نگرانی و دغدغه شما رو می فهمم. اشاره کردید که مامانتون گفتن که باید داماد بشی! خب یعنی شما صرفا براساس خواسته مادرتون تصمیم به ازدواج فرد موردنظر گرفتید و خودتون تمایلی به ازدواج نداشتید؟
با توجه به توضیحاتی که از دخترخانم دادید، به نظر می رسد کمی سن، کم تجربگی و کم مهارتی ایشان باعث شده رفتارهایی از او سر بزند که مورد پسند شما نیست. لذا بیش از اینکه بخواهید رفتارهای همسرتان را بر مدار بدجنسی و بد ذاتی تعبیر و تفسیر کنید، بیشتر روی کم مهارتی و کم تجربگی باید تفسیرکرد.
اما این کم مهارتی و کم تجربگی همسرتان از یک طرف و از طرفی نوع واکنش‌های احتمالی شما هم باعث ایجاد تنش، دلخوری و ناراحتی بین شما دو نفر شده است. به طوری که اگر شما هم ارتباط خوبی با نامزدتان برقرار می‌کردید، خیلی راحت نامزدتان به شما نزدیکتر می شد و نیازی نبود که او گوش به حرف دیگران و اطرافیانش بدهد. در واقع به جای اینکه رفتارهایی بر مدار جاذبه داشته باشید، احتمالا واکنش‌های دافعه آلودی در مواجهه با رفتارهای ایشان داشتید و طبیعتا این موضوع باعث شده تا ایشان از شما بیشتر فاصله بگیرد و دوباره رفتارهایی که حاکی از عدم مهارت حل مسئله و مهارت ارتباطی است از ایشان سربزند که باعث رنجش شما شده است و این رنجش منجر به هیجان و رفتاری منفی در شما شده و همین چرخه ارتباطی مدام در ارتباط میان شما و نامزدتان اتفاق افتاده است تا جایی که چند ماه از عقدتان گذشته است و در آستانه ورود به زندگی مشترک، ولی هنوز هردو نسبت به همدیگر کلی بغض، ناراحتی و دلخوری دارید.
اما راه حل چیست!؟
راه حل این است که طرفین دست از اینگونه رفتارهای دافعه آلود بردارند و هردو با هم برای کسب مهارتهای زندگی نظیر مهارتهای ارتباطی، شیوه انتقاد، حل مسئله و ... به مشاور مراجعه کنید. مشاور به طرفین کمک می کند تا نسبت به نقاط ضعف و قوت خودشون واقف شوند و یاد بگیرند که چگونه طرفین با هم تعامل خوشایندی داشته باشند و هرگاه مثلا با چالشی یا مسئله مواجه می‌شوند، چگونه آن را حل کنند بدون اینکه باعث رنجش و عذاب همدیگر شوند. همچنین مشاوره کمک می‌کند تا نامزدتان متوجه شود در زندگی مشترک جایگاه همسر، خانواده اش و حریم خصوصی کجاست و چگونه باید رفتار کند تا خدای نکرده باعث مشکل بین خودش و همسرش و خانواده اش در زندگی مشترک نشود!
بنابراین توصیه می کنم قبل از اینکه بخواهید وارد زندگی مشترک شوید حتما با نامزدتان در یک فضای آرام و بدون تنش صحبت کنید و ایشون رو متقاعد کنید که باهمدیگر به یک مشاور مراجعه کنید تا بتوانید با آرامش و احساس بهتر و تصمیم قطعی وارد زندگی مشترک شوید. لذا به جای اینکه به فکر طلاق و جدایی بیفتید به فکر حل مسئله باشید. حل مسئله تان این است که به اتفاق همسرتان به یک مشاور مراجعه کنید.
با سلام به شما کاربر محترم
نگرانی و دغدغه شما رو می فهمم. اشاره کردید که مامانتون گفتن که باید داماد بشی! خب یعنی شما صرفا براساس خواسته مادرتون تصمیم به ازدواج فرد موردنظر گرفتید و خودتون تمایلی به ازدواج نداشتید؟
با توجه به توضیحاتی که از دخترخانم دادید، به نظر می رسد کمی سن، کم تجربگی و کم مهارتی ایشان باعث شده رفتارهایی از او سر بزند که مورد پسند شما نیست. لذا بیش از اینکه بخواهید رفتارهای همسرتان را بر مدار بدجنسی و بد ذاتی تعبیر و تفسیر کنید، بیشتر روی کم مهارتی و کم تجربگی باید تفسیرکرد.
اما این کم مهارتی و کم تجربگی همسرتان از یک طرف و از طرفی نوع واکنش‌های احتمالی شما هم باعث ایجاد تنش، دلخوری و ناراحتی بین شما دو نفر شده است. به طوری که اگر شما هم ارتباط خوبی با نامزدتان برقرار می‌کردید، خیلی راحت نامزدتان به شما نزدیکتر می شد و نیازی نبود که او گوش به حرف دیگران و اطرافیانش بدهد. در واقع به جای اینکه رفتارهایی بر مدار جاذبه داشته باشید، احتمالا واکنش‌های دافعه آلودی در مواجهه با رفتارهای ایشان داشتید و طبیعتا این موضوع باعث شده تا ایشان از شما بیشتر فاصله بگیرد و دوباره رفتارهایی که حاکی از عدم مهارت حل مسئله و مهارت ارتباطی است از ایشان سربزند که باعث رنجش شما شده است و این رنجش منجر به هیجان و رفتاری منفی در شما شده و همین چرخه ارتباطی مدام در ارتباط میان شما و نامزدتان اتفاق افتاده است تا جایی که چند ماه از عقدتان گذشته است و در آستانه ورود به زندگی مشترک، ولی هنوز هردو نسبت به همدیگر کلی بغض، ناراحتی و دلخوری دارید.
اما راه حل چیست!؟
راه حل این است که طرفین دست از اینگونه رفتارهای دافعه آلود بردارند و هردو با هم برای کسب مهارتهای زندگی نظیر مهارتهای ارتباطی، شیوه انتقاد، حل مسئله و ... به مشاور مراجعه کنید. مشاور به طرفین کمک می کند تا نسبت به نقاط ضعف و قوت خودشون واقف شوند و یاد بگیرند که چگونه طرفین با هم تعامل خوشایندی داشته باشند و هرگاه مثلا با چالشی یا مسئله مواجه می‌شوند، چگونه آن را حل کنند بدون اینکه باعث رنجش و عذاب همدیگر شوند. همچنین مشاوره کمک می‌کند تا نامزدتان متوجه شود در زندگی مشترک جایگاه همسر، خانواده اش و حریم خصوصی کجاست و چگونه باید رفتار کند تا خدای نکرده باعث مشکل بین خودش و همسرش و خانواده اش در زندگی مشترک نشود!
بنابراین توصیه می کنم قبل از اینکه بخواهید وارد زندگی مشترک شوید حتما با نامزدتان در یک فضای آرام و بدون تنش صحبت کنید و ایشون رو متقاعد کنید که باهمدیگر به یک مشاور مراجعه کنید تا بتوانید با آرامش و احساس بهتر و تصمیم قطعی وارد زندگی مشترک شوید. لذا به جای اینکه به فکر طلاق و جدایی بیفتید به فکر حل مسئله باشید. حل مسئله تان این است که به اتفاق همسرتان به یک مشاور مراجعه کنید.
موفق باشید.