پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) در شان او فرمود: او خدا را و رسولش را دوست دارد و خدا و رسول نیز او را دوست دارند.
در سال هفتم هجری پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) تصمیم گرفت برای تأمین امنیت مسلمانان مدینه، به دسیسه‌های یهودیان خیبر پایان دهد. با رسیدن پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) و مسلمانان به خیبر، نبرد آغاز شد و در نخستین روز نبرد، پنجاه تن از مسلمانان زخمی شدند. پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) هفت شبانه‌روز در منطقه‌ای به نام رجیع اردو زد و هر روز همراه مسلمانان با یهودیان می‌جنگیدند.
در این مدت برخی از دژهای آنان فتح شد، ولی دژهای «وطیح» و «سلالم» با مقاومت سرسختانه یهود در بیرون قلعه همراه شد. سربازان دلیر اسلام حتی با جان‌بازی و دادن تلفات سنگین هم نتوانستند پیروز شوند و بیش از ده روز با جنگاوران یهود دست‌وپنجه نرم کرده و هر روز بدون نتیجه باز می‌گشتند.
در یکی از روزها خلیفه اول مأمور فتح گردید و با پرچم سفید تا جلوی قلعه آمد ولی پس از مدتی بدون نتیجه بازگشت. روز دیگر فرماندهی لشکر به خلیفه دوم واگذار شد، او نیز همچون خلیفه اول نتوانست کاری از پیش ببرد.
در شرایطی که کار جنگ گره‌خورده بود و روحیه مسلمانان هر روز بدتر می‌شد، پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) یاران خود را فرا خواند و فرمود: «فردا پرچم را به‌دست کسی می‌دهم که خدا و پیامبرش را دوست دارد و خدا و پیامبرش نیز او را دوست می‌دارند و خداوند این دژ را به‌دست او می‌گشاید. او مردی است که هرگز پشت به دشمن نکرده و از صحنه نبرد فرار نمی‌کند».
فردای آن روز ناگهان پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) سراغ امیرالمومنین(علیه‌السلام) را گرفت و پرچم را به او داد و او نیز تمام قلعه‌ها را فتح کرد.
__________________________________________
لینک مطلب: https://btid.org/fa/news/90583