برخی از صوفیه برای اثبات حقانیت خود، اقدام به کارهای عجیبی همانند فرو کردن شیء تیز به بدن می‌کنند تا با انجام کارهایی که عموم مردم از عهده انجام آن برنمی‌آیند، توجه دیگران را به خود جلب کنند و خود را برحق جلوه دهند. باید توجه داشت که منشاء کارهای عجیب صوفیه و دیگر فرقه‌هایی که این قبیل کارها را انجام می‌دهند، متفاوت است.
برخی از مرتاضین درباره علوم خارق‌العاده می‌گویند: «اموری هستند که اسباب و علل مادی نداشته، اما اسباب غیر عادی آنها کمابیش دراختیار بشر قرار می‌گیرد و می‌توان با آموزش‌ها و تمرینات ویژه‌ای به آنها دست یافت.»[ آموزش عقاید، صص 88 و 89]
با این وجود درباره کارهای صوفیه گفته‌اند: «بلند کردن موهای سر و تاب دادن آنها با سرعت زیاد، سبب ترشح ماده‌ای از غده "هیپوتالاموس" به نام "اندروفین" می‌شود که چندین برابر هروئین تخدیر دارد، لذا اشخاص به هیچ عنوان از فرو کردن سیخ (در بدن)، احساس درد نمی‌کنند. البته سیخ و خنجرها در نقاطی از بدن فرو برده می‌شود که در آناتومی بدن، کمترین رگ‌های خونی از آنجا می‌گذرد، مانند گونه‌های صورت، زیر چانه و دو طرف سر و ...»[انوار الرحمانیه، ص 78] و این درحالی است که بزرگان صوفیه در گذشته تعریف دیگری از کرامت صوفیه داشته‌اند. چنانچه قشیری می‌گوید: «کرامت اولیاء دوام توفیق است بر طاعت و عصمت از معصیت‌ها و مخالفت‌ها.»[رساله قشیریه، ص 634] اما به مرور زمان تعاریف قدمای صوفیه تغییر کرد و همین امر موجب انحراف در میان آنها شد.
پی‌نوشت:
مصباح محمدتقی، آموزش عقاید، تهران، سازمان تبلیغات، 1368، صص 88 و 89
نامشخص، انوار الرحمانیه، بی‌تا، ص 78
قشیری ابوالقاسم، رساله قشیریه، علمی و فرهنگی، تهران، 1374، ص 634