اعتدال در ایمان و عمل صالح یعنی چی؟

سلام. وقت بخیر.
وقتی میفرمایید اعتدال در ایمان یا همون دین داری به لفظ کلمه دین یا ایمان توجه کنید. دین و ایمان خط قرمزهایی داره که مطلق اند نه نسبی. پس معنی اعتدال باید در چهارچوب همین خط قرمزها باشه نه خارج از اون. چون مثلا عدم ارتباط با محرم خط قرمز دینه کسی که ارتباط برقرار میکنه اسمش اعتدال در دین نیست اسمش خروج از خط قرمز دینیه. پس توجه کنید رفتارهای خلاف شرع و چهارچوب های اسلامی مصداق اعتدال دینی نمیشه. دین داری تعریفش چیه؟ انجام واجبات ( احکام. اخلاق و...) و تلاش حداکثری برای ترک محرمات. اعتدال رو باید توی این تعریف معنی و پیدا کنیم. واجبات که تکلیفشون معلومه خواندن نماز واجباته و اصلا اعتدال بردار نیست که کسی مثلا بگه یه خط در میون در حد نیاز خودم میخونم!!!! پس خوندن واجبه ولی اعتدال رو میشه تو نحوه ی اجراش اعمال کرد مثلا فردی تو خونه مهمون داره و اخلاق دینی ما حکم میکنه مهمان رو اکرام کنیم .وقته نمازه و صاحبخونه میره تو اتاق دو ساعت و نیم نمازش و عباداتش طول میکشه این عمل تو این شرایط یعنی افراط. . عالم بزرگوار مرحوم ایت الله قاضی اگر در وقت نماز مهمان داشتن از مهمان اجازه میگرفتند که میتونم برم چند دقیقه نماز بجا بیارم یا خیر؟/  اینا یعنی اعتدال در دین. ولی مصادیقی که شما فرمودین (البته روشن نکردین چه اهنگی و چه سطح از ارتباطی با نامحرم که بنابر قضاوت عرفی از لفظ دوست دختر بازی، ما معنای خلاف شرعش رو برداشت کردیم متاسفانه) میشه جمع بین انجام واجبات و عدم تلاش برای ترک محرمات بلکه شوق برای انجام محرمات. خب این دیگه خارج از مفهوم واقعیه ایمان و دین داریه نه اعتدال در ایمان. اعتدال در ایمان عمل پسندیده ایه که مطلقا با خروج از دستورات دینی و خسران اخروی قابل جمع نیست هر جا دیدین عملتون این دو ایتم(خروج از دین و خسران اخروی) رو داره بدونید امکان نداره مصداق اعتدال باشه.
عاقبت بخیر باشید.

با سلام خدمت حضرت عالی.
آنچه که خداوند متعال از ما خواسته است، بندگی و عمل به دستورات شریعت است، انسان به حکم عقل و به دستور قرآن کریم، باید به واجبات و محرمات الهی پای بند بوده و هرگز پا را فراتر از این موارد نگذارد؛ یعنی حرام الهی را باید ترک کند و به هیچ وجه نزدیک نشود و تمام واجبات الهی را ترک کند. این دین و شریعت ماست و هرگز اعتدال به معنای انجام گناه یا ترک واجب نیست.
این مطلب(عمل به دستورات دین) در حد توان تمام مردم بوده و کسی را نمی‌توان یافت بگوید من نمی‌توانم دین را رعایت کنم؛ یعنی سختی بیش از حد هم در دین قرار داده نشده است.

اما برخی پا را فراتر از این گذاشته و برخی امور حلال رو بر خودشون حرام می‌کنن، مثلا نمی‌خندند، شوخی نمی‌کنن، تفریح نمی‌رن، ورزش نمی‌کنن و در کل انسان‌های عبوس و ناراحتی هستن و این رو به دین نسبت می‌دن؛ به این جور افراد «مقدس ماب» هم گفته می‌شه، این امور جز دین نیست و اونا خودشون بر خودشون سخت می‌گیرن. لذا دین رو سخت هم جلوه میدن، اسلام نه با تفریح مخالفه، نه با شادی و شوخی و نه با گردش و ... فقط از ما می‌خواد در این امور گناه نکنیم، همین.

اما برخی با انجام این امور موجب بد بین شدن دیگران به دین می‌شن، پس اعتدال در دین به معنای اینه که آنچه را اسلام حرام کرده، حرام بدونیم و به آنها عمل کنیم و آنچه را که واجب کرده را نیز واجب بدونیم و از جانب خود چیزی را واجب یا حرام نکیم. این اعتدال در این است. یعنی همه چیز در جای خودش.

اما هرگز اعتدال در دین به معنای انجام حرام و گناهان نیست، این مطلب یعنی شما به نصف دین عمل می‌کنی نه به تمام دین؛ پس این موردی که شما مثال زدید، اعتدال در دین نیست، بلکه عمل کردن به برخی از دستورات دین و نایده گرفتن برخی دیگر از دستورات است نه اعتدال. لذا به خاطر انجام گناهان کبیره باید عذاب شود و بدون شک اگر بدون توبه نسبت با اون گناهان از دنیا بره، عذاب هم خواهد شد.