بر اساس روایات، موجودات مسخ‌شده تنها پس از چند روز بدون آنکه از آنان نسلی باقی بماند، هلاک شدند؛ پس تعالیم اسلام درباره مسخ هیچ ارتباطی به بیان منشأ حیوانات ندارد.
منشأ حیوانات مسخ بوده | احتمالاً تاکنون شنیده‌اید که قومی مورد غضب خدا قرار گرفتند و تبدیل به میمون شدند. یا فلان حاکم چون مرتکب گناه خاصی می‌شد، به صورت حیوان درآمد. اگر راجع به این مباحث کنجکاوید یا در این‌باره سؤالاتی دارید، متن زیر برای شما نوشته شده است:
مسخ چیست؟ آیا حقیقت دارد؟
گاهی مراد از مسخ، این است که روح شخص از بدنش جدا می‌شود و به بدن حیوان دیگری تعلق می‌گیرد. برخی از پیروان ادیان شرقی، چنین مطلبی را پذیرفته و بدان باور دارند. از نگاه اسلام این مسئله کاملاً مردود است و عموم فیلسوفان بر محال بودن آن دلیل آورده‌اند. آنچه از منابع دینی به دست می‌آید این است که برخی از انسان‌ها به سبب اعمالشان به حیوان تبدیل شدند، یعنی هم در ظاهر و هم در باطن شبیه حیوان شدند.[1]
برخی از آیات قرآن و روایات متعددی از معصومان حکایت‌گر وقوع مسخ در طول تاریخ هستند. به عنوان نمونه در قرآن کریم می‌خوانیم: «وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ الَّذِينَ اعْتَدَوْا مِنْكُمْ فِي السَّبْتِ فَقُلْنَا لَهُمْ كُونُوا قِرَدَةً خَاسِئِينَ»؛[2] «به طور قطع از حال کسانی از شما، که در روز شنبه نافرمانی و گناه کردند، آگاه شده‌اید! ما به آن‌ها گفتیم: «به صورت بوزینه‌هایی طردشده درآیید!»»
عاقبت مسخ‌شده‌ها چه شد؟
بنابر منابع تاریخ اسلامی اشخاصی که مسخ شدند، پس از چند روز مردند و ادامه عذابشان را در دنیایی دیگر تجربه کردند. در کتاب کامل ابن اثیر می‌خوانیم: «فَمَسَخَهُمُ اللَّهُ قِرَدَةً وَبَقُوا ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ وَهَلَكُوا»؛[3] «پس خدا آنان را به بوزینه بدل ساخت و آنان سه روز باقی مانند و سپس هلاک شدند».
آیا حیوانات فعلی از نسل آن انسان‌های مسخ‌شده هستند؟
برخی از دشمنان اسلام برای آنکه تعالیم اسلام را زیر سؤال ببرند، به گونه‌ای مسخ را توضیح می‌دهند که گویا از نظر اسلام منشأ پیدایش حیوانات، مسخ انسان‌هاست. اما مراجعه به متون اسلامی نشان می‌دهد که از انسان‌های مسخ‌شده، هیچ نسلی به‌وجود نیامده است. همچنین تصریح شده است که حیواناتی مانند میمون، از قبل وجود داشته‌اند و در جریان مسخ، خداوند برخی از انسان‌ها را به آنان شبیه کرده است؛ نه اینکه منشأ میمون یا حیوان دیگری مسخ انسان باشد. در کتاب شریف مجمع‌البیان از ابن‌عباس نقل شده است: «وَ بَقُوا ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ لَمْ يَأْكُلُوا، وَ لَمْ يَشْرَبُوا، وَ لَمْ يَتَناسَلوا، ثُمَّ أَهْلَكَهُمُ اللَّهُ تَعَالَى... وَ هَذِهِ الْقِرَدَةُ وَ الْخَنَازِيرُ لَيْسَتْ مِنْ نَسْلِ أُولَئِكَ، وَ لَكِنَّ مَسَخَ أُولَئِكَ عَلَى صُورَةِ هَؤُلَاءِ»؛[4] «انسان‌های مسخ‌شده تنها سه روز باقی ماندند و در این مدت نه می‌خوردند و نه می‌آشامیدند و نه رابطه جنسی داشتند و میمون و خوک فعلی از نسل این‌ها نیستند؛ بلکه این انسان‌ها بودند که به صورت آنان درآمدند».
پی‌نوشت:
[1]. مدرسه فقاهت، تقریر درس تفسیر آیت‌الله جوادی آملی، https://B2n.ir/s24527.
[2]. بقره، 65.
[3]. الکامل فی‌التاریخ، دارالکتب العربی، ج1، ص195.
[4]. مجمع‌البیان، ج1، ص248.