20:58 - 1396/06/04
ویژگیهای 313نفر رو توضیح میفرماید؟
-------------------------------------
کاربران محترم توجه داشته باشند که ادامهي ارتباط با کارشناسان سايت و درج نظرات جديد براي رسيدن به پاسخ نهايي و جامع، تنها با عـضويـت در سايت ممکن خواهد بود؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: www.btid.org/fa/user/register
بعد از عضويت ميتوانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: http://www.btid.org/fa/forums
انجمنها:
http://btid.org/node/122874
با سلام خدمت شما.
یکی از سوالات نسل جوان در حوزه مهدویت، این سوال است که به راستی چه راهکار عملی برای نزدیکی حضرت و در نهایت دیدار حضرت وجود دارد؟
در پاسخ میگوییم: اولا: دیدار حضرت در زمان غیبت کبری و در زمان کنونی، امکان دارد و مشکل عقلی ندارد؛ ولی چند شرط مهم دارد که عبارتند از:
1. معرفت حقیقی نسبت به حضرت: کسی که میخواهد به امام خود نزدیک شود و در نهایت امام خود را ببیند، لازم است از حیث معرفتی امام خود را به خوبی بشناسد. به همین خاطر در دعا وارد شده: «خدایا امام و حجت خود را به من بشناسان، چرا که اگر نشناسانی از دینم گمراه خواهم شد.»(کافی، ج1، ص 337)
2. مدواومت بر یاد آن حضرت: بدون شک تا انسان متوجه فراق و دوری او نشود و از عمق جان، خواهان دیدار او نگردد، ملاقات حاصل نخواهد شد؛ یاد حضرت باید چنان در دل ما آتش اشتیاق به او را شعله ور کند، که انسان را بیتاب او کرده و با شنیدن نام او اشک شوق از دیدگان ما باریدن گرفته و قلب سوز فراق را داشته باشد. این یاد گاهی با درد دلی است عاشقانه با حضرت، و گاهی با دعاهای وارد شده.
3. تهذیب نفس و کسب فضایل روحی و معنوی: برای ارتباط با حضرت باید در دوری از گناهان و آلودگیها کوشا باشیم و آیینه دل را برای حضور آن وجود مطهر غبارروبی کنیم؛ باید با او همراه شویم و خود را شبیه او گردانیم. او که عصاره همه خوبی هاست، بدون شک با آلودگی میانهای ندارد. امام صادق(علیهالسلام) در حدیثی فرمودند: «هر کس دوست دارد، از یاران قائم ما باشد، باید منتظر باشد و در حال انتظار، به پرهیزکاری و اخلاق نیکو رفتار کند.»(الغیبه للنعمانی، ص 200)
________________________________________________
کافی، شیخ کلینی، دارالاسوه، قم، 1418ق.
الغيبة للنعماني، محمد بن ابراهيم، نشر صدوق، تهران، 1397 ق، چاپ اول.
این مطلب هم مفید است:
وظایفی که بر عهده یک منتظر است عبارت است از:
1. معرفت و شناخت امام زمان: در روایات ما تاکید فراوان شده است که انسان باید امام زمان خود را بشناسد؛ چون پیمودن مسیر درست و صراط مستقیم الهی، جز با معرفت او ممکن نخواهد بود.(بحارالانوار، ج23، ص76-95)
2. الگوپذیری: پیامبر اکرم میفرمایند: «خوشا به حال آنان که قائم مرا درک کنند. در حالیکه پیش از دوران قیام، به او و امامان پیش از او اقتدا کرده و از دشمنان ایشان، اعلام بیزاری کرده باشند. آنان دوستان و همراهان من و گرامیترین امت نزد من هستند.»(همان، ج52، ص 130)
3. یاد حضرت: اگر کسی حقیقتا منتظر محبوب خود باشد، پیوسته در اندیشه او خواهد بود. منتظر واقعی سعی میکند در همه حال به یاد آن بزرگوار باشد و اعمال خود را از انحراف و کجیها حفظ کند. یاد آن حضرت با خواندن دعاهای آن بزرگوار، توسل به آن عزیز، صدقه دادن برای سلامتی او، انجام دادن خیرات به نیات او، دعا کردن برای تعجیل فرج او، ندبه کردن در فراق او و تجدید پیمان در یاری او تحقق مییابد.
4. زمینهسازی برای ظهور: منتظر واقعی، با درک صحیح معنای انتظار، میکوشد زمینهی ظهور امام زمانش را فراهم کند، بنابراین هم به اصلاح نفس و خودسازی میپردازد و هم با امر به معروف و نهی از منکر، سعی در ساختن جامعه دارد، پس او فردی متعهد در برابر خود و جامعه خویش است.
___________________________________________
بحارالانوار، علامه مجلسی، موسسه الوفا، بیروت، 1409ق.
این ویژگی یاران خاص حضرت است که بیان شد.
به این لینک ها مراجعه بفرمایید:
1. http://www.btid.org/fa/news/109530
2. http://www.btid.org/fa/news/109815