توجه دقیق شما نسبت به حفظ حرمت و احترام مادرتون بسیار قابل تحسین است.
ریشه این حساسیت میتونه عدم توجه بعضی از خانواده ها در گذشته و اسیب های اون باشه. و با شاید افرادی در اطراف شما هستند حالا از فامیل یا همسایگان که مادرتون را نسبت به مسائل حساس کرده مثل اینکه دائم رفتارهای شما را زیر نظر داشتند و مدام تذکر دادند به مادرتون. و ایشون برای اینکه دیگران نتونند عیبی در شما پیدا کنند به این مساله دچار شدند.
در قدم اول نباید این مساله را به عنوان یه عیب نگاه کنید و اونا با توجه به موارد بالا و نمونه های دیگری که خودتون می تونید پیدا کنید، عادی و از روی دلسوزی ببینید.
همین نگاه باعث تعادل میشه و حوصله شما را بالا برده و در مقابل مادرتون به یه قوه درک و همدلی و همراهی دست پیدا می کنید.
گاهی والدین فکر می کنند باید برای اینکه یک نظمی یا یک رفتاری را نهادینه بکنند مجبورند روزهای زیادی را با انرژی بالا صرف کنند در حالی که فرزندان می توانند با پذیرش اولیه و درک دغدغه والدین خاطر اسوده ای را برای والدین هدیه بیاورند.
درمورد شما هم بهترین راه اینهکه درمورد حساسیت های مادرتون یه شناختی پیدا کنید و با سایر اعضای خانواده نسبت به پذیرشش هماهنگ شده عمل کنید.
ایشون اگه از بابت اینکه شما دغدغه هاش را درک کرده و اگر کوتاهی هم می کنید به خاطر متوجه نشدن نیست کمتر تلاش میکنه و حساسیت به خرج میده. چون بیش از نیمی از تلاش ها برای جا اندختن و فهماندن موضوع هست.
در قدم بعدی باید به طوری عمل کنید که مادر فکر نکنه که شما دارید سهل انگاری می کنید. یعنی با گفتن چشم و یا همین الان و یا صبر کن من اینکارا انجام بدم.. خاطرشون را اسوده کنید.
مخالفت های پی در پی و گارد گرفتن را هم در موقع تصمیم گیری بذارید کنار و سعی کنید اگر اشتباهی هم توی تصمیم گیریشون داشتند در یک فضای اروم و با احترام بهشون بگید. مثلا:
درسته به زور رفتیم خونه خاله ولی اگر به جای امروز روز جمعه می رفتیم هم فرصت بیشتری داشتیم بمونیم و هم کارامون نمیموند و هم اینکه خاله هم با امادگی بیشتر میتونست از ما پذیرایی کنه. یعنی شما با پذیرش و درک و انجام عمل و توضیح بعد از انجام مادرتون را محترمانه به مشورت کردن های بعدی تشویق کردید.
باسلام خدمت شما کاربر گرامی:
توجه دقیق شما نسبت به حفظ حرمت و احترام مادرتون بسیار قابل تحسین است.
ریشه این حساسیت میتونه عدم توجه بعضی از خانواده ها در گذشته و اسیب های اون باشه. و با شاید افرادی در اطراف شما هستند حالا از فامیل یا همسایگان که مادرتون را نسبت به مسائل حساس کرده مثل اینکه دائم رفتارهای شما را زیر نظر داشتند و مدام تذکر دادند به مادرتون. و ایشون برای اینکه دیگران نتونند عیبی در شما پیدا کنند به این مساله دچار شدند.
در قدم اول نباید این مساله را به عنوان یه عیب نگاه کنید و اونا با توجه به موارد بالا و نمونه های دیگری که خودتون می تونید پیدا کنید، عادی و از روی دلسوزی ببینید.
همین نگاه باعث تعادل میشه و حوصله شما را بالا برده و در مقابل مادرتون به یه قوه درک و همدلی و همراهی دست پیدا می کنید.
گاهی والدین فکر می کنند باید برای اینکه یک نظمی یا یک رفتاری را نهادینه بکنند مجبورند روزهای زیادی را با انرژی بالا صرف کنند در حالی که فرزندان می توانند با پذیرش اولیه و درک دغدغه والدین خاطر اسوده ای را برای والدین هدیه بیاورند.
درمورد شما هم بهترین راه اینهکه درمورد حساسیت های مادرتون یه شناختی پیدا کنید و با سایر اعضای خانواده نسبت به پذیرشش هماهنگ شده عمل کنید.
ایشون اگه از بابت اینکه شما دغدغه هاش را درک کرده و اگر کوتاهی هم می کنید به خاطر متوجه نشدن نیست کمتر تلاش میکنه و حساسیت به خرج میده. چون بیش از نیمی از تلاش ها برای جا اندختن و فهماندن موضوع هست.
در قدم بعدی باید به طوری عمل کنید که مادر فکر نکنه که شما دارید سهل انگاری می کنید. یعنی با گفتن چشم و یا همین الان و یا صبر کن من اینکارا انجام بدم.. خاطرشون را اسوده کنید.
مخالفت های پی در پی و گارد گرفتن را هم در موقع تصمیم گیری بذارید کنار و سعی کنید اگر اشتباهی هم توی تصمیم گیریشون داشتند در یک فضای اروم و با احترام بهشون بگید. مثلا:
درسته به زور رفتیم خونه خاله ولی اگر به جای امروز روز جمعه می رفتیم هم فرصت بیشتری داشتیم بمونیم و هم کارامون نمیموند و هم اینکه خاله هم با امادگی بیشتر میتونست از ما پذیرایی کنه. یعنی شما با پذیرش و درک و انجام عمل و توضیح بعد از انجام مادرتون را محترمانه به مشورت کردن های بعدی تشویق کردید.
موفق باشید.
مطالب زیر را نیز مطالعه بفرمائید:
https://btid.org/fa/news/75318
https://btid.org/fa/news/15780