حال بدتون رو درک می‌کنم. چند مدت است که عقد کردید؟ الان شما به همسرتون علاقه ندارید یا اینکه ازش متنفر هم هستید؟ این دو مسئله باهم فرق دارند. در مورد اولی درسته که با اجبار خانواده ازدواج کردید و طبیعتا حس و علاقه‌ای هنوز در شما ایجاد نشده، ولی چه بسا با آرامش و تلاش بیشتر بتونید کم کم این حس و علاقه رو ایجاد کنید.
لذا اگر در حال حاضر در عقد به سر می برید و هنوز وارد زندگی مشترک نشدید، فرصت خوبی است که در این مدت تمام تلاشتون رو بکنید تا این حس علاقه ایجاد شود. قبول دارم که این مسئله برای شما سخت است ولی بهتر است قبل از هر تصمیم شتازده یه فرصت به خودتون بدید تا شاید اون نگاه شما تغییر کند. بنابراین اگر موفق شوید چیزی را از دست نخواهید داد، بلکه زندگی تازه‌ای را بدست خواهید آورد و هم اینکه هیچ‌گاه از تصمیم و تلاشتان برای حفظ زندگی، در آینده دچار پشیمانی و ... نخواهید شد.
به همین منظور فارغ از اینکه شما از روی اجبار با همسرتان ازدواج کردید به این مسئله فکر کنید. وقتی ذهنتون روی مسئله اجبار قف کند، باعث می شود که دیگر به هیچ یک از ویژگی های مثبت همسرتان توجهی نکنید و اصلا متوجه نقاط مثبتش نمی شود. لذا مسئله اجبار رو فعلا کنار بزنید و تنها روی زیبایی‌های شخصیتی و اخلاقی و رفتاری و در کل ویژگی‌های مثبت و امتیازات همسرتان بیشتر توجه کنید. در آن صورت اگر روزنه‌ای از علاقه در شما ایجاد شد، می‌توان امیدوار شد که این علاقه مندی به مرور بیشتر می شود و با تلاش و همت بیشتر این علاقه رو افزایش بدهید.
اما اگر به رغم تلاشتون، این علاقه ولو کم هم در درونتون احساس نکردید، در اون صورت سعی کنید صادقانه با همسرتون صحبت کنید. چه بسا همسرتون با شنیدن حرفهای شما خودش راه حلی پیش روی شما قرار داد و شما هم از این وضعیت خلاصی پیدا کنید. البته در این زمینه نهایت احتیاط و دقت رو داشته باشید تا طرفتون بتونه به نحو احسن وضعیت شما رو درک کند و تصمیم منطقی و درستی رو بگیرد.
با سلام به شما کاربر محترم
حال بدتون رو درک می‌کنم. چند مدت است که عقد کردید؟ الان شما به همسرتون علاقه ندارید یا اینکه ازش متنفر هم هستید؟ این دو مسئله باهم فرق دارند. در مورد اولی درسته که با اجبار خانواده ازدواج کردید و طبیعتا حس و علاقه‌ای هنوز در شما ایجاد نشده، ولی چه بسا با آرامش و تلاش بیشتر بتونید کم کم این حس و علاقه رو ایجاد کنید.
لذا اگر در حال حاضر در عقد به سر می برید و هنوز وارد زندگی مشترک نشدید، فرصت خوبی است که در این مدت تمام تلاشتون رو بکنید تا این حس علاقه ایجاد شود. قبول دارم که این مسئله برای شما سخت است ولی بهتر است قبل از هر تصمیم شتازده یه فرصت به خودتون بدید تا شاید اون نگاه شما تغییر کند. بنابراین اگر موفق شوید چیزی را از دست نخواهید داد، بلکه زندگی تازه‌ای را بدست خواهید آورد و هم اینکه هیچ‌گاه از تصمیم و تلاشتان برای حفظ زندگی، در آینده دچار پشیمانی و ... نخواهید شد.
به همین منظور فارغ از اینکه شما از روی اجبار با همسرتان ازدواج کردید به این مسئله فکر کنید. وقتی ذهنتون روی مسئله اجبار قف کند، باعث می شود که دیگر به هیچ یک از ویژگی های مثبت همسرتان توجهی نکنید و اصلا متوجه نقاط مثبتش نمی شود. لذا مسئله اجبار رو فعلا کنار بزنید و تنها روی زیبایی‌های شخصیتی و اخلاقی و رفتاری و در کل ویژگی‌های مثبت و امتیازات همسرتان بیشتر توجه کنید. در آن صورت اگر روزنه‌ای از علاقه در شما ایجاد شد، می‌توان امیدوار شد که این علاقه مندی به مرور بیشتر می شود و با تلاش و همت بیشتر این علاقه رو افزایش بدهید.
اما اگر به رغم تلاشتون، این علاقه ولو کم هم در درونتون احساس نکردید، در اون صورت سعی کنید صادقانه با همسرتون صحبت کنید. چه بسا همسرتون با شنیدن حرفهای شما خودش راه حلی پیش روی شما قرار داد و شما هم از این وضعیت خلاصی پیدا کنید. البته در این زمینه نهایت احتیاط و دقت رو داشته باشید تا طرفتون بتونه به نحو احسن وضعیت شما رو درک کند و تصمیم منطقی و درستی رو بگیرد.
جهت مطالعه بیشتر در این زمینه می تونید به لینک های ذیل نیز مراجعه کنید.
http://btid.org/node/106591
http://btid.org/node/55396
موفق باشید.
لذا در این مدت اگر علاقه ایجاد نشد، اصلا توصیه نمی‌کنیم که وارد زندگی مشترک شوید