بدی نکردن به کسی که دوستش داری

#حدیث_نگاشت | بدی نکردن به کسی که دوستش داری

امام صادق علیه‌السلام:
«قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ‌ كَتَبَ رَجُلٌ إِلَى أَبِی ذَرٍّ يَا أَبَاذَرٍّ أَطْرِفْنِی بِشَیءٍ مِنَ الْعِلْمِ فَكَتَبَ إِلَيْهِ أَنَّ الْعِلْمَ كَثِيرٌ وَ لَكِنْ إِنْ قَدَرْتَ أَنْ لَا تُسِيئَ إِلَى مَنْ تُحِبُّهُ فَافْعَلْ فَقَالَ هَلْ رَأَيْتَ أَحَداً يُسِيئُ إِلَى مَنْ يُحِبُّهُ فَقَالَ نَعَمْ نَفْسُكَ أَحَبُّ الْأَنْفُسِ إِلَيْكَ فَإِذَا عَصَيْتَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فَقَدْ أَسَأْتَ إِلَيْهَا»[1].
مردی به اباذر نوشت: ای اباذر چیزی از علم برایم تحفه بفرست؛ ابوذر نوشت: علم بسیار است لیکن اگر بتوانی به کسی که دوستش داری بدی نکنی، چنان کن. آن مرد گفت: آیا دیده ای که کسی به کسی که دوستش دارد بدی کند؟ فرمود: آری نفس تو دوست ترین نفس‌ها نزد توست، وقتی که خدا را نافرمانی می‌کنی، به آن بدی کرده‌ای.

[1]. بحارالانوار، ج22، ص402.