من‌دو دختر ۹و۸ وپسر دوساله دارم
الحمد لله بچه های سالمی دارم باهوش زرنگ..درمدرسه شاگرد ممتاز. دختر بزرگم دوجز قرآن روحفظه. هرروزهم‌کلاس حفظ میره.کوچیکه هم‌کلاس قرآن میبرمش روانخوانی .
تنها مشکل من اینه که منو همسرم به دخترام نصیحت میکنیم که مثلا اینکار اشتباهه این کارخوبه جایی میریم اینجوری کنید زشته اصلا انگار نه انگار....
روزاول خوبن دوباره بدمیشن.
خیلی نگرانم فک میکنم توتربیتشون کم کاری کردم همسرم کارمند رسمیه..هیچ کم وکسری برای دخترام نذاشتیم ،منم عصبانی میشم زود دعواشون میکنم میگم خب دخترن باید تربیتشون خوب باشه، همسرم هم خیلی ناراحته میگه دختر باید تربیتش خوب باشه، من خودم طلبه هستم. ،من هرجامیرم دختر میبینم خیلی مؤدب یه جامیشینن ناراحتم چیکارکنم کمکم کنید،،
---------------
کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/register
سلام و احترام خدمت شما مادر گرامی
خدا را شاکریم که توفیق پاسخگویی خدمت شما را داریم.
خوشحالیم که تربیت فرزندانتان برایتان مهم است. نگرانی و ناراحتی های شما قابل درک است. چرا که ما هم همچون شما دارای فرزند هستیم و از اهمیت این موضوع با خبریم. خدا را شاکر باشید که فرزندان سالم و باتربیتی دارید. شاید برای خیلی از والدین داشتن فرزندان شما آرزویشان باشد.
شناخت کودکان در سیر تربیت آن‌ها برای والدین و مربیان خیلی بااهمیت است. گاهی نداستن این موضوع باعث می شود که والدین فکر کنند فرزندشان دارای مشکل تربیتی می باشد. از جهت دیگر دانستن این موضوع به شما آرامش می دهد و روح و روان شما در آرامش قرار می گیرد. به همین ترتیب فرزندانتان موجب ناراحتی و افسردگی شما نمی شوند.
در مورد سوال شما نکاتی عرض می کنیم. إن شاء الله اتفاقات مثبتی در فرآیتد رشد فرزندانتان رخ دهد:
1. در پیامتان گفته‌اید (وقتی جایی می‌روم و دختران را میبینم که یک جا مودب نشسته‌اند ناراحت می‌شوم)، این مطلب نشان دهنده این است باید شناختتان را در مورد کودکان افزایش دهید. اینکه یک کودکی در یک جایی آرام می‌نشیند دلیل بر خوب بودن آن نیست. از طرف دیگر، اگر کودکی تحرک زیادی دارد دلیل بر بی‌ادب بودن آن نیست. چه بسا آن کودکی که یک جا آرام نشسته است، از ترس والدین و بزرگترها این گونه نشسته است. و یا چه بسا یک کودک خجالتی می‌باشد. پس آرام بودن دلیل بر سالم و باادب بودن کودک نیست.
2. افراد دارای تفاوت‌های فردی هستند. هر کسی دارای یک ویژگی و خصوصیتی می‌باشد. به همین دلیل نمی‌توان کودکان را با هم مقایسه کرد. اگر این مقایسه در حضور کودکان انجام شود ضربه ی خیلی بزرگی به روح و روان کودک است و دیگر به تذکرات شما اهمیت نمی‌دهد.
3. سنی که فرزندان شما دارند اصلا نیاز نیست آن‌ها را نصیحت کنید. انتظار نداشته باشید آن‌ها حرف‌های شما را گوش کنند و از فردا افراد مورد انتظار شما شوند. تغییر ایجاد کردن در افراد کار یک شبه و یک روزه نیست. روش‌های اصلاح و تربیت در کودکان وجود دارد که اگر والدین آن روش‌ها را یاد بگیرند به راحتی می‌توانند شاهد تغییر در فرزندانشان باشند. پس سخنرانی کردن و نصیحت کردن کودک 8 الی 9 ساله صحیح نیست.
4. یکی از روش‌هایی که موجب تقویت کارهای خوب در فرزندان شما می‌باشد تشویق کارهای خوب فرزندانتان است؛ حتی اگر آن کار خوب خیلی کوچک است او را تشویق کنید. البته تشویق فقط به خریدن وسیله‌ای برای آن‌ها نیست. همین که آن‌ها را در بغل بگیرید، محبت کلامی داشته باشید، در جمع آن‌ها را تشویق کنید و ... بهترین نوع تقویت کارهای خوب آن‌ها می‌باشد. از طرفی دیگر نسبت به اشتباهاتشان تغافل به خرج دهید. یعنی بی‌توجه باشید. به مرورکه کارهای خوبشان را تقویت کردید و نسبت به بدی‌هایشان بی‌توجه بودید متوجه می‌شوید که چقدر رشد کرده‌اند.
آرزوی موفقیت و پیروزی شما را داریم. منتظر ارتباط‌های بعدی شما هستیم. التماس دعا