[در پاسخ به اعظمی]
با سلام خدمت شما کاربر محترم:
پاسخ سوال اول حضرت‌عالی:
در اینکه چه کسی سر مبارک امام حسین علیه‌السلام را بریده است اختلاف وجود دارد. در برخی منابع تاریخی معتبر کهن، این کار به «سنان بن انس» ملعون نسبت داده شده است. اما آنچه در زیارت ناحیه مقدسه منصوب به امام زمان علیه‌السلام است با این عبارت ذکر شده: «پس چون بانوانِ حَرَم اسبِ تیز پاى تو را خوار و زبون دیدند و زینِ تو را بر او واژگونه یافتند، ازپسِ پرده‌ها(ىِ خیمه) خارج شدند، ... و به‌سوىِ قتلگاه تو شتافتند. درهمان حال شمر بر سینه مبارکت نشسته و شمشیر خویش را بر گلـویت سیراب می‌نمود، با دستى مَحاسنِ شریفت را درمُشت می‌فِشرد و با دست دیگر با تیغِ آخته‌اش سر از بدنت جدا مى‌کرد».[1] به دو دلیل احتمال اینکه این زیارت از امام زمان باشد بسیار قوی می‌باشد:
1. متن این زیارت آنقدر از لحاظ ادبی غنی است، که بعید است کسی غیر از امام معصوم چنین الفاظ و معانی والایی را بیان نموده باشد.
2. برخی از آنچه از حوادث روز عاشوراء در این زیارت نقل شده، در کتب تاریخی دیگر وجود ندارد. چنین چیزی از علم امام که همه چیز را می‌داند امکان‌پذیر است. امام است که می‌تواند با علم خود، مطالبی را که سایرین از آن بی‌خبرند از حادثه واقعه عاشورا بیان نماید.
در نتیجه: اگرچه در برخی کتب قدیمی نام «سنان» و غیر او به‌عنوان قاتلین حضرت ذکر شده؛ اما متن این زیارت که به احتمال زیاد از سوی امام معصوم به ما رسیده، بر آن کتاب‌ها ترجیح دارد. علاوه بر اینکه نام شمر در کتب قدیمی نیز به عنوان قاتل حضرت ذکر شده است؛ مثلا در لهوف که نوشته سید بن طاوس است و از مقتل‌های معتبر تاریخ امام حسین به شمار می‌آید، در نقلی «سنان» را به‌عنوان قاتل حضرت ذکر کرده و در نقل دیگر این کار را به «شمر» نسبت داده است.[2]
پی‌نوشت:
[1]. مجلسی، بحارالانوار، دار احیاء التراث، ج98، ص322.
[2]. سید بن طاوس، اللهوف على قتلى الطفوف، نشر جهان، ص127-128.
[در پاسخ به اعظمی]
با سلام خدمت شما کاربر محترم:
پاسخ سوال اول حضرت‌عالی:
در اینکه چه کسی سر مبارک امام حسین علیه‌السلام را بریده است اختلاف وجود دارد. در برخی منابع تاریخی معتبر کهن، این کار به «سنان بن انس» ملعون نسبت داده شده است. اما آنچه در زیارت ناحیه مقدسه منصوب به امام زمان علیه‌السلام است با این عبارت ذکر شده: «پس چون بانوانِ حَرَم اسبِ تیز پاى تو را خوار و زبون دیدند و زینِ تو را بر او واژگونه یافتند، ازپسِ پرده‌ها(ىِ خیمه) خارج شدند، ... و به‌سوىِ قتلگاه تو شتافتند. درهمان حال شمر بر سینه مبارکت نشسته و شمشیر خویش را بر گلـویت سیراب می‌نمود، با دستى مَحاسنِ شریفت را درمُشت می‌فِشرد و با دست دیگر با تیغِ آخته‌اش سر از بدنت جدا مى‌کرد».[1] به دو دلیل احتمال اینکه این زیارت از امام زمان باشد بسیار قوی می‌باشد:
1. متن این زیارت آنقدر از لحاظ ادبی غنی است، که بعید است کسی غیر از امام معصوم چنین الفاظ و معانی والایی را بیان نموده باشد.
2. برخی از آنچه از حوادث روز عاشوراء در این زیارت نقل شده، در کتب تاریخی دیگر وجود ندارد. چنین چیزی از علم امام که همه چیز را می‌داند امکان‌پذیر است. امام است که می‌تواند با علم خود، مطالبی را که سایرین از آن بی‌خبرند از حادثه واقعه عاشورا بیان نماید.
در نتیجه: اگرچه در برخی کتب قدیمی نام «سنان» و غیر او به‌عنوان قاتلین حضرت ذکر شده؛ اما متن این زیارت که به احتمال زیاد از سوی امام معصوم به ما رسیده، بر آن کتاب‌ها ترجیح دارد. علاوه بر اینکه نام شمر در کتب قدیمی نیز به عنوان قاتل حضرت ذکر شده است؛ مثلا در لهوف که نوشته سید بن طاوس است و از مقتل‌های معتبر تاریخ امام حسین به شمار می‌آید، در نقلی «سنان» را به‌عنوان قاتل حضرت ذکر کرده و در نقل دیگر این کار را به «شمر» نسبت داده است.[2]
پی‌نوشت:
[1]. مجلسی، بحارالانوار، دار احیاء التراث، ج98، ص322.
[2]. سید بن طاوس، اللهوف على قتلى الطفوف، نشر جهان، ص127-128.