یکی از قرآئن امامت امیرالمومنین(ع) در غدیرخم، قضیه درخواست کننده عذاب است.
یکی از ادله محکم شیعه برای اثبات ولایت و امامت بلافصل آقا امیرالمومنین(علیهالسلام) قضیه «غدیر» است؛ شیعه معتقد است پیامبر اکرم(ص) در روز غدیر، امیرالمومنین(ع) را به عنوان امام و خلیفه و جانشین خود، منصوب کرد و به تمام مسلمانان حاضر دستور داد که با حضرت بیعت کنند.
علمای اهل سنّت برای فرار از پذیرش امامت امیرالمومنین(ع) سعی در توجیه روایت دارند، لذا گفتهاند: در اینجا منظور از «ولی» تنها «نصرت» و یاری و مهربانی است؛ نه خلافت و امامت. امّا اینجا قرائن متعددی وجود دارد که با این تفسیر و تاویل اهل سنّت سازگاری ندارد، در اینجا یکی از این قرائن را بیان خواهیم کرد:
«أبو إسحاق ثعلبى» مفسر و إمام اصحاب حديث اهل سنت، در كتاب تفسير خود كه آن را «كشف و بيان» نام گذارده است، نقل کرده است: از «سفيان بن عيينة» درباره شانالنزول آيه «سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِع [معارج/ 1] تقاضا كنندهاى تقاضاى عذابى كرد كه واقع شد» سوال كردند، كه درباره چه كسى نازل شده است؟ او گفت: در «حجه الوداع» چون رسول خدا(ص) به غدير خم رسيد، مردم را خبر كرد، و آنها نیز جمع شدند و در این هنگام، دست على(علیهالسلام) را گرفت و گفت: «من كنت مولاه فعلىّ مولاه». اين خبر شايع شد و به شهرها رسيد از جمله به «حارث بن نعمان فهرى». حارث سوار بر ناقه خود شد، و آهنگ رسول الله(ص) كرد و آمد تا به لشگرگاه رسيد، او خطاب به پیامبر اکرم(ص) گفت: اى محمد، ... بازوى پسرعموى خود را گرفتى و بلند كردى و او را بر ما فضيلت و برترى بخشيدى و گفتى: «هر كس كه من مولا و آقاى اويم، على مولا و آقاى اوست» آيا اين مطلب از توست، يا از خداست؟ رسول خدا(ص) فرمود: «از طرف خداست».
سپس حارث به سمت ناقه خود رفت و مىگفت: «بار خدايا اگر اين كه محمّد مىگويد، حقّ است، و از پيش توست، بر ما سنگ از آسمان ببار! يا براى ما عذاب دردناكى بفرست». هنوز سخنش تمام نشده بود كه سنگى از آسمان آمد، و بر سر او خورد، و او را بكشت، سپس خداوند متعال اين آيه فرستاد: «سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ* لِلْكافِرينَ لَيْسَ لَهُ دافِعٌ* مِنَ اللَّهِ ذِي الْمَعارِج». این حدیث در دیگر منابع اهل سنت نیز نقل شده است.
این حدیث به روشنی دال بر امامت و جانشینی امیرالمومنین(ع) است.
________________________________________
لینک مطلب: https://btid.org/fa/news/50415