در لزوم رعایت حجاب توسط بانوان مسلمان هیچ تردیدی وجود ندارد و ترک این واجب الهی، گناه بوده و مجازات‌های اخروی را به همراه دارد. البته حکومت اسلامی برای پاسداری از امنیت روانی مؤمنان در سطح جامعه، این حق را دارد که با تعیین مجازات، از ترویج گناه بدحجابی جلوگیری کند.
قانون لزوم رعایت «حجاب» برای بانوان در جامعه ایران و شیوه‌های اجرایی شدن و جریمه‌های تخلف از آن، به یکی از چالش‌های مهم اجتماعی و فرهنگی تبدیل شده است. بعضی روشنفکران مسلمان ادعا می‌کنند که این قانون را باید «قانون بد» نامید؛ زیرا از یک سو دارای تأثیرات منفی در جامعه شده و زمینه گسستگی میان اقشار مردمی را فراهم کرده و از سوی دیگر این قانون برآمده از یک فهم صحیح و درست از قوانین شرعی و مدنی نیست و به طور کلی جریمه و مجازات برای تخلف از حجاب در شریعت اسلامی سابقه و پیشینه نداشته است.
در پاسخ به این ادعا چنین گفته می‌شود:
اين ادعا کاملاً نادرست و غیر منطقی است که کسی بگوید فقط جرم و مجازات‌های رایج در زمان حضور معصوم علیه‌السلام، ملاک و معیار جرم و مجازات در زمان حاضر است؛ زیرا محدود بودن احادیث مربوط به جرم و مجازات، به دلیل رواج آنها در آن زمان بوده، نه اينكه برشمردن اين جرايم و مجازات‌های مرتبط به آنها، نشانگر انحصار جرم در اسلام به همان موارد باشد.
پس در شرایطی که ادله شرعی در خصوص یک مجازات برای یک تخلف و جرم خاص وجود ندارد، باید مجازات با توجه به شیوه زندگى مردم در جامعه و بر حسب اوضاع و احوال فرهنگی حاکم در آن مورد بررسی و تصویب قرار گیرد. همچنین بايد نهادى وجود داشته باشد كه با توجه به شرايط زمان و مكان، برای اعمال مفسده‌زا كه مانع روابط سالم و سالم‌سازى محيط اجتماعى و رشد و شكوفايى ارزشهاى انسانى می‌شود، قانون و جریمه متناسب وضع کند.
در خصوص «حجاب» هیچ ابهامی از ناحیه قوانین اسلامی وجود ندارد و آیات و احادیث فراوان بر لزوم رعایت پوشش شرعی برای بانوان، خبر می‌دهند، پس برای هر زن مسلمان رعایت این حکم الهی ضرورت دارد. البته در خصوص مجازات ترک این قانون، چنین نیست که اسلام هیچ مجازاتی را در نظر نگرفته باشد؛ بی‌تردید ترک حجاب، یکی از اعمال حرام در اسلام است و مجازات‌های اخروی گریبان‌گیر کسانی خواهد شد که به آن بی‌توجهی کردند.
اما نسبت به مجازات‌های دنیوی، از آنجا که ترک حجاب و ارتکاب بی‌حجابی و بدحجابی از سوی مردم، مفاسد و پيامدهاى بدی در جامعه دارد، حكومتی که به اسم اسلام تشکیل شده و اجرای قوانین اسلام را در قانون اساسی خود گنجانده، ناچار است به منظور حفظ نظم اجتماعى، حقوق عامه و مصالح عمومى، از ارتكاب آن جلوگيرى كند، هرچند مجازات خاصی در شریعت برای آنها تعیین نشده باشد.
پس با توجه به آنکه شريعت اسلام به حفظ نظام اجتماعی اسلامی اهمیت بسیار زیادی داده و مجازات‌های صریح در احادیث برای جلوگیری از بی‌حجابی کفایت نمی‌کند، بايد اين اختيار براى حكومت اسلامى وجود داشته باشد كه هر عمل دارای مفسده و پيامد سوء كه امنيت اجتماعى مردم دین‌دار و مسلمان را به خطر می‌اندازد و گناه و بی‌حیایی را در جامعه ترویج می‌دهد، ممنوع اعلام نموده و براى ارتكاب آن مجازات خاصى مقرر نمايد.[1]
پی‌نوشت:
[1]. محقق داماد، سیدمصطفی، قواعد فقه، ج4، ص247-244، مركز نشر علوم اسلامی.