مطمئنا وقتی انسان دست آوردی داره خیلی از چیزایی را که هزینه کرده و حتی از دست داده را فراموش میکنه و شما الان که صاحب فرزند هستید و جانانه پاشون ایستادید جبران هر چه را که هزینه کردید را میکنه و این حس خوب مادر بودن و اینکه گفتید با همه نیرو دارید کار سخت زندگی را جلو میبرید خودش دلیل بر اینه که نه تنها چیزی را از دست ندادید بلکه سرمایه گرانبهایی را الان در کنار خودتون دارید.
زندگی ها با هم متفاوت هست ولی در یه نقطه مشترک هست و اون هم داشتن مشکلات و موانع. در همین هم متفاوت هست.
گاهی فکر میکنیم فقط سکوت و کوتاه اومدن کار را درست میکنه در حالی که همیشه قربانی بودن کار را سخت تر میکنه.
جواب دادنِ رفتار و گفتار بقیه توسط ما یه اشتباه رایج دیگه ای هست که ناخوادگاه بهش مبتلا میشیم. چرا ما باید پاسخگوی کارهای دیگران باشیم؟
به مثال زیر توجه کنید:
همسر:
پدرت به من بی توجهی کرد
شما :
کار بدی کرده اگه از روی عمد بی توجهی کرده اما فکر نمیکنم این اخلاق ها را داشته باشه پدرم چون تو را دوست داره. من نسبت به کسی که به تو بی توجهی کنه حس خوبی ندارم حتی اگر پدرم باشه.
ابتدا و انتهای این پیام شما همدلی و همراهی با همسرتون هست و در بینش هم یه دفاع از پدرتون کردید و صددرصدی هم نبوده . در بقیه موارد هم می تونید به این نمونه رفتار کنید. در مورد مسائل اجتماعی و نظام و حکومت هم همینطور می تونید پیش برید و هیچ وقت وکیل مدافع جایی که حقی ضایع نمیشه و چیزی عوض نمیشه و خراب نمیشه نشیم.
درمورد دفاعتون هم که قبلا گفتم و خودتون هم به زیبایی تشخیص دادید ( .. اینو به عنوان یه حربه داره استفاده میکنه..)
درمورد پسرتون هم که مطمئنا می دونید سخت گیری و تذکر و یاداوری مدام نمیتونه کار را ببره جلو و فقط باید تاثیرات نماز را در شما و خواهرش ببینه که جای بسیار خوشحالی داره که شما در عمل هم منطقی و صبور و ارام هستید و خاطرجمع هستیم که تاثیراتش را میذاره. هیچ وقت به خاطر نماز نخوندنش اخم نکنید و ازش ناراحت نشید و همیشه تایید و توجهتون به جای خودش باشه و محبتتون بدون در نظر گرفتن نمازخون یا نخوندن ایشون باشه.
در پست های قبل هم خدمتتون عرض کردیم که وقتی شما 21 سال نتونستید تغییر بدید شخص را با همه مشاوره ها و تلاش هاتون یعنی فرض را بذارید بر غیر قابل تغییر بودن ایشون و کاری را انجام بدید که درسته و بر مبنای موازین شرع هست. از حالت قربانی بودن به مرور خارج بشید. البته این قسمت نیاز به انرژی، تمرکز، اراده و صبوری زیادی داره.
به عنوان مثال تحویل نگرفتن خانوادتون به خاطر همسرتون کار درستی نیست چون اولا خب بی احترامی هست و بی دلیل و دوم بنابر صحبت هایی که کردید تاثیری بر گیر دادن هاش نداشته.
پس دو قدم موثر فعلا در پیش رو دارید که انجام بدید و درموردش فکر و دقت داشته باشید تا ان شالله در مکاتبات بعدی به مرور پیش بریم.
قدم اول: دفاع نکردن و توضیح ندادن ( علت: عدم تاثیر)
قدم دوم: تمرکز بر رفتار صحیح و دلخواه(علت: عدم موفقیت در همسو شدن محض)
باسلام مجدد خدمت شما همراهی گرامی:
ماهم تشکر می کنیم از نظرات بقیه دوستان همراه.
مطمئنا وقتی انسان دست آوردی داره خیلی از چیزایی را که هزینه کرده و حتی از دست داده را فراموش میکنه و شما الان که صاحب فرزند هستید و جانانه پاشون ایستادید جبران هر چه را که هزینه کردید را میکنه و این حس خوب مادر بودن و اینکه گفتید با همه نیرو دارید کار سخت زندگی را جلو میبرید خودش دلیل بر اینه که نه تنها چیزی را از دست ندادید بلکه سرمایه گرانبهایی را الان در کنار خودتون دارید.
زندگی ها با هم متفاوت هست ولی در یه نقطه مشترک هست و اون هم داشتن مشکلات و موانع. در همین هم متفاوت هست.
گاهی فکر میکنیم فقط سکوت و کوتاه اومدن کار را درست میکنه در حالی که همیشه قربانی بودن کار را سخت تر میکنه.
جواب دادنِ رفتار و گفتار بقیه توسط ما یه اشتباه رایج دیگه ای هست که ناخوادگاه بهش مبتلا میشیم. چرا ما باید پاسخگوی کارهای دیگران باشیم؟
به مثال زیر توجه کنید:
همسر:
پدرت به من بی توجهی کرد
شما :
کار بدی کرده اگه از روی عمد بی توجهی کرده اما فکر نمیکنم این اخلاق ها را داشته باشه پدرم چون تو را دوست داره. من نسبت به کسی که به تو بی توجهی کنه حس خوبی ندارم حتی اگر پدرم باشه.
ابتدا و انتهای این پیام شما همدلی و همراهی با همسرتون هست و در بینش هم یه دفاع از پدرتون کردید و صددرصدی هم نبوده . در بقیه موارد هم می تونید به این نمونه رفتار کنید. در مورد مسائل اجتماعی و نظام و حکومت هم همینطور می تونید پیش برید و هیچ وقت وکیل مدافع جایی که حقی ضایع نمیشه و چیزی عوض نمیشه و خراب نمیشه نشیم.
درمورد دفاعتون هم که قبلا گفتم و خودتون هم به زیبایی تشخیص دادید ( .. اینو به عنوان یه حربه داره استفاده میکنه..)
درمورد پسرتون هم که مطمئنا می دونید سخت گیری و تذکر و یاداوری مدام نمیتونه کار را ببره جلو و فقط باید تاثیرات نماز را در شما و خواهرش ببینه که جای بسیار خوشحالی داره که شما در عمل هم منطقی و صبور و ارام هستید و خاطرجمع هستیم که تاثیراتش را میذاره. هیچ وقت به خاطر نماز نخوندنش اخم نکنید و ازش ناراحت نشید و همیشه تایید و توجهتون به جای خودش باشه و محبتتون بدون در نظر گرفتن نمازخون یا نخوندن ایشون باشه.
در پست های قبل هم خدمتتون عرض کردیم که وقتی شما 21 سال نتونستید تغییر بدید شخص را با همه مشاوره ها و تلاش هاتون یعنی فرض را بذارید بر غیر قابل تغییر بودن ایشون و کاری را انجام بدید که درسته و بر مبنای موازین شرع هست. از حالت قربانی بودن به مرور خارج بشید. البته این قسمت نیاز به انرژی، تمرکز، اراده و صبوری زیادی داره.
به عنوان مثال تحویل نگرفتن خانوادتون به خاطر همسرتون کار درستی نیست چون اولا خب بی احترامی هست و بی دلیل و دوم بنابر صحبت هایی که کردید تاثیری بر گیر دادن هاش نداشته.
پس دو قدم موثر فعلا در پیش رو دارید که انجام بدید و درموردش فکر و دقت داشته باشید تا ان شالله در مکاتبات بعدی به مرور پیش بریم.
قدم اول: دفاع نکردن و توضیح ندادن ( علت: عدم تاثیر)
قدم دوم: تمرکز بر رفتار صحیح و دلخواه(علت: عدم موفقیت در همسو شدن محض)
موفق باشید.