تنش‌های گسترده در میان اپوزسیون جمهوری اسلامی ایران، قالبی جدید به خود گرفته است؛ به طوری که خبرها حاکی از درگیری مسلحانه درون‌گروهی بین برخی از آنها است.
بر اساس اخبار مستند و دقیق، حال وخیم اپوزسیون جمهوری اسلامی ایران، شکل دیگری پیدا کرده است و از تفرقه و اختلافات تئوری و کلامی، به زد و خوردهای مسلحانه کشیده شده است. بعد از استقرار دولت سیزدهم در ایران، شکل دیگری از دیپلماسی خارجی از جانب جمهوری اسلامی ایران، به جامعه بین‌الملل مخابره شده و بسیاری از کشورها، تعامل با ایران در قالب سیاست‌های گذشته را از دستور کار خارج کرده و بر اساس نوع جدیدی از مواجهه، ارتباط با جمهوری اسلامی را از سر گرفتند.
این تفاوت ماهیت در سیاست خارجی، تغییرات اساسی در ابعاد مختلف بین‌المللی برای جمهوری اسلامی ایران رقم زده است؛ ارتباط مستقیم با کشورهای عربی از جمله عربستان سعودی، امارات و قطر، گوشه‌ای از این روند مثبت به شمار می‌رود.[1]
اما آنچه اهمیت مجزایی داشته و بر اساس آن وجهه امنیتی ایران را در سطح بین‌الملل ارتقا بخشیده است، گسترش نفوذ دستگاه‌های امنیتی کشور در جغرافیای خارج از مرزها است. این روزها، معاندین جمهوری اسلامی، در گروه‌ها و احزاب مختلف، آن آسایش سابق را که بر اساس آن با خیالی راحت، علیه منافع ایران دست به هرگونه عملیاتی می‌زدند، از دست داده و در برابر، اضطراب، وحشت و بی‌خانمانی بر آنها حاکم شده است.
پس از حمله پلیس آلبانی به مقر منافقین در کمپ «تیرانا» و ممانعت فرانسه از برگزاری گردهمایی منافقین در این کشور، اینک خبر از درگیری مسلحانه بین احزاب کرد در اقلیم کردستان عراق به گوش می‌رسد. بر اساس اخبار رسمی در این زمینه، دو شاخه گروهک تروریستی کومله در اردوگاه "زرگویزله" به جان هم افتادند و در یک کشمکش درون‌گروهی، «رضا کعبی» معاون «عمر ایلخانی‌زاده» به همراه «امجد حسین‌پناهی»، علیه «عمر ایلخانی‌زاده» و «عبدالله مهتدی» کودتا کرده و «عمر ایلخانی‌زاده» را به گروگان گرفتند.[2]
تنش بین اعضای این گروه در حالی رخ داده است که درست چند ماه قبل، هیچ خبری از این اختلافات در بین آنها نبوده و این گروهک در یک انسجام کامل در حال طراحی‌های ضد امنیتی علیه جمهوری اسلامی و تمامیت ارضی ایران بودند؛ اما اینک کار به جایی رسیده است که خود را در قالبی از اضمحلال و فروپاشی دیده و به جای تمرکز بر ضربه زدن به کشور ایران، باید تمرکز اصلی خود را بر کاهش سرعت فروپاشی خود بگذارند.
دولت سیزدهم بر اساس دیپلماسی اقتدار و تقویت قدرت از درون، نمایی جدید از هیبت و قدرت را به جهانیان نشان داده است؛ منشی دقیق و منطقی که هم منافع ملی را تأمین می‌کند و هم تضمینی است برای حفظ سرمایه‌هایی که قبل از این برای گدایی لبخند قدرت‌های غربی به بهانه فهم زبان دنیا، هزینه می‌شد.
پی‌نوشت:
[1]. فارس، http://fna.ir/3cext0.
[2]. فارس، http://fna.ir/3dh2ub.