کشوری که زمانی چهاردهمین استان ایران بود، هم‌اکنون با بحران جدی روبروست. مردم این کشور باید با هوشیاری کامل از حقوق حقه خود دفاع کرده و خواستار برگزاری رفراندوم در این کشور پرآشوب شوند.
یکی از دسیسه‌های روباه پیر جدا سازی بحرین از ایران بود، از مهمترین اهداف این جدائی می‌توان به دور کردن ایران از سواحل عربستان سعودی اشاره کرد، ویژگی جغرافیائی مجمع الجزایر بحرین برای حضور نیروهای نظامی انگلیس و سپس آمریكا در این جزیره از دیگر اهدافی بود كه انگلیس دنبال می‌كرد و دراین زمینه هم موفق شد. برخی براین عقیده‌اند که شاه چاره‌ای جزپذیرش جدایی بحرین از ایران نداشت، چرا که گمان می‌کرد در صورت مقابله قطعا شکست خواهد خورد. شاه از حضور نیروهای انگلیس در خلیج فارس به شدت ترسیده بود، ضمن آنكه كشورهای عرب منطقه نیز هم‌پیمان انگلیس بودند و در صورت اقدام نظامی ایران در زمینه بحرین همراهی آنها در یك جنگ تمام عیار علیه ایران دور از انتظار نبود.
فشارها در این خصوص و گمان شاه به اینکه مردم بحرین هنوز تمایل دارند جزء خاک ایران باشند شاه را مجبور به برگزاری یک رفراندوم ناخواسته کرد.
زمستان سال ۴۸ شاه خواستار حل مسئله بحرین با نظر خواهی از مردم با محوریت سازمان ملل شد، با موافقت سازمان ملل، رفراندوم در دستور کار قرار گرفت.
نهایتا جدایی بحرین از ایران با یك به اصطلاح « رفراندوم » در سال ۱۹۷۰ میلادی کلید خورد. هر چند این رفراندوم اما و اگرهایی داشت و نمی‌توان روی آن زیاد حساب كرد ، اما اكنون كه بحرین با جمعیت اكثریت شیعه خود مخالف حاكمیت فعلی است، نیازمند راهكاری است كه بتوان این كشور كوچك را از بحران خارج كرد. ۴۲ سال پیش، این قطعه با زیركی و توطئه انگلیسی‌ها از ایران جدا شد و اكنون زمان آن شده تا مردم واقعی این كشور برای سرنوشت و آینده خود تصمیم بگیرند. مدعیان دموكراسی که تمام نقشه‌هایشان درمنطقه نقش بر آب شده، با حمایت از سركوب و خشونت‌های بسیاراز سوی سران این كشورها در صدد هستند تا بتوانند این خیزش‌های اسلامی را سركوب كنند.
دولت بحرین در صدد است با دادن تابعیت به مردم غیر بومی و خارجی این كشور، تناسب اكثریت مردم بومی این كشور را برهم بزند، اما باز هم این مردم واقعی بحرین هستند كه می‌توانند به ایفای نقش خود در این مجمع‌الجزایر كوچك بپردازند.
ملت های منطقه دیگر تحمل حكومت های خود كامه و وابسته را ندارند.