هر کسی به اقتضای شرایطی که در محیط فردی و اجتماعی دارد، دارای محدویت‌هایی است، اما لزوما محدودیت با محرومیت همراه نیست.
یکی از سوالاتی که دختران ما از ما می‌پرسند این است که چرا همه محدودیت‌ها برای ما خانم‌هاست؟ چرا من مثل یک پسر هرگونه که بخواهم نمی‌توانم آزاد باشم؟
در پاسخ به این سوال باید گفت: محدودیت همیشه بد نیست، بلکه شرایط فردی یا اجتماعی هر شخصی اقتضا می‌کند که برای نیل به موفقیت‌های بزرگ برخی از محدودیت‌ها را برای خود بپذیرد، مانند اینکه یک خواننده برای حفظ صدایش هر غذایی را نمی‌خورد. یا یک بازیگر برای حفظ ظاهرش پرخوری نمی‌کند. همچنین یک ورزشکار برای رسیدن به قهرمانی گاهی سخت‌ترین رژیم‌های غذایی را تحمل می‌کند و ساعت خوابش را تنظیم می‌کند و تا نصف شب بیدار نمی‌ماند .
برخی از افراد مهم در جامعه به دلیل جایگاهی که دارند، این را به‌صورت طبیعی پذیرفته‌اند که به هرجایی نروند و در هر محیطی قرار نگیرند، یا حتی گاهی با محافظ در برخی اماکن ظاهر شوند. همه ما به خاطر حفظ حریم شخصی و محافظت از دزد این را پذیرفته‌ایم که برای منزل شخصی خود دیوار بسازیم، و برای جلوگیری از سرما در زمستان لباس گرم بپوشیم. یا برای اینکه در معرض نگاه دیگران قرار نگیریم و یا دچار تعرض یک هوسران نگردیم، حداقل پوشش را داشته باشیم.
درنتیجه اصل محدودیت بد نیست و یک امر پذیرفته‌شده همگانی است. اما در شرایطی برای برخی از افراد به خاطر موقعیتشان به‌صورت طبیعی بیشتر است. همچنین برای دختران ما به خاطر موقعیت خاصی که دارند و توجه بیشتری که به آنها می‌شود و در مقابل برای رسیدن به کمالات، برخی از محدودیت‌های خاص پسندیده و معقول هستند.
البته باید دانست که محدودیت به معنای محرومیت نیست. دختران ما درعین‌حالی که حجاب دارند، در عرصه‌های اجتماعی مانند ورزش، سینما، پزشکی، نقش ایفا می‌کنند و هیچ‌گاه حجاب مانع موفقیت آنها در صحنه اجتماع نمی‌گردد.