دین منشأ الهی دارد و پدیدآورنده دین، جنسیت ندارد. گسترش و توسعه دین همان مقدار که مدیون آقایان بوده، به بانوان مجاهد و تلاش‌گر فراوانی وابسته است. ادعای تبعیض دین اسلام نسبت به زنان با این بهانه که پدیدآورندگان دین، مرد بوده‌اند از اساس غلط و سرشار از مغالطه است.
درباره حقوق زن در دین مبین اسلام، مطالب فراوانی نوشته‌شده و با اشاره به آیات، روایات و دلایل عقلی مختلف بیان گردیده است که بانوان در تمام حقوق اساسی و انسانی با مردان برابرند. وجود تفاوت حقوقی زن و مرد در برخی موارد نیز متناسب با تفاوت‌های واقعی بین عموم زنان و مردان در نیازها، توانمندی‌ها و احساسات است.
در عرصه حقوق زن برخی این شبهه را مطرح می‌کنند که عدم تدوین کتاب‌های دینی توسط زنان است، باعث می‌شود ما به انصاف دین در حق بانوان بدبین باشیم؛ به‌عبارت‌دیگر عده‌ای معتقدند کتاب‌های مذهبی توسط زنان نوشته‌نشده است، ازاین‌رو مذهب و دین آکنده از تبعیض علیه زنان و تحقیر آنان است. این استدلال دارای اشکالات متعددی هم در مقدمات و هم در نتیجه‌گیری است و شایسته است که به اشکالات آن توجه شود.
نقش برجسته زنان در توسعه و ترویج دین
کتاب‌های دینی در این بیان ابهام دارد؛ اگر منظور از کتاب دینی منابع اصیل دین؛ یعنی قرآن کریم و سنت باشد، مشخص است که ایجادکننده متن و محتوای قرآن کریم، خداوند متعال است و پروردگار عالمیان جنسیت ندارد و کاربرد واژه زن یا مرد برای خداوند متعال غلط و بی‌معناست. سنت نیز که گفتار، رفتار و کردار معصومین علیهم‌السلام است اختصاص به معصوم مرد و مذکر ندارد و شامل حضرت فاطمه زهرا و مریم مقدس علیهما‌السلام می‌گردد.
اگر منظور از کتاب دینی هر متن دینی باشد، در این زمینه بانوان بسیار فعال و پرتلاش هستند. هرساله پایان‌نامه‌های مختلف و متنوعی توسط بانوان مشغول به تحصیل در رشته‌های الهیاتی و بانوان حوزوی تدوین می‌شود و به برکت حکومت جمهوری اسلامی نقش بانوان در عرصه علوم دینی درحال‌توسعه و پیشرفت است. در طول تاریخ اسلام همواره بانوان هم نقشی برجسته و بی‌بدیل در توسعه و ترویج دین داشته‌اند.
عدم تلازم بین جنسیت نویسنده و محتوا
فرض بگیریم که ادعای اول درست باشد و متون دینی توسط مردان نوشته‌شده باشد. کجا و با چه مستندی ثابت‌شده است که یک مرد نمی‌تواند فارغ از تمایلات جنسیتی خویش از حقوق زنان دفاع کند!؟ نمونه‌های فراوانی از مردان می‌توان یافت که باانصاف از حقوق زن نوشته و دفاع کرده‌اند. شبهه کننده فرض کرده که دخالت دادن گرایش‌ها و علایق در قضاوت و داوری، غیر اختیاری و خودبه‌خودی است، درحالی‌که می‌توان زن بود و از ظلم به آقایان گفت و بالعکس.
مطلب و برداشت غلط دیگری که در این عبارات وجود دارد، ادعای تبعیض‌آمیز و ظالمانه بودن تعالیم دین اسلام نسبت به بانوان است. دین اسلام در حقوق کلان و انسانی هیچ تفاوتی بین انسان‌ها قائل نیست و تفاوت‌های ظاهری که دیده می‌شود، عادلانه و متناسب با توانایی‌ها و وظایف انسان‌هاست.