در نگاه کلی آثار سینمایی ایران در زمینه اعتیاد، نه در راستای آسیب شناسی و کمک به حل این بحران؛ بلکه در راستای استفاده‌های سیاسی و درو کردن جوایز جشنواره‌های خارجی هستند.
اعتیاد از بحران های جامعه جهانی است که در لحظه بر تعدا قربانیانش اضافه می‌شود و صد البته تجارتی پرسود که به فروپاشی انسان، خانواده و بخشی از جامعه منجر می‌شود. از همین رو جریان‌های دراماتیکی در این موضوع شکل می‌گیرد که سوژه جذابی برای کارهای نمایشی و البته مبارزه با این پدیده مهلک است.
نمونه‌های متعددی در سینمای جهان وجود دارد که به این مسئله پرداخته‌اند؛ مانند مرثیه‌ای برای یک رویا، صورت زخمی و... از آن جایی که جامعه ما نیز دچار این بحران شده، فیلمسازان ایرانی نیز به وفور به این مسئله پرداخته‌اند. از گوزن‌های قبل از انقلاب تا دارکوب و متری شیش و نیم که مهمترین و جدیدترین آثار با این موضوع هستند.
در نگاه کلی آثار سینمایی ایران در زمینه اعتیاد نه در راستای آسیب شناسی و کمک به حل این بحران؛ بلکه در راستای استفاده‌های سیاسی و درو کردن جوایز جشنواره‌های خارجی هستند.
سینماگران ایرانی گاها اعتیاد را به نحوی نشان می‌دهند که گویی اعتیاد فقط در ایران بوده و در هیچ کجای دنیا این بحران وجود ندارد و باعث و بانی اعتیاد نیز فقط جمهوری اسلامی است. در بسیاری از فیلمها نیز تصویر اعتیاد به فقر گره خورده و گویی فقط طبقه مستضعف جامعه دچار این بحران می‌شود و این نیز در راستای همان تفکرسینمای جشنواره‌ای حاکم بر ایران است.
اساسا به جز موارد معدودی، سینماگران ایرانی تصویر و درک درستی از فضای اعتیاد ندارند و صرفا چون فضای دراماتیکی در این موضوع وجود دارد به سراغ آن می‌روند، بنابراین آسیب شناسی و ارائه راهکار شوخی است.
فیلم‌هایی نظیر متری و شیش و نیم به دلیل زیست کارگردان آن در فضایی این چنینی، توانسته‌اند تا حدودی آسیب شناسانه عمل کنند؛ اما بازهم ارائه راهکار از عهده فیلمسازان ایرانی بر نمی‌آید. نهایتا با نشان دادن تصاویری هولناک از آسیب‌های اعتیاد بتوانند برای زمان کوتاهی به مخاطبان هشدار دهند.
اساسا تحقیق، پژوهش و روان شناسی در باب‌اعتیاد در فیلمهای ایرانی جایگاهی ندارد و صرف وجود قصه‌ای دراماتیک و غالبا سیاه و تلخ برای ساخت کافی است؛ چرا که تصویری سیاه از جامعه ایران در آن سوی مرزها خریدار بسیار دارد.
باعث تاسف است که اعلام کنیم سینمای ایران در راستای کمک به حل بحران اعتیاد کمک شایانی در حد و اندازه‌های خودش نکرده؛ حتی با وجود این همه سرمایه گذاری نهادهای حکومتی و بودجه‌های کلان.
در این بین اما خبرها را که دنبال می‌کنیم از اعتیاد، گسترده و فسادی عظیم در پشت صحنه سینمای ایران پرده برداشته می‌شود؛ از مهمانی‌هایی که مواد مخدر مصرف می‌شود تا هزینه‌های گزاف برای مصرف مواد مخدر توسط برخی سلبریتی‌های سینما.