-چهل سال مواجهه‌ی انقلاب اسلامی با توطئه‌های ریز و درشت دشمن، فهرستی بلند را پیش روی ما قرار داده است. از جنگ تحمیلی هشت ساله و تجاوزات گاه‌وبیگاه به مرزهای کشور گرفته تا نفوذ در ارکان تصمیم‌سازی و تلاش برای به خطاکشاندن دستگاه محاسباتی نظام.
در تمام این موارد که شامل نبرد در میدان سخت، میدان نیمه سخت و میدان نرم می‌شود، یک عنصر اساسی و مهم برای تفوق بر مکر دشمن ضروری و لازم است و آن، افزایش کمی و کیفیِ سطح اطلاعات و تحلیل‌ها است؛ به این معنا که عناصر مأمور به حضور در این نبردهای سه‌گانه در درجه‌ی اول باید در جریان آخرین اخبار و اطلاعات لازم، قرار داشته باشند و در مرحله‌ی بعد، باید از قدرت تحلیل و فهم حرکت احتمالی دشمن و راه مقابله با آن برخوردار باشند.
در نقطه‌ی مقابل، آفات بزرگ برای نیروهای حاضر در این میادین سه‌گانه، کاهش سطح هوشیاری، عدم رصد و دقت دائمی، دست‌کم گرفتن ترفندها و نقشه‌های دشمن و فریفته‌شدن به فضای به‌ظاهر آرام است که به عنوان نمونه می‌توان نام برد از فتنه سال 88 و آشوب آبان 98 که همه‌ی نقاط ضعف فوق -با شدت و ضعف- در آن وجود داشت و منجر شد به وقوع آسیب‌ها و ایجاد هزینه‌ها.
خلاصه اینکه باید این نکته را همیشه در ذهن حفظ کرد که اگر ما به هر دلیلی -از خستگی گرفته تا دنیازدگی- دچار رخوت و سستی در این میدان‌های سه‌گانه شویم، آن وقت است که دریافت ضربات و آسیب‌ها از دشمن، بسیار محتمل و قابل وقوع خواهد بود؛ چرا که به فرموده‌ی امام علی (علیه‌السلام) «مَن نامَ لَم یُنَم عَنه»[1]؛ یعنی اگر ما خوابمان برد معنایش این نیست که دشمن ما هم خوابیده و غافل است بلکه شاید او در تدارک حرکتی جدید علیه ما باشد.
پی‌نوشت:
[1] نهج‌البلاغه، نامه 62