جوابی دندان شکن!!!

مرحوم آیه الله العظمى سید محسن حکیم(قدس‌سره) که مرجع شیعیان و زعیم حوزه علمیه نجف بود، در سفرى که به عربستان داشت، در جلسه‌اى با «بن باز» مفتى آن روز کشور عربستان [که از دو چشم نابینا بود] مواجه شد.
بن باز، ظاهرا به دیدن آقاى حکیم رفته بود ولى در واقع قصد داشت با ایشان جدال کند و افکار وهابیگرى خود را مطرح نماید.
در این جلسه، بن باز، از آیه الله حکیم پرسید: شما شیعیان چرا به ظواهر قرآن عمل نمى‌کنید؟ آیه الله حکیم در جواب گفتند: این دیدار جاى چنین صحبت هایى نیست، بگذارید به احوالپرسى برگزار شود.
بن باز، سماجت کرده و خواستار دریافت جواب شد. آیه الله حکیم، ناچار به بن باز گفتند: اگر قرار باشد به ظاهر قرآن تکیه کنیم و همان را معیار عمل به آن قرار دهیم، باید معتقد شویم که شما به جهنم خواهید رفت!
بن باز، با تعجب پرسید چرا؟ آیه الله حکیم گفتند: چون قرآن مى‌فرماید: ﴿و من کان فى هذه اعمى فهو فى الاخره اعمى و اضل سبیلا﴾[اسراء/72]«کسى که در این جهان نابینا باشد، در جهان آخرت هم نابینا و گمراه‌تر خواهد بود».
اگر این آیه را تأویل نکنیم و به معنای کوری ظاهر بگیریم، معنای آن این است که شما که از دو چشم نابینا هستید، طبق ظاهر این آیه باید در آخرت هم نابینا باشید و در زمره گمراهان که اهل جهنمند، قرار بگیرید. ولی اگر تأویل کنیم، معنای آن این است که هر کس در این جهان گرفتار کوری دل باشد، در آخرت هم دچار کوردلی و گمراهی است؛ بلکه گمراه تر است. بنابراین ظاهر بسیارى از آیات قرآن مقصود نیست!
بن باز از شنیدن این جواب دندان شکن ناراحت می شود و برمی خیزد و در حین رفتن می گوید: با شما علمای شیعه نمی‌شود بحث کرد.
بن باز همان کسی است که گفته است من سی سال در مسجد النبی نماز خواندم ولی یک بار هم به زیارت قبر پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) نرفته‌ام و به ایشان سلام ندادم.[1]
_________________________
[1]. ابن باز الذي نقلوا عنه أنه افتخر بأنه صلي إماماً في المسجد النبوي ثلاثين سنة، و کان يمر من عند قبر النبي و لم يسلم عليه و لا حتي مرة واحدة، لأن النبي رجل جاء و مضي!
http://www.aqaed.info.book/60/1000eshkal-04.html