دین اسلام با آموزه‌های عقلانی و روحانی خود به تربیت انسان‌های آزاداندیش و تشنه و طالب معرفت پرداخته و راه رسیدن به آرمان حقیقی، یعنی سعادت ابدی و زندگی پرشورونشاط را آموزش داده و شرط رسیدن به آرامش و رهایی را انتظار و امید به ظهور منجی دانسته است.
انسان‌های خسته از ظلم و جور زمانه، به‌واسطه محروم بودن از دستیابی به حجت خدا و منجی بشر، احساس پوچی و تهی بودن می‌کنند. دین اسلام با آموزه‌های عقلانی و روحانی خود به تربیت انسان‌های آزاداندیش و تشنه و طالب معرفت پرداخته و راه رسیدن به آرمان حقیقی، یعنی سعادت ابدی و زندگی پرشورونشاط را آموزش داده و شرط رسیدن به آرامش و رهایی را انتظار و امید به ظهور منجی دانسته است.
ازاین‌رو حضرت امیر مؤمنان علی علیه‌السلام فرمود: «انتَظِروُا الفَرَج وَ لَاتیأسُوا مِن روح الله فانّ احبَّ الاعمال الی الله عزّوجلّ انتظار الفرج... وَالمُنتَظِرُ لأِمرِنا کَالمُتَشَحِّطِ بِدَمِهِ فی سَبیلِ اللهِ»؛[1] «انتظار فرج را بکشید و از رحمت خدا ناامید نشوید؛ زیرا محبوب‌ترین کارها نزد خدا انتظار فرج است... و کسانی که به انتظار صاحب امر ما نشسته‌اند، همانند کسانی هستند که در راه خدا در خون خویش آغشته‌اند» .
درواقع اسلام این انتظار را مقدس شمرده است. انتظاری که در فرهنگ اسلامی عبادت به شمار می‌رود و منتظران را پابرجا و استوار می‌سازد، انتظاری است آمیخته با امید و تلاش؛ به‌طوری‌که شخص منتظر حجت خدا در این انتظار امیدوارانه، خود را در خیمه امام عصر عجل‌الله‌تعالی‌فرجه می‌بیند؛ گویی در محضر ایشان است. چنین شخصی با محتوای بلندی از انتظار به اصلاح خود، خانواده و جامعه می‌پردازد.
پی‌نوشت:
[1]. منتخب الاثر، ج3، ص212، ح1231؛ خصال (شیخ صدوق)، ج2، ص616.