دختر سه ساله‌ام برادر یک ساله‌اش فوت شده، خیلی بی‌تابی می‌کنه

سلام و عرض ادب خدمت این والدین محترم
از حسن اعتمادتان به مجموعه اندیشه برتر سپاسگزارم.
اینکه برای گرمابخشی و بالا بردن کیفیت زندگی‌تان را با مشاورتان در میان گذاشتید، قابل تحسین و تقدیر است.
از دست دادن عزیزان خیلی دردناک و آزاردهنده است؛ خصوصاً فرزند در این سن برای یک دختر سه ساله تحمل آن خیلی سخت‌تر و رنج‌آور خواهد بود. اولاً درکتان می‌کنم؛ ثانیاً سعی کنید بیشتر با این دختر همدلی کنید.
توجه داشته باشید در هر دوره سنی درک و رفتار فرزندان متفاوت است. برای  کودکان این سنین به صورت زیر است:
مانند کودکان پیش‌دبستانی، این گروه سنی ممکن است مکرراً متوفی را جستجو کند یا بپرسد که او کجاست. پرسش‌های مدام در مورد روند مرگ نیز رایج است: «وقتی می‌میریم چه اتفاقی می‌افتد؟»، «مرده‌ها چگونه غذا می‌خورند؟». آن‌ها اغلب احساسات اندوه خود را از طریق بازی به‌جای کلمات بیان می‌کنند. مضامین ازدست‌دادن خانواده و مرگ ممکن است هنگام بازی با عروسک‌ها یا فیگورهای اکشن ظاهر شوند. آن‌ها ممکن است خود مرگ یا مراسم تشییع جنازه را بازی کنند.
گاهی اوقات کودکان در این سن، تحت‌تأثیر مرگ قرار نمی‌گیرند و طوری رفتار می‌کنند که گویی هیچ اتفاقی نیفتاده است؛ اما این بدان معنا نیست که آن‌ها غافل هستند یا مرگ را پذیرفته‌اند. این مسئله به معنای ناتوانی آن‌ها برای تصدیق واقعیت بوده و برایشان بسیار دردناک است.
آن‌ها ممکن است واکنش غم و اندوه خود را بر اساس بزرگسالانی که در زندگی خود احساس عدم اطمینان از نحوه بیان احساسات خود دارند، الگوبرداری کنند. سایر واکنش‌های معمولی عبارت‌اند از: خشم، غمگینی، سردرگمی و مشکل در خوردن و خوابیدن. مانند کودکان پیش دبستانی. این گروه سنی ممکن است به عنوان راهی برای دریافت مراقبت و توجه بیشتر در این دوران سخت پسرفت کند.
کودکانی که در این سن از دست دادن را تجربه کرده‌اند، از این می‌ترسند که سایر عزیزان نیز آن‌ها را ترک کنند. گاهی‌اوقات به افرادی که به نوعی شبیه متوفی هستند، دلبستگی ایجاد می‌کنند.
برای کمک به کودکی که یکی از عزیزان خود را از دست داده است، والدین می‌توانند موارد زیر را انجام دهند:
- از کلمات ساده برای صحبت در مورد مرگ استفاده کنید: وقتی به فرزندتان می‌گویید که شخصی فوت کرده، آرام و مراقب باشید. از کلمات واضح و مستقیم استفاده کنید؛ برای مثال «خبر غم‌انگیزی دارم که باید بهت بگم. برادرت امروز از دنیا رفت.» مکث کنید تا یک لحظه به فرزندتان فرصت دهید تا کلمات شما را درک کند.
- احساسات را در قالب کلمات بیان کنید: از بچه‌ها بخواهید که بگویند چه فکر و چه احساسی دارند. به برخی از احساسات خود برچسب بزنید. این باعث می‌شود بچه‌ها راحت‌تر به احساس خود را اشتراک بگذارند. جملاتی از این قبیل بگویید: «می‌دانم که تو خیلی غمگینی. من هم ناراحتم. ما هر دو داداش رو خیلی دوست داشتیم و او هم ما را دوست داشت».
- به فرزندتان بگویید چه انتظاری داشته باشد: اگر مرگ یکی از عزیزان به معنای تغییر در زندگی یا روال زندگی فرزندتان است، توضیح دهید که چه اتفاقی خواهد افتاد. این به کودک شما احساس آمادگی می‌دهد. مثلاً «حسین  مثل برادرت با تو بازی می‌کند»،
- وقایع را برای او توضیح دهید: به کودکان اجازه دهید در مراسم تشییع جنازه، ختم یا مراسم یادبود شرکت کنند. از قبل به آن‌ها بگویید چه اتفاقی خواهد افتاد. به‌عنوان مثال، «بسیاری از افرادی که برادرت رو دوست داشتند، آنجا هستند. ما ممکن است با صدای بلند شیون و گریه‌زاری کنیم، دعا کرده و در مورد زندگی برادرت صحبت کنیم.» ممکن است افراد حاضر در مراسم به ما بگویند: «برای از دست دادن شما متاسفم.» می‌توانیم بگوییم «متشکرم» یا «ممنون که آمدی».
- ممکن است لازم باشد درباره فرآیند دفن کردن فرد فوت‌شده توضیح دهید: به عنوان مثال، «بعد از تشییع جنازه، مراسم دفن کردن در یک قبرستان انجام می‌شود و برادرت رو به خاک می‌سپریم و این مثل یک خداحافظی غم‌انگیز و ممکنه گریه کنیم». باورهای خانواده خود را در مورد اتفاقاتی که پس از مرگ برای روح یک فرد می‌افتد به اشتراک بگذارید.
- به فرزندتان نقش بدهید: داشتن یک نقش کوچک و فعال به بچه‌ها این امکان را می‌دهد که احساس کنند بخشی مهم از مسئله هستند و به آن‌ها کمک می‌کند تا با آن کنار بیایند. به فرزندتان اجازه دهید تا انتخاب کند که مایل به شرکت در مراسم است یا خیر. اگر مایل به شرکت بود می‌توان از او خواست تا شعری بخواند یا حتی مسئولیت پخش‌کردن دستمال را برعهده گیرد.
- به فرزندتان کمک کنید تا آن شخص را به‌خاطر بسپارد: در روزها و هفته‌های پیشرو، فرزندتان را تشویق کنید که نقاشی بکشد یا داستان‌های عزیز خود را بنویسد. از صحبت در مورد فردی که فوت شده اجتناب نکنید. به اشتراک گذاشتن خاطرات شاد به التیام غم کمک می‌کند.
- به فرزندتان آرامش و اطمینان دهید: توجه داشته باشید که فرزندتان به طرق دیگر غمگین، نگران یا ناراحت به نظر می‌رسد. در مورد احساسات بپرسید و گوش دهید. بگذارید فرزندتان بداند که بعد از مرگ یکی از عزیزان به زمان نیاز دارد. برخی از کودکان ممکن است در خواب مشکل داشته یا ترس و نگرانی داشته باشند. بچه‌ها باید بدانند که این شرایط گذرا هستند و بهتر می‌شوند. به آن‌ها فرصت و مراقبت بیشتری بدهید. گروه‌های حمایتی و دریافت خدمات مشاوره می‌توانند به کودکانی که نیاز به حمایت بیشتری دارند کمک کند.
- به کودک خود کمک کنید تا احساس بهتری داشته باشد: آرامش موردنیاز فرزندتان را فراهم کنید؛ اما روی احساسات غم‌انگیز تمرکز نکنید. پس از چند دقیقه صحبت و گوش‌دادن، به فعالیت یا موضوعی بروید که به کودک شما کمک می‌کند تا کمی بهتر شود. با هم‌بازی کنید، چیزی خلق کنید، آشپزی کرده یا به جایی بروید.
- به کودک خود فرصت دهید تا بهبود یابد: غم و اندوه فرایندی است که در طول زمان اتفاق می‌افتد. حتماً اغلب صحبت کنید و گوش دهید تا ببینید کودک شما چه احساسی دارد و چگونه است. شفادادن به این معنا نیست که عزیزتان را فراموش کنید؛ بلکه یعنی از شخص فوت‌شده با عشق یاد کنید. خاطرات محبت‌آمیز احساسات خوبی را برمی‌انگیزند که از ما حمایت می‌کنند تا از زندگی لذت ببریم.
- در صورت نیاز کمک بیشتری دریافت کنید: اگر مرگ یکی از عزیزان ناگهانی، شدیداً استرس‌زا یا خشونت‌آمیز بود، ممکن است کودک به اختلال سوگ دچار شده و به درمان نیاز داشته باشد. اگر ناراحتی فرزندتان بیش از چند هفته طول کشید، یا اگر فکر می‌کنید خانواده‌تان به کمک بیشتری نیاز دارد، با یک روانپزشک یا روان‌شناس مشاوره صحبت کنید.
برای راهنمایی بیشتر می‌توانید از مشاوره تلفنی رایگان به شماره 02533130044 از ساعت 8 الی 14 استفاده نمایید.
لطفاً بعد از انجام مشاوره، نتیجه و بازخورد آن را با ما در میان بگذارید.
موفق و پیروز باشید.