سوال اخلاقی: نمی دونم چرا برای خواندن نماز صبح تنبلی می کنم ؟

سلام خدمت شما کاربر محترم

ضمن سپاس از همراهی شما با مجموعه اندیشه برتر

از اینکه دغدغه مند انجام امور دینی و عبادی دارید جای ستودن داره، و از اینکه این مساله رو با ما در میون گذاشتید نشان از اهمیتی است که شما به خود و آینده معنوی خودتون می دید.

ببینید روح هم مثل بدن یک حیات و یک عقب رفتی داره، یک نشاط و یک کسلی داره. بدن برای اینکه به نشاط برسه باید دو عنصر ورودی و خروجیش کنترل بشه. هم باید موارد و ویتامینهایی که براش مفید هست به بدن برسه و هم از ورود عوامل تخریبی مثل ویروس و میکروب و تغذیه نامناسب جلوگیری بشه.

روح هم از این قاعده مستثنی نیست. هم باید موادی که لازمه بهش برسه ، تامین بشه و هم جلوی ورودی های مخرب گرفته بشه.

از آنجایی که فرمودید اهل مراعات واجبات و محرمات هستید (که بسیار جای شکر داره)، پس مشکل از این بابت نیست، و الا یکی از عوامل افسردگی که بعضی ها بهش دچار هستند گناه هست. گناه روح رو مکدر می کنه، معنا و لذت واقعی زندگی رو از انسان میگیره، انسان رو به لحاظ روحی کوچیک می کنه، آستانه تحملش رو پایین میاره، و باعث میشه همچون حجابهایی، روح اون رو احاطه کنه، روحش رو سنگین کنه و بخاطر همین سنگینی دیگه مثل قبل، تمایل و انگیزه ای برای پرداختن به معنویت و ارتباط با خالق عشق و زیبایی نداشته باشه. گناه باعث میشه اراده انسان ضعیف بشه ، انسان، خودش رو گم کنه و بیش از دیگران دچار روزمرگی بشه. گاهی همین دیر بلند شدن از خواب برای نماز صبح ناشی از سنگینی روح هستش. چون سنگینی روح به شدت بر اراده انسان تاثیر می گذاره.
اما خوشبختانه چون شما خودمدار هستید و از نعمتهای خدا (مثل چشم و گوش و زبان و..) به خوبی استفاده می کنید، و مواظب معاشرت و تعامل با محیط خود هستید، پس بحثمون رو در مورد محور دوم می بریم. و اون هم ویتامینهایی است که باید برای سرزندگی به روح خودتون برسونید.

اینکه گفتم تعامل با محیط، باید عرض کنم که این عامل خیلی مؤثره، طبعا تعامل با کسانی که دنیازده شدن و اهل غفلت هستند این تعامل اثر گذار خواهد بود و این مدیریت شما رو می طلبه، هم بلحاظ کمی و بلحاظ کیفی باید این تعاملات مدیریت بشه.

اما عامل دوم یعنی تامین ویتامینهای سازنده است که باید این بار شما به دنبالش باشید و تامینش کنید. بعضی امور هستند که به عنوان انرژیهای مثبت مطرح می شن و انسان مومن باید با این موارد روح خودش رو تغذیه و تقویت کنه.

  مواردی رو به عنوان نمونه خدمت شما عرض می کنم.

با خدای خودتون خلوت داشته باشید، درد دل کنید، گله مندی تون رو از شرایط موجود پیش خدا ببرید، ناز کنید و ابراز نیاز کنید، سجده هاتون رو طولانی کنید و لو اینکه ذکری نگید (فقط در اون حالت متوجه باشید که کی هستید و در مقابل کی هستید، اینکه فقیر محضی هستید که در مقابل یک غنی مطلق قرار گرفتید).
نکته: خدا یک موجود خیالی نیست. خدا موجودی دوست داشتنی است که می تونید یک رابطه عاشقانه طرفینی داشته باشید. وقتی شما به عنوان یک انسان یک حقیقت هستید ، خالق شما به مراتب بالاتری یک حقیقت است. معقول نیست که ما یک وجود حقیقی باشیم اما خالق ما موهوم باشه. خدا رو باید از طریق روح خود باهاش ارتباط برقرار کرد، چون ماهیت اصلی انسان به روح اوست نه به جسم او. روح وقتی با عمل و تکلیفات دینی پاک و پالایش شد می تونه نورانی بشه و وقتی نورانی شد، می تونه خدا که نور محض هست رو مشاهده کنه.
این رو از این بابت عرض کردم که گاهی ما باید در زمینه خودشناسی و خدا شناسی یک تلاشی بکنیم تا به یک معرفت نسبی به خود و دنیای پیرامونی خود داشته باشیم و کمتر از محیط و جامعه رنگ بگیریم.
  برای رها شدن از افسردگی و ابتلا به رومرگی باید به دنبال تغذیه صحیح روحانی باشید. خودتون رو در معرض کلمات حکیمانه و حتی مطالعه سیره شهدا قرار بدید، دل و قلب شما نرم میشه و مجددا درون شما زیبا میشه و با چشم درونتون می تونید زیبایی های این دنیا رو ببینید و از بودن خودتون لذت ببرید و شاکر باشید. هر کدوم از این موارد پیشنهادی می تونه یک تحولی در بینش و نگرش شما ایجاد کنه و قلب شما رو بازسازی کنه، حالا دیگه این سلیقه شما رو می طلبه که کدوم رو انتخاب کنید.

راجع به نماز صبح هم می تونید لینک زیر رو ملاحظه بفرمایید و اگر سوالی یا ابهامی در مطالب بود در ادامه بفرمایید.

http://btid.org/node/212217

موفق باشید