خداباوران هیچ‌گونه تعارض و منافاتی میان باور به تاثیر خدا در زندگی و اعتماد به دانش تجربی نمی‌بینند. با توجه به آنکه خداوند، هستی‌بخش تمام موجودات است، باعث گسترش دانش تجربی در میان بشریت نیز شده تا انسان در دنیا به رفاه بیشتری دست پیدا کند.
حق‌ستیزان و ملحدان تصور نادرستی نسبت به مؤمنان و خداباوران دارند و همین، باعث برداشت‌های غیر واقعی از باورهای دینی می‌شود. کسانی که زندگی انسان را در دنیا و امور مادی خلاصه کرده‌اند، برای پیشرفت‌های دانش تجربی بسیار شگفت‌زده می‌شوند و گمان می‌برند تمام مشکلات و چالش‌های پیش‌روی انسان با روی‌آوردن به دانش تجربی حل می‌شود. آنان به اشتباه فکر می‌کنند باور به خدا به معنای نادیده انگاشتن پیشرفت‌های تجربی است.
خداباوران که به عالم معنا و فراطبیعی اعتقاد دارند و دنیا را مزرعه آخرت می‌دانند، از تأثیراتی که ماده از عالم معنا می‌گیرد، غافل نمی‌شوند. مؤمنان هست و نیست خود را از خدا می‌دانند و باور دارند انسان‌ها و هر موجود دیگری، افزون بر آنکه هستی خود را مدیون خداست، تغییرات و پیشرفت‌های مادی و دنیوی را نیز از خدا گرفته است.
متاسفانه تفکر قارونی در میان دنیاپرستان و عشاق دانش تجربی، فراگیر شده است. قارون که به دعای حضرت موسی علیه‌السلام و عنایت خداوند، به مال و ثروت رسید، هنگام پرداخت حقوق نیازمندان، ادعا کرد با دانش و تدبیر خویش به مال و ثروت رسیده و منکر هر گونه تاثیر فراطبیعی در زندگی خویش شد. خداوند هشدار می‌دهد که چنین تفکری، عاقبت نیک نخواهد داشت.[1]
تصور ملحدان آن است که خداباوران نباید هنگام بیماری و مشکلات جسمانی، به پزشک مراجعه کنند؛ زیرا به معجزات شفابخش خدا باور دارند و باید با مراجعه به مساجد و معابد، منتظر باشند تا بیمار بهبود یابد.
غافل از آنکه مؤمنان به معجزات شفابخش خدا باور دارند و اگر قرار بر این باشد که خدا معجزه کند، نیازی به حضور در مساجد نیست و انسان هر جا که حضور داشته باشد، خداوند فرمانش را اجرا می‌کند. ملحدان گمان برده‌اند که تاثیر معجزات الهی در عالم دنیا، مانند آزمایشات تجربی است که باید مواد گوناگون در فاصله معینی از یکدیگر قرار گرفته باشند تا تاثیرگذاری صورت پذیرد، اما اراده الهی در هر مکانی از دنیا، قابلیت اجرایی شدن را دارد.
همچنین اگر خداباوران به دانش پزشکی اعتماد می‌کنند و نزد پزشک می‌روند، به دلیل آن است که همین دانش پزشکی را یکی از نعمت‌ها و موهبت‌های خدا به انسان می‌دانند. برخلاف تفکر قارونی، این خداوند است که برای باز شدن گره‌های کور در زندگی بشریت، دانشمندان را یاری کرده و سرنخ هر دانشی را به فکر و ذهن آنان فرو می‌فرستد. از این‌رو در نگاه باورمندان، پزشکان همان واسطه‌ها و اسباب بهبود بیماری هستند که خدا در میان جوامع بشری قرار داده است.
پی‌نوشت:
[1]. قصص، 76-83.