دونه رو وقتی توی دل خاک گذاشتی باید مراقبت کنی.

اصلا به ما نیومده تصمیم بگیریم یه کاری انجام بدیم. هر موقع میآم تصمیم بگیرم یه کاری شروع کنم، یک کوه از مشکلات و کارهایی که اصلا ازشون خبری نبود، یهو سر راهم سبز می‌شن.
انگار فقط منتظر بودن ببینن من کی تصمیم می‌گیرم بیان سر راه من.
تا تصمیم می‌گیرم ورزش کنم و باشگاه برم، می‌بینم یک روز خسته‌ام، یه روز باشگاه تعطیله، یک روز امتحان دارم. تا تصمیم می‌گیرم شروع کنم برای کنکور درس بخونم، یه روز مهمون میآد، یک روز حالش نیست، یه روزم... 
 آخرش نفهمیدم تصمیم دون ما آب روغن قاطی کرده که هر وقت تا یه تصمیم می‌گیرم یک کاری انجام بدم، انگار دارم تصمیم می‌گیرم که کاری انجام ندم، نه اینکه دلم نخواد انجامش بدم، ولی انقدر چوب لای چرخ میآد که بی خیالش می‌شم یا چیز دیگه‌ای هست که ما بی خبریم؟؟
می‌دونی چیه!!! یه دونه رو تا زمانی که نکاشتی، نیاز به مراقبت نداره. ولی از وقتی که این دونه رو گذاشتی توی دل خاک، مراقبت‌ها شروع می‌شه. باید آب بدی، حواست به خاکش باشه، اگر مدتی رهاش کنی و بعد بخوای بیای بهش رسیدگی کنی، فایده‌ای نداره.
حالا وقتی تصمیم می‌گیری یک کاری انجام بدی، این تصمیم هم مثل اون دونه نیاز به مراقبت داره. قبل از اینکه تصمیم بگیری، خبری نبود که بخواد مشکلی ایجاد بشه. اما حالا که تصمیم گرفتی، باید ازش مراقبت کنی.