سبک زندگی به مدل حکومت اسلامی

چه بسا برخی به حکومت اسلامی دوران پیغمبر(صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) و همچنین حضرت علی(علیه‌السلام) اشکال بگیرند و این سؤال برایشان ایجاد شود که چگونه امکان دارد با وجود اینکه در رأس حکومت فردی معصوم قرار دارد ولی متأسفانه برخی حتّی در بین حاکمان دچار خطا و اشتباه می‌شدند و احیانا سهل‌انگاری نیز می‌کردند.

اگر تاریخ را ورق بزنیم و به عصر امام علی(علیه‌السلام) برگردیم، مشاهده می‌کنیم که ایشان با توجّه به اینکه از سوی خدای متعال، ولیّ مسلمین بودند، امّا مثلا در جنگ صفّین، صدهزار مسلمان در مقابل ایشان به صف می‌ایستند و یا در بین سپاه امام علی(علیه‌السلام) برخی دچار لغزش می‌شوند و در نهایت منجر به خارج شدن آن‌ها از دین خدا می‌شوند. متأسفانه در طول تاریخ، نمونه‌هایی از این دست که یک ملت از ولیّ خدا تبعیت نکرده، بسیار زیاد است.

چه بسا علّت این لغزش‌ و کج‌روی‌ها در طول تاریخ در حکومت‌های اسلامی این باشد که اصل ولایت و حاکمیت وجود دارد امّا اطاعت از ولیّ وجود ندارد. لذا اگر در هر کشور و مملکتی قانون، حاکم باشد، امّا کسی از قانون تبعیّت و اطاعت نکند، آن حکومت هیچگاه به مطلوب و هدف غایی خود نخواهد رسید.

از آنجایی که یکی از عناصر مهم حکومت، اطاعت است، اگر همگی به آنچه که اسلام در قالب سبک و شیوه زندگی از ما خواسته است، اطاعت کنیم و بپذیریم، چه بسا بسیاری از مشکلات حکومت و جامعه برطرف می‌شود. زیرا چیزی که اسلام از ما خواسته است؛ به عنون نمونه؛ صداقت، امانتداری، انصاف، احترام به همدیگر، رعایت حقوق همدیگر، اطاعت از ولیّ و ... است.
از این‌رو اگر همگی، خود را به این سبک و شیوه زندگی ملتزم کنیم، آنگاه است که آن حکومت و جامعه به مطلوب و هدف غایی خودش خواهد رسید.

امّا اگر خود را پایبند به این شیوه سالم زندگی نکنیم، حتّی اگر خود معصوم(علیه‌السلام) در رأس حکومت قرار گیرد، کاری از پیش نمی‌رود، همچنانکه تاریخ این مسأله را ثابت کرده است. بنابراین اگر اطاعت از خدا و ولیّ او نباشد و هر کسی برحسب فهم خود، عمل کند، در نتیجه هیچ‌گاه مردم و جامعه بهره‌ای از حکومت اسلامی نخواهند برد.

لذا ما والدین این وظیفه و مسؤولیت را داریم که مطیع محض خدا بودن را به فرزندانمان یاد دهیم و آن‌ها را به این تفهیم برسانیم که «إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُواْ الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاَةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ. جز اين نيست كه سرپرست و ولىّ امر شما، خدا و فرستاده اوست و كسانى كه ايمان آورده‏‌اند، آن‌ها كه نماز را برپا مى‏‌دارند و در حالى كه در ركوعند زكات مى‏‌دهند.»[مائده/55] البته لازمه‌اش این است که خودمان نیز مطیع محض خدا و ولی‌ او نیز باشیم.