افزودن دیدگاه

باعرض سلام و ادب

وقت بخیر

نوشته ی کربلا ، کربلا ما داریم می آییمتان دلم را ...

و اینک نمیدانم پا به خاک مقدسش گذاشته اید یا نه !؟

برای نوشتن چشمانم با اشک هایم غسل زیارت میکنند ...

از دیروز تا به الان دلم در این فکر بود که به مغزم چه فرمانی دهد ! دیگر مغز فرمان پذیر دلم شده است ...

نمیتوانم تصور کنم حالتان را وقتی چشمتان به دو گنبد طلایی میخورد و در بین الحرمین بین دوراهی مانده اید

که آیا باید آموخته ها را به کار گیرید و اول برای گرفتن اذن دخول به حرم سقای دشت کربلا بروید و ایشان را

واسطه قرار دهید و توسل بجویید تا به زیارت ارباب بروید و یا ...

نمیدانم تا به حال این حس به شما دست داده است که کلمات به سنگینی بغضتان شوند و بخواهند گلویت

را بشکافند و خارج شوند !

حال و روز الان من است ! بغض و حرف هایم دارد خفه ام میکند ...

دیگر ترکیب واژه ها برایم آسان نیست ...

فقط میگویم کاش میشد بر فراز زمین کربلا پرواز کرد تا با قدم هایمان خاک کربلا را ...

آهسته قدم گذارید بر خاک کربلا که ...

وقتی زیارت میکنید دست دلم را  به ضریح گره بزنید ، لازم نیست برایش مرثیه سرایی پخش کنید !

کربلا خودش روضه ی باز است ....

دلم میخواست با حال و هوای بابا و مامان زیارت کنم کربلا را ...

عجب مجنونی بودید و عجیب عاشقی کردید ....

التماس دعای فراوان ...

 

باتشکرفرااوان