مشاوره ازدواج

برادرانم میگن من هنوز خیلی بچه‌ام و باید درس بخونم درصورتی که در فامیل ما اکثر دخترها دانشجو و متاهل اند. من هم مایل به ازدواج هستم اما میترسم اینو بگم...

علاقه بین خواهر و برادر اصلا جنبه غریزی درش نیست یعنی هیچ کس خواهرش رو بخاطر اینکه دختره دوست نداره و لذا برادر و خواهرش رو یک جور دوست داره...

خیلی احساس تنهایی میکنم برای همین با پسرا تلفنی صحبت میکنم خودمم خیلی دوست دارم ازدواج کنم ولی همیشه احساس میکنم که تا اخر عمرم مجرد میمونم...

با پسرا رابطه دارم فقط در حد تلفنی همدیگرو ندیدیم این روزا خیلی احساس تنهایی میکنم بخاطر همین با پسرا تلفنی صحبت میکنم...

3تا مشکل دارم 1-من اونو خیلی دیربه دیر میبینمش. 2-من بچه طلاق هستم شاید اگه این موضوع رو بدونه دیگه پا پیش نذاره چون خیلی از خونواده‌ها نسبت به این موضوع حساس هستن و مشکل سوم اینکه هنوز سن زیادی ندارم و...

به پسری از آشناهامون علاقه مندم تا حالا چند بار خواستم این موضوع رو بهش بگم ولی جلوی خودمو گرفتم که نکنه فکر کنه که دارم خودمو تحمیل میکنم؟؟واسه همین عشقمو تو دلم نگه داشتمو نمی‌تونم کاری کنم...

فکر میکنه که توقع خانوادۀ من خیلی بالاست! یه چنتایی دروغ هم بهم گفته که البته بعد حقیقتش رو بهم گفت و این من رو دچار شک و تردید کرده که آیا بقیۀ حرفاش درستن یا نه؟ من از دروغ متنفرم ...

من که تاکنون هیچ رابطه‌ای با هیچ دختری نداشته‌ام برای یافتن شخص مورد نظرم چه اقداماتی باید انجام دهم و در کجا باید به دنبال یافتن مورد مناسبم باشم...

من الان با یه دختر رابطه دارم و این دخترو دوس دارم و اونم منو دوس داره اونو نمیدونم اما من قصد ازدواج با این خانوم ندارم اول آشنایی مون هم اینو به ایشون گفتم...

همان شخص اول که 4ماه قبل با او آشنا شدم را دیوانه وار دوست دارم آن هم من را دوست دارد ولی دیگر برای ازدواج نمی‌خواهد...

با پسری اشنا شدم که مبتلا به هپاتیت بی هست...اول اشنایی درمورد بیماریشون به من گفتن و درضمن گفتن که اگه زمانی بخوان با کسی دوست باشن صرفا برای یه دوستی سالمه و من اصلا نباید به ایشون وابسته شم...

از روز اول برای ازدواج دوست شدیم این قصدمون هم هنوز پا برجاست ولی ما هر روز جنگ اعصاب داریم همدیگرو با حرفامون میرنجونیم. دیگه کشش ندارم ولی دوسش دارم...