هر کسی گناهی انجام می‌دهد باید از گناه خود توبه کند و توبه و استغفار از گناه، نخستین قدم برای حرکت به سمت ابدیت و بهشت است. از سویی خداوند می‌فرماید: «إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابينَ وَ يُحِبُّ الْمُتَطَهِّرين»؛[]بقره: 222. «خداوند، توبه‌کنندگان را دوست دارد، و پاکان را (نیز) دوست دارد». از این آیه فهمیده می‌شود که توبه باعث پاک و پاکیزه شدن وجود انسان از لوث گناه می‌شود.
نکته دیگری که باید تذکر داده شود این است که توبه گاهی علنی اتفاق می‌افتد و گاهی مخفیانه و پنهان، بنابراین گاهی ممکن است شخصی در خلوت خود با خدای مهربان، مناجات کرده و در همان خلوت، توبه و استغفار کرده باشد و به کسی هم نگوید که من توبه کردم؛ بلکه اصلا لازم نیست بگوید؛ بلکه بالاتر در برخی موارد، گفتن اینکه «من فلان گناه را کردم و از آن توبه کردم»، حرام است.
بنابراین شاید این کسانی که شما تذکر دادید بین خود و خدای خود توبه کرده باشند و شما نمی‌دانید.
نکته دیگر اینکه باید دانست که بهانه‌های خداوند برای توبه از گناه، زیاد است:
یک. صرف پشیمانی از گناه، توبه است؛
دو. مشغول شدن به عبادت و تصمیم بر ترک گناه، توبه به حساب می‌آید؛
سه. برپایی نماز باعث توبه شده؛ بلکه تمام سیئات و گناهان را تبدیل به حسنات می‌کند، قرآن کریم در سوره هود، آیه 114، نماز را حسنه دانسته است و فرموده است که خداوند به حسنات [نمازها] سیئات و گناهان را پاک می‌کند و همچنین در برخی روایات فرمود که نمازها کفاره گناهان می‌شود.[دعائم‌الاسلام، ج1، ص135]
بنابراین در جواب این سؤال باید گفت که این‌گونه اشخاص یا در خلوت توبه کرده‌اند و یا همین کارهای خیری که انجام می‌دهند، به نوعی توبه و باعث ریخته شدن گناهانشان می‌شود.
پس اینکه شما می‌فرمایید بدون توبه وارد قیامت شوند، مربوط به کسانی است که در خلوت و آشکارا، توبه نکرده باشند و دارای اعمال صالح جبران کننده نیز نباشند، در این صورت، جایگاه این افراد در جهنم خواهد بود؛ هر چند بر اساس جاهل قاصر بودن یا مقصر بودن، احکام متفاوتی بر آن بار می‌شود.
با سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم
هر کسی گناهی انجام می‌دهد باید از گناه خود توبه کند و توبه و استغفار از گناه، نخستین قدم برای حرکت به سمت ابدیت و بهشت است. از سویی خداوند می‌فرماید: «إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابينَ وَ يُحِبُّ الْمُتَطَهِّرين»؛[]بقره: 222. «خداوند، توبه‌کنندگان را دوست دارد، و پاکان را (نیز) دوست دارد». از این آیه فهمیده می‌شود که توبه باعث پاک و پاکیزه شدن وجود انسان از لوث گناه می‌شود.
نکته دیگری که باید تذکر داده شود این است که توبه گاهی علنی اتفاق می‌افتد و گاهی مخفیانه و پنهان، بنابراین گاهی ممکن است شخصی در خلوت خود با خدای مهربان، مناجات کرده و در همان خلوت، توبه و استغفار کرده باشد و به کسی هم نگوید که من توبه کردم؛ بلکه اصلا لازم نیست بگوید؛ بلکه بالاتر در برخی موارد، گفتن اینکه «من فلان گناه را کردم و از آن توبه کردم»، حرام است.
بنابراین شاید این کسانی که شما تذکر دادید بین خود و خدای خود توبه کرده باشند و شما نمی‌دانید.
نکته دیگر اینکه باید دانست که بهانه‌های خداوند برای توبه از گناه، زیاد است:
یک. صرف پشیمانی از گناه، توبه است؛
دو. مشغول شدن به عبادت و تصمیم بر ترک گناه، توبه به حساب می‌آید؛
سه. برپایی نماز باعث توبه شده؛ بلکه تمام سیئات و گناهان را تبدیل به حسنات می‌کند، قرآن کریم در سوره هود، آیه 114، نماز را حسنه دانسته است و فرموده است که خداوند به حسنات [نمازها] سیئات و گناهان را پاک می‌کند و همچنین در برخی روایات فرمود که نمازها کفاره گناهان می‌شود.[دعائم‌الاسلام، ج1، ص135]
بنابراین در جواب این سؤال باید گفت که این‌گونه اشخاص یا در خلوت توبه کرده‌اند و یا همین کارهای خیری که انجام می‌دهند، به نوعی توبه و باعث ریخته شدن گناهانشان می‌شود.
پس اینکه شما می‌فرمایید بدون توبه وارد قیامت شوند، مربوط به کسانی است که در خلوت و آشکارا، توبه نکرده باشند و دارای اعمال صالح جبران کننده نیز نباشند، در این صورت، جایگاه این افراد در جهنم خواهد بود؛ هر چند بر اساس جاهل قاصر بودن یا مقصر بودن، احکام متفاوتی بر آن بار می‌شود.
برای مطالعه بیشتر به لینک زیر مراجعه کنید.
https://btid.org/fa/news/10077