شما حالا حالا ها نمی تونستین برین سر خونه زندگیتون و باید صبر میکردین تا شرایط بهتر بشه.پس چه لزومی داره که شما رو کسی سرمایه گذاری کنین که فعلا آینده اش کمی مبهمه.در ضمن در این بین هم باید کنایه های بعضی از اطرافیان(دوست و آشنا یا حتی بعضی از اقوام!) رو هم بشنوید که بگن فلانی دخترشو به کی دااااااد اونم کسی که هنوز کارم نداره.(اصلا فکر نکنین که یه درصد هم بگن خوش بحالش شوهرشم دکتره و از این حرفا که حتی اگه تو دلشونم بگن از روی حسودیم که شده به زبون نمیارن)تازه می تونن برچسب داماد سرخونه هم به ایشون بزنن!پس ببینید پدرتون بدون حساب کتاب تصمیم نگرفته در واقع این مورد حتی ارزش اینو نداشته که مطرح یشه . درسته بازم میگم که این حق شماست که در جریان باشین اما لزومی نداره برای مورد هایی هم که نهایتا خود شما هم به این نتیجه می رسیدید که مناسب نیستن وقتتون رو صرف کنین . پس اصلا ناراحت نشین که چرا همه موردها رو بهتون نمیگن بلکه باید نسبت به مورد هایی که بهتون گفته میشه حساسیت بیشتری داشته باشین چون اونها با درصد بیشتری ارزش فکر کردن و وقت گذاشتن رو دارن.

اگر خیلی رک و صریح صحبت کردم هم از شما دیانای عزیز و هم از دوستانی که نظر من رو خوندن معذرت میخوام.

در ضمن متاسفانه خیلییییی اصرار دارن که با کسی ازدواج کنم که همشهری باشه! اما به نظرم این اصلا دلیل مناسبی برای رد کردن خواستگار نیست! موضوع سر آداب و رسوم نیس. مثلا میگن اگه با کسی از یه شهر دیگه ازدواج کنی اگه پس فردا خواست تو رو ببره اونجا من که دیگه نمیتونم مانع بشم!!!!!!!

در تکمیل حرفام باید بگم که:
همونطور که گفتم من فقط از بین خواستگارایی که پدرم تایید میکنه حق انتخاب دارم.

تو خونه از همسنات که ازدواج کردن حالا دوست یا فامیل ....

از اونایی که ازت بزرگترن اما هنوز ازدواج نکردن بگو....

از اونایی که خاستگاراشونو یکی یکی رد کردن و الآن مجرد موندن بگو....

خلاصه یه کاری کن یه مقدار بترسن از عاقبت رد کردن خاستگارای خوب!

سلام عزیزم .به نظرم منطقی با خانوادت صحبت کن. این حق شماست که ازبین خواستگارات انتخاب کنی. با مامانت که راحت تری صحبت کن. شاید اونا فکر میکنن هنوز برات زوده به اونا نشون بده که به سنی رسیدی  که بتونی برای زندگیت تصمیم بگیری و ازدواج کنی . شاید هم فک میکنن ممکنه به درست لطمه بخوره ولی باهاشون صحبت کن که مشکلی دراین مورد نداری

درمورد ازدواج وخواستگاری هم چندتا کتاب خوب بگیر خیلی کمکت میکنه .منم همینکار رو کردم الان دیدم خیلی عوض شده و خیلی چیزایی که قبلا بهش توجه نمیکردم رو ازتو این کتابا متوجه شدم

موفق باشی

به نظر من درسته که خونواده ادم مسلما صلاح و خیر فرزندشون رو میخوان ولی خب باید به نظر فرزندشون هم احترام بگذارند.

چه اشکالی داره دو نفر با رعایت همه مسائل ازین طریقی که سوال کننده گفته ازدواج کنن.

ولی متاسفانه به نظرم چیزی که الان در جامعه ما وجود داره اینه که به دلیل اینکه روابط ادمها با یکدیگر یه مقدار کم شده  خونواده ها اعتمادشون نسبت به همدیگه کمتر شده.