نشانه‌های نابودی یک رژیم جعلی

سال 2015 بود که پس از امضای برجام، رهبر انقلاب طی یک سخنرانی بیان داشتند: «برخی صهیونیست‌ها گفته اند با توجه به نتایج مذاکرات هسته ای، 25 سال از دغدغه ایران آسوده شده ایم؛ اما ما به آنها می گوییم شما 25 سال آینده را اصولاً نخواهید دید و به فضل الهی، چیزی به نام رژیم صهیونیستی در منطقه وجود نخواهد داشت. تا آن زمان، روحیه قهرمانانه، مبارز و جهادی مبارزان مسلمان، هیچ لحظه ای که توام با آرامش باشد را برای صهیونیست ها باقی نخواهد گذاشت.»(1)

با نگاهی به تحولات سالهای اخیر و وضعیت کنونی رژیم صهیونیستی به نظر می رسد، سخنان رهبری حکیم، بیش از پیش در حال نزدیک شدن به واقعیت است. البته در آن روزها بسیاری از معاندان و دوستان نادان، این سخنان را مورد تمسخر قرار دادند یا بیان چنین موضعی را صرفا یک رجزخوانی نابجای سیاسی خواندند. اما حقیقت این است که رهبر انقلاب واقع بینانه و با تکیه بر واقعیات میدانی این سخنان را ارائه فرمودند.

"هنری کسینجر" دیپلمات و وزیر خارجه سابق آمریکا که اصالتی یهودی دارد، در موضع گیری مشهوری در سال 2012 گفته است: «تا 10 سال دیگر، هیچ اثر و نشانی از اسرائیل باقی نخواهد ماند».(2) بر اساس آنچه کسینجر گفته، اسرائیل بایستی در سال آینده از کره زمین محو شود.

اما سوال اینجاست که واقعیات میدانی موجود در سرزمین‌های اشغالی چیست که بسیاری از کارشناسان را به این نتیجه رسانده است؟

نبرد اخیر سیف القدس نشان داد افراد ساکن در کرانه باختری و سایر مناطق اشغالی فلسطین برخلاف دولت محمود عباس همبستگی شدیدی با مردم نوار غزه دارند و بر این باورند که باید برای استفای حقوق خود برخیزند. حتی تصور اینکه جمعیت قابل توجه‌ این مناطق، مسلح شوند و جبهه ای متحد را در برابر اسرائیل تشکیل دهند هم لرزه بر اندام اسرائیل می‌اندازد. اتفاقی که به طور خاص در چهارچوب طرح نُه ماده‌ای نابودی اسرائیل که از سوی رهبر انقلاب اسلامی ایران ارائه شده و تاکید شد که کرانه باختری نیز بایستی همچون نوار غزه مسلح شود.(3)

"چاک فرِلیش" معاون سابق مشاور امنیت ملی اسرائیل در این رابطه می گوید: "حقیقت تلخ برای اسرائیل این است که بدون حمایت های آمریکا، ارتش اسرائیل صرفا یک طبل توخالی است.(4) و این یعنی اگر فلسطینی‌های کرانه باختری مانند مردم غزه مسلح شوند، ارتش اسرائیل کاری از پیش نخواهد برد.

از لحاظ سیاسی نیز رژیم صهیونیستی در بحران بی‌سابقه‌ای به سر می‌برد. پنجمین انتخابات سراسری اسرائیل طی چهار سال گذشته در حالی برگزار می‌شود که تنها یکسال از تشکیل کابینه جدید توسط نفتالی بِنِت می‌گذرد و از آن سو بنیامین نتانیاهو و همراهانش به علت شکست‌های متعدد ارتش اسرائیل در برابر جریان مقاومت و ناموفق بودن دولت کنونی برای خارج کردن اسرائیل_ بواسطه‌ی پیمان ابراهیم_ از انزوای سیاسی دولت کنونی تحت فشار قرار دادند.

این فشارهای سیاسی با همراه کردن گروه‌های تندروی مذهبی و حزب اتحاد سفید و آبی، به رهبری بنی گانتس و یائیر لاپید و موشه یعلون و برخی از نظامیان سرشناس این رژیم، شدت نیز یافت و سرانجام دولت در برابر آن تسلیم شد.

از لحاظ اجتماعی نیز امروز وضع برای اسرائیل بحرانی است. صهیونیست‌هایی که یک روز با رویای تشکیل دولت بزرگ یهودی از نیل تا فرات به سرزمین فلسطین کوچ داده شدند، امروز خود را در شرایطی می‌بینند که برای تامین نیازهای اولیه خود یعنی امنیت و تامین انرژی پایدار، نیازمند تعامل و مذاکره با دشمنان خود _اعراب_ هستند. طبیعی است، وقتی آن آرمانگرایی با این واقعیت‌ها در تعارض باشد، باعث بروز تنش اجتماعی خواهد شد که در وضعیت بحرانی امروز این رژیم می تواند به یک مخاطره امنیتی درونی تبدیل شود. با همه‌ی این مشکلات تازه رژیم صهیونیستی باید 4 ماه بدون دولت و در بحبوحه‌ی پرتنش‌ترین انتخابات تاریخش را هم سپری کند.

نکته قابل تامل دیگر، توجه به واکنش رسانه‌های صهیونیستی است. درحالی که این رسانه‌ها تغییر رئیس اطلاعات یک مرکز نظامی را که یک تغییر طبیعی جزئی در ایران و هرکجای دنیا می‌تواند باشد را به عنوان یک بحران سیاسی امنیتی جلوه می‌دادند، در قبال این بحران بی‌سابقه سکوت اختیار کرده‌اند، امری که بار دیگر اهمیت پرداخت به مبحث سواد رسانه‌ای را به ما گوشزد می‌کند.

پی‌نوشت؛
1. رهبر انقلاب بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم 1394/6/18
2.  https://b2n.ir/y02556 Haaretz
3. رهبر انقلاب دیدار با دانشجویان 1393/5/1
4. https://b2n.ir/a08359 newsweek