امام خمینی رحمه الله آینه مهر و قهر

موضوع: امام خمینی رحمه الله آینه مهر و قهر 

 چه زیباست تخلق به اخلاق خداوندی که در جای مهربانی ارحم الراحمین و در مقام انتقام اشد المعاقبین است.

 در افتتاح دعای افتتاح بـه ساحت حضرتش عرض میشود:

وايقنت انك انت ارحم الراحمين في موضع العفو والرحمة واشد المعاقبين فى موضع النكال والنقمة؛ و یقین دارم که تو – در جایگاه عفو و رحمت – از تمام مهربانان مهربانتر و در جای عقاب و انتقام از همه سخت گیرتری.»(مفاتیح الجنان، اعمال شبهای ماه مبارک رمضان.فتح /۲۹.)

و خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید: «محمد رسول الله والذين معه اشداء على الكفار رحماء بينهم». محمد صلی الله علیه و آله پیامبر خداست و کسانیکه با اویند بر ،کافران سختگیر و با همدیگر

مهربانند.»

مثل مولا على عليه السلام

امام خمینی قدس سره می فرماید:

«باید به همان نحو که مولا على عليه السلام مظهـر عدالت بود و مظهر رحمت، شما هم اقتدای به آن حضرت کنید و باعدالت با مردم و بین خودتان رفتار کنید و با عطوفت.»

در دید اهل معرفت همه چیز، مظهر رحمت خداست و مهر او هر چیز حتى غضبش را فرا می گیرد؛ چنان که در قرآن کریم و برخی دعاها مثل آغاز دعای کمیل نیز بیان شده است که رحمت خداوندی فراگیر است و بر غضبش سبقت می گیرد؛ زیرا غضب و خشونت الهی نیز در مجموعه نظام هستی به سود بشر است و نظیر چاقوی ،جراح سبب سلامتی مجموعه پیکر انسان میباشد.

۱ سفارش به رسیدگی به بیمار

کارگری در منزل مریض شد. وی اهل دهات بود و زبانی هم نداشت امام خیلی سفارش او را می کردند که برایش دکتر بیاورید. امام باز از مصرف دارو و درمان میپرسیدند و مکرر از او دلجویی میکردند؛ گاه از پشت پنجره و گاهی پله ها را طی میکردند و به داخل اتاق او تشریف می آوردند و بالای سر او می رفتند و او را صدا می کردند و از او می پرسیدند: آیا برایت دکتر آمد؟ دوا داری؟ داروهایت را مصرف کرده ای؟ غذا چه می خواهی؟ حالت چطور است؟ و... چنان نبود که فقط سفارشی بکنند و بگویند: لابد به او رسیدگی می شود.»

(مهر و قهر ص ۵۰ نقل از برداشتهایی از سیره امام خمینی قدس سره،ج ۱، ص ۹۱)

۲. سلام کردن به بچه ها

در سلام کردن مقدم بر دیگران بودند و همواره وقتی وارد میشدند بر افراد، پیش از آنان سلام می کردند. با آن عظمت که سران قدرتهای جهان از نامشان وحشت داشتند – آن قدر مهربان و رئوف بودند که حتی اگر با بچه ها مواجه می شدندبه آنها سلام میکردند.» .( همان، ص٤٥ و همان، ج ۲، ص ٢٢٥.)

توجه به خانواده

«امام در طول شبانه روز حتی یک دقیقه وقت تلف شده و بدون برنامه از قبل تعیین شده نداشتند. 

با توجه به شرایط سنی و میزان فعالیتی که داشتند، ساعات خاصی را در سه نوبت – هر کدام، بازهم نیم تا یک ساعت – به اهل منزل اختصاص داده خدمت بودند که هر کدام از ما که مایل بودیم ایشان میرسیدیم و مسائل خودمان را مطرح می کردیم امام در این ساعات معمولا از نظر فکری و روحی به خانواده توجـه داشتند؛ هـيچ سؤالی را بی جواب نمیگذاشتند؛ حتی خودشان ابتدا مسائل را مطرح نمی کردند و می خواستند کـه از این وقت اعضای خانواده استفاده کرده و بـر حسب ضرورت مسایلشان را عنوان کنند. 

اگر سؤالی را به دلیل کمبود وقت پاسخ نمی دادند حتما به خاطر میسپردند تا در فرصت مناسب‌دیگری پاسخ دهند.»

(همان، ص ٤٠ به نقل از برداشتهایی از سیره امام خمینی قدس سره،ج ۱، ص ۱۸.)