ماه مبارک رمضان بهترین فرصت برای مزین شدن به صفت کریم است. کریم، کسی است که به نیازمندان پیش از اظهار نیازشان، کمک می‌کند.
ماه رمضان ماه بندگی، خودسازی، تهذیب و تطهیر نفس از پلیدی‌ها است. خداوند متعال در این ماه به بندگانش نگاه ویژه داشته و برکات فراوانی برایشان ارزانی داشته است. از در غل و زنجیر کشیدن شیاطین گرفته تا نفس کشیدن و خواب را به‌عنوان عبادت ثبت و ضبط کردن، تنها گوشه‌ای از الطاف پروردگار در این ماه مبارک است. وجود شب‌های قدر در این ماه که برتر از هزار ماه می‌باشد، بهترین زمان برای زدودن زنگار قلب است. این ماه به حق، بهترین فرصت برای کسب انوار الهی، اخلاق الهی و در یک کلام، رنگ خدایی به خود گرفتن است؛ چراکه «صِبْغَةَ اللَّهِ ۖ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً»؛[1] «رنگ خدایی (بپذیرید! رنگ ایمان و توحید و اسلام؛) و چه رنگی از رنگ خدایی بهتر است».
آدمی برای اینکه رنگ خدایی بگیرد باید خود را به اخلاق و منش الهی مزین کند. از دیگر برکات ماه مبارک رمضان قرار داشتن مولود مبارک کریم اهل‌بیت؛ امام حسن مجتبی علیه‌السلام در نیمه این ماه است. شاعر چه زیبا و بجا سروده است:
شب قدر رمضان، گرچه بسی پر قدر است***دارد این ماه، ولیکن سحری بهتر از این
چونکه در نیمه ی این مه پسری زاد بتول***کس نزادست و نزاید پسری بهتر از این
رمضان، ای که دهی مژده ی میلاد حسن***به خدا نیست به عالم، خبری بهتر از این
از آنجا که میلاد بابرکت کریم اهل‌بیت؛ امام مجتبی علیه‌السلام در این ماه قرار دارد، به نقل یکی از خصوصیاتی می‌پردازیم که اگر کسی خود را به آن صفت زینت دهد، به قطع و یقین رنگ خدایی به خود گرفته است. این صفت والا «کریم» بودن است. علمای اسلامی در معنای کریم سخن‌ها گفته و قلم‌فرسایی‌ها نموده‌اند، اما شنیدن معنای کریم از زبان کریم، خوش‌تر است.
امام حسن مجتبی علیه‌السلام در ضمن روایتی فرمودند: «الْکریمُ هُوَ التَّبَرُّعُ قَبْلَ السُّؤالِ»؛[2] «کریم، کسی است که به نیازمندان پیش از اظهار نیازشان، کمک کند». یکی از حکمت‌های روزه و تحمل گرسنگی و تشنگی، درک شرایط سخت فقرا است؛ از این‌رو مؤمنین بیش از دیگر ماه‌های سال به فکر فقرا بوده و بیشتر به آن‌ها کمک می‌کنند. چه زیبا است که در این کمک‌ها با عمل به این روایت و اقتدا به کریم اهل‌بیت، پیش از آنکه فقیری دست گدایی در مقابل ما دراز کند، کریمانه خود به سراغ فقیر رفته و رنگ خدایی بگیریم.
پی‌نوشت:
[1]. سوره بقره: 138.
[2]. تستری، إحقاق الحق و إزهاق الباطل، مكتبة آية الله المرعشي النجفي، ج11، ص204.