23:05 - 1395/01/17
قال الباقر «علیه‌السلام»:
«لا يَكُونُ الْعَبْدُ عابِدا لِلّهِ حَقَّ عِبادَتِهِ حَتّى يَنْقَطِعَ عَنِ الْخَلْقِ كُلِّهِمْ، فَحينَئِذٍ يَقُولُ: هذا خالِصٌ لى ، فَيَقْبَلُهُ بِكَرَمِهِ.»
كسى به بندگى و ستايش‌گر حقيقى در برابر خداوند نمى‌رسد مگر آن كه از تمام افراد قطع اميد كند و تنها اميدش خداى يكتا باشد. در يك چنين حالتى خداوند گويد: اين عمل خالصانه براى من است و آن را مورد قبول و عنايت خود قرار مى‌دهد.
انجمن‌ها:
http://btid.org/node/89151
مثل حالتی که الآن واسم پیش اومده
امید جان قطع امید از مردم یعنی قطع ارتباط با مردم نیست منظور اینکه همه عوامل را برگرفته از قدرت خداوند بدونیم
این یعنی با آرامش به خدا توکل کنیم و به سوی جلو حرکت کنیم
به عبارتی ثمره قطع امید از مردم شجاعت و پشتکار و تصمیم برای داشتن کارهای بزرگ همراه با آرامش هست
گاهی نه گریه آرامت میکند و نه خنده
نه فریاد آرامت میکند و نه سکوت
آنجاست که با چشمانی خیس رو به آسمان میکنی
و میگویی ﺧــ♥ــﺪﺍیـا
تنها تو را دارم ، تنهایـــــــــ ــــــــ ـــــــــــــ م مگذار...
الهی و ربی من لی غیرک....
ممنون دلنشین بود..