نماز می خوانیم؛ اما از نماز لذت نمی بریم!ن ماز می خوانیم اما با خدا عشق ورزی نمی کنیم!
چرا؟
بی شک کثیری از ما نماز می خوانند؛ اما نمازهایمان دچار آسیب های جدّی است.
یک آسیب: بی اهمیتی به نماز است.
بی اهمیتی ما به نماز باعث شده که نمازمان قدرت پرواز کردن و پرواز دادن نداشته باشد.
چه کنیم تا به نماز اهمیت بدهیم؟
باید همچنان که در احادیث آمده حق نماز را بدانیم! اما حقش چیست؟
این که بدانیم نماز کوچ و پرواز تا خداست.
این که نماز حضور در برابر خداست.
یک راهکار دیگر توجه به آثار و ثواب نماز است. وقتی می بینیم در روایات تا این حدّ به نماز ثواب داده اند تا جایی که به طور مثال برای یک وضوی نماز مغرب همه گناهان تا وقت مغرب به جز کبیره ها را می بخشد، پی به اهمیت نماز در نگاه خدای بزرگ می بریم.
کوتاه سخن اینکه باید یک بار دیگر دید، و جور دیگری دید تا به حقایق رسید...
خلاصه ای از بیانات استاد مهیار در حلقه معرفت، مربوط به تاریخ 92/09/11