دین‌ستیزان با تمسک به خلف وعده‌های دولت، وعده‌های دین را نیز مردود می‌دانند، در حالی که هیچ ملازمه‌ای بین این دو وجود ندارد.
برخی از دین‌ستیزان، از تک تک آموزه‌های دین، برای پیشبرد اغراض پلید خود، سوء استفاده می‌کنند. گاه با یک مقایسه‌ای نادرست به عنوان نمونه چنین می‌گویند: «همان طور که وعده‌های آب و برق مجانی، محقق نشد، وعده‌های دین نیز، محقق نخواهد شد.» غیر از این که «وعده آب و برق مجانی» سر جای خود جواب داده شده است، به بررسی این شبهه نیز می پردازیم.
وعده ها و تشویق های حقیقی دین
اعتقاد به آفریننده جهان هستی، از ابتدائی‌ترین مباحثی است که هر کسی با اندک تفکری می‌تواند آن را دریافت کند؛ زیرا نه تنها حس خداجویی در سرشت آدمی نهادینه شده است؛[1] بلکه هیچ عقل سالمی نمی‌پذیرد که جهان هستی با این عظمت، سازنده‌ای نداشته باشد، همچنان که یک ساختمان کوچک، بنّایی دارد.[2]
از طرفی خدا برای هدایت انسان، قوانین و دستورات جامع و کاملی را توسط پیامبرش، فرستاده است که در سرنوشت انسان تاثیر مستقیم دارد[3] و برای تشویق انسان به انجام دستورات، وعده‌هایی داده و هرگز خلف وعده نمی‌کند.[4] ضمن اینکه همه وعده‌ها و وعیدهای خدا حقیقی و واقعی است؛ چرا که بسیاری از آثار آن، در زندگی روزمره قابل مشاهده است.
به عنوان نمونه می‌توان به ماه مبارک رمضان مثال زد؛ زیرا با آمدن ماه مبارک رمضان بسیاری از تخلفات و جرائم اجتماعی کاهش پیدا می‌کند.[5] نتیجه کاهش جرائم و تخلفات، آرامش و آسایش بیشتر جامعه در دنیاست. بنابراین برخی از تشویق‌های دین مربوط به دنیاست، مانند: زیاد شدن رزق و روزی، طولانی شدن عمر و... و برخی مربوط به آخرت است، مانند: امنیت از عذاب‌های قیامت و بهرمندی از نعمت‌های بهشتی و... پس تمام وعده‌های دین محقق شدنی و واقعی است.[6]
تفاوت قوانین انسانی با قوانین الهی
در بررسی قوانین، به این نتیجه می رسیم که قوانین به دو دسته عمده انسانی و الهی تقسیم می شوند که از جهاتی با یکدیگر تفاوت دارند، به عنوان مثال: 1. قوانینی را که انسان وضع می‌کند، محدود بوده، جامع و کامل نیست، در مقابل قوانین الهی، نه تنها جامع و کامل است؛ بلکه برای همه انسان‌ها در همه زمان‌ها است.[7]
2. قوانین بشری به طور معمول فقط ناظر به بُعد جسمانی و دنیایی انسان است؛ ولی قوانین الهی تمام ابعاد بشری را در نظر دارد.
3. گاه قوانین بشری محدود به زمان خاص و موقعیت خاصی است، مانند وضع برخی از قوانین برای مصالح عمومی کشور، که در برهه ای از زمان، وضع شده است.
بنابراین تمام وعده‌های دین، حقیقی و به یقین دیر یا زود محقق می‌شود، برخلاف وعده‌های انسان‌ها که به طور معمول، در برخی از مواقع، واقع نمی‌شود.
سوء استفاده کردن مخالفان دین، از وعده‌ها و تشویق‌ها
همواره دشمنان و مخالفان، برای فریب دادن انسان‌های متدین از چیزهایی استفاده می‌کند که برای مردم ملموس و معلوم است و با یک مغالطه کوچک، باور او را نسبت به اصل دین اسلام، سست می‌کنند؛ بر همین اساس روشنگری و تبیین، یکی از مهم ترین مباحثی است که باید به آن پرداخته شود و به تعبیر زیبای مقام معظم رهبری، نیاز به «جهاد تبیین» دارد.
به هر حال، هر گونه مقایسه آموزه‌های دین با وعده‌های دولت‌مردان، مجلس، مردم و... بیجا و دور از انصاف است.
پی نوشت
[1]. سوره روم، آیه30.
[2]. اسلام مطابق با فطرت
[3]. دستورات جامع دین.
[4]. سوره آل عمران، آیه9.
[5]. کاهش حجم جرائم در ماه رمضان.
[6]. تشویق های دین.
[7]. فطری بودن زبان قرآن.