بارها اميرالمومنين(ع) در شرایط مناسب به حدیث غدیر، احتجاج کرده است.
یکی از شبهات قدیمی که همیشه توسط مغرضين از اهل تسنّن مطرح شده و در سال‌های اخیر نیز فرقه ضاله وهابیت، به شدّت روی آن تاکید دارند، این است که اگر حدیث غدیر، دالّ بر خلافت امیرالمومنین(ع) می‌باشد، چرا آن حضرت، هرگز به این حدیث، استناد و احتجاج نکرده است؟
علمای شيعه نیز در طول تاریخ، بارها به این شبهه پاسخ داده و اثبات کرده‌اند که بارها اميرالمومنين(ع) در شرایط مناسب به حدیث غدیر، احتجاج کرده است:
1. در شورای خلافت، پس از فوت خلیفه دوم:
پس از اتمام رأی شورای خلافت و انتخاب عثمان و قبل از اعلام رسمی آن، امیرالمومنین(ع) فرصتی خواست تا سخنانی را با اعضای شورا در میان بگذارد، این سخنان که به حدیث «انشاد» معروف است متواتر است و اهل سنّت و شیعه آن‌را نقل کرده‌اند، در این حدیث، حضرت به واقعه غدیر استناد می‌کند.
2. خطبهاى كه اميرالمومنين(عليه‌السلام) در زمان خلافت عثمان، در مسجد رسول خدا(ص) در محضر دويست نفر از مهاجر و انصار ایراد فرمودند: ....سپس حضرت فرمود:«در روز غدیر، پیامبر نماز را به پا داشت، سپس خطبه خواند و فرمود: ای مردم، آیا می‌دانید خداوند متعال مولای من و من مولای مومنین و اولی به نفس ایشان از خودشان هستم؟ مردم گفتند: آری ای رسول خدا. پس پیامبر فرمود: ای علی برخیز، من نیز برخاستم؛ سپس پیامبر فرمودند: هر کس من مولای او هستم پس این (علی) مولای اوست. سپس دعا کردند: خدایا دوست بدار دوستان او را، و دشمن بدار دشمنان او را» سپس همه حضار بر این مساله شهادت دادند و اقرار کردند که در غدیر خم چنین واقعه‌ای رخ داد و با گوش خود از پیامبر اكرم(ص) این مطالب را شنیدند.
3. احتجاج أميرالمومنين(ع) به حديث غدير در رحبه‌ی كوفه:
در ابتداى خلافت آن حضرت، مردم در منطقه «رحبه» كوفه اجتماع کرده‌اند، حضرت نیز در این اجتماع حضور پیدا کرده و با مردم به حديث غدير استشهاد نمود. اين احتجاج، بسيار مهم است و در روايات مستفيضه وارد شده است و اعلام و اعاظم شيعه و اهل سنت در كتب خود آن‌را ذكر كردهاند و آن‌را از مسلّمات تاريخ شمرده‌اند. این قضیه را «احمد بن حنبل» در کتاب خود بیان کرده است.
______________________________________
لینک مطلب: https://btid.org/fa/news/42975