من واقعا نفرت‌انگیز

در چهارمین قسمت سینمایی انیمیشن "من نفرت‌انگیز"، «گرو» شخصیت اول انیمیشن که عضو انجمن ضد شرارت شده،  به مقابله با یکی از هم‌کلاسی‌های دبیرستانی اش «ماکسیم لو مال» که عضو ابر شرورها است می‌پردازد و پس از دستگیریِ «ماکسیم» او به فکر انتقام از «گرو» و خانواده‌اش می‌افتد و ...

از کمدی شخصیت‌های قدیمی مجموعه که بعد از سه قسمت، رفته رفته تکراری شده که بگذریم، خبری از آن قصه‌ی جذاب و شخصیت‌پردازی‌های خوب و کامل قسمت‌های قبل نیست. از طرفی انیمیشن انسجام کافی را ندارد و به مخاطب حس چند پارگی داستان دست می‌دهد.

متاسفانه سازندگان "من نفرت‌انگیز" هم مانند "پاندای کونگ‌فوکار" راه خود را گم کرده و بدون لحاظ کشش و ظرفیت قصه، با اکشن‌سازی بیش از حد، صرفا به دنبال بهره‌برداری تجاری و فروش هستند، تا آنجا که شورانگیزی و خاص بودن شخصیت‌های محبوب و مورد علاقه‌ی مخاطبین را از بین برده‌اند.

در این قسمت از انیمیشن، شخصیت نوزادی به قصه اضافه شده که فرزند «گرو» و «لوسی» است که در ابتدا رابطه‌ی خوبی با پدرش ندارد، ولی در ادامه به‌واسطه‌ی بیشتر شدن تعامل‌شان از سر اجبار، نوزاد عاشق پدرش می‌شود و در نهایت جانِ «گرو» را هم نجات می‌دهد؛ اضافه کردن شخصیت نوزاد و قهرمان ساختن از آن، ایده‌ای تکراری است که عینا در انیمیشن‌هایی مثل شگفت‌انگیزان2 برای کاراکترسازی و درنتیجه فرار از یکنواختی و جلوگیری از تکراری و خسته‌کنندگی داستان از آن استفاده شده است.

نکته‌ی مثبتی که در بخشی از قصه هم‌چنان شاهد آن هستیم، معصومیت دختربچه‌ی کوچک است که حاضر نیست دروغ بگوید و از اسم جعلی استفاده کند، اما متاسفانه شاهد شخصیت دختری هستیم که در آرزوی «ابر شرور» شدن است که نیازی به انتخاب کودک - آن هم دختر-  برای چنین کاراکتری وجود نداشت و این اقدام در راستای عادی نشان دادن برابری جنسیتی و عدم تبعیض در کارها و فعالیت‌ها، بین دختران و پسران است؛ خصوصا در چنین مسائل ناپسند، اصلا قابل قبول نیست و موجب جرئت‌بخشی مفرط و در نتیجه خسارات جبران ناپذیر می‌شود.