کشتی نوح و اثبات حقانیت شیعه

رهروان ولایت ـ در این‌جا شرحی از دعا و توسل حضرت نوح(على‌نبيناوآله‌‌السلام) كه از اكتشافات اخير است و سندی زنده و تاريخى است بر حقانیت پنج تن آل عبا و تشیّع، را از مجله «مكتب اسلام» مى‏‌آوريم و براى آن‌كه امانت در نقل رعايت شود، عين مطالب مندرج در آن شماره را بدون هيچ كم و كاستى نقل مى‏‌كنيم تا مطلب روشن شود.

گزارش بسيار جالب باستان شناسى شوروى درباره كشتى حضرت نوح:‏

مجله رسمى و پرتيراژ «اتفاد نيزوب» شوروى كه به طور ماهانه منتشر مى‏‌شود، گزارش عجيب زير را كه هم از نظر باستانى بسيار ارزنده و جالب است و هم از نظر دينى عالى‏‌ترين دليل بر عظمت قرآن و عقاید دينى ماست، درج نموده است و به دنبال آن، عده‌اى از نويسندگان انگليسى، مصرى، پاكستانى و... آن مقاله را از روسى به انگليسى و عربى و ارْدو ترجمه نموده و در مجله‏‌ها و روزنامه‏‌هاى‏ محلى خود نقل كردند؛ اينك ما نیز خلاصه آن‌را از نظر خوانندگان ارجمند می‌گذرانيم:

مجله نام‌برده در شماره دوم سال 1953 می‌نويسد:

هنگامی‌كه باستان شناسان روسى در منطقه‌اى معروف به «وادى قاف»  مشغول حفارى و جستجوى آثار باستانى بودند، در اعماق زمين به چند پاره تخته قطور و پوسيده‌اى از چوب برخورد کردند كه بعداً معلوم شد اين تخته‏ چوب‌ها، قطعات جدا شده از كشتى نوح بوده‌اند و بر اثر تحولات دريایى و زمينى، در طول حدود 5000 سال هم‌چنان در دل زمين باقى مانده است.

برخورد با اين تخته‏‌ها نظر محققين باستان‌شناس را آن‌چنان به خود جلب کرد كه دو سال ديگر به كنج‌كاوى و تعقيب عمليات حفارى خود پرداخته و بالاخره در همان منطقه به تخته چوب بزرگ ديگرى برخورد کردند كه به صورت لوحى بوده که چند سطر كوتاه از كهن‏‌ترين و ناشناخته‏‌ترين خطوط بر روى آن منقوش بوده است.

امّا بسيار شگفت‌آور بود كه اين تخته لوح، بدون اين‌كه پوسيده شده باشد، آن‌چنان سالم و دست‌نخورده باقى مانده كه هم‌اكنون نیز در موزه آثار باستانى مسكو در معرض ديد توريست‏‌ها و تماشاگران خارجى و داخلى است.

گزارش باستان شناسى شوروى درباره كشتى نوح‏:

بر اثر اين اكتشاف، اداره كل باستان‌شناسى شوروى براى تحقيق از چگونگى اين لوح و خواندن آن، هيئتى مركب از هفت نفر از مهم‌ترين باستان‌شناسان و اساتيد خط‌‌شناس و زبان‌دان روسى و چينى را مامور تحقيق و بررسى کرده كه نام آن‌ها بدين گونه است:

1.  پرفسور «سولى نوف» استاد زبان‏‌هاى قديمى و باستانى در دانش‌كده مسكو.
2.  «ايفاهان خينو» دانش‌مند و استاد زبان‌شناسی در دانش‌كده لولوهان چين.
3.  «ميشانن لوفارنك» مدير كل آثار باستانى شوروى.
4. «تانمول گورف» استاد لغات در دانش‌كده كيفزو.
5. پرفسور «دى راكن» استاد باستان‌شناسی در آكادمى علوم لنين.
6. « ايم احمد كولا» مدير تحقيقات و اكتشافات عمومى شوروى.
7.  «ميچر كولتوف» رئيس دانش‌كده استالين.

اين هيئت پس از 8 ماه تحقيق و مطالعه و مقايسه حروف آن با نمونه سایر خطوط و كلمات قديم متفقاً گزارش زير را در اختيار باستان‌شناسى شوروى گذاشت:

1. اين لوح مخطوط، چوبى از جنس همان تخته‏‌هاى مربوط به كاوش‏‌هاى قبلى و همه متعلق به كشتى نوح بوده است؛ امّا لوح مزبور مثل سایر تخته‏‌ها آن‌قدرها پوسيده نشده و طورى سالم مانده كه خواندن خط‌هاى آن به آسانى امكان‌پذير مى‏‌باشد.

2. حروف و كلمات اين عبارات به لغت سامانى يا سامى است كه در حقيقت ام‌اللغات (ريشه لغات) و به «سام بن نوح» منسوب مى‏‌باشد.

3. معناى اين حروف و كلمات بدين شرح است: «اى خداى من، و اى ياور من؛ به رحمت و كرمت من‌را يارى نما و به پاس خاطر اين نفوس مقدسه: «محمد» ، «ايليا (على)» ، «شَبَر(حسن)» ، «شُبَيْر(حسين)» ، «فاطمه» ؛‏ آنان كه همه بزرگ‌ و گرامى‌اند و جهان به بركت آن‌ها بر پاست. به احترام نام آن‌ها من‌را يارى كن؛ تنها تویى كه می‌توانى من‌را به راه راست هدايت كنى».

سپس دانش‌مند انگليسى «اين ايف ماكس» استاد زبان‏‌هاى باستانى در دانش‌گاه منچستر، ترجمه روسى اين كلمات را به زبان انگليسى برگردانيد و در اين مجله‏‌ها و روزنامه‏‌ها نقل و منتشر گرديد:

1. مجله هفتگى «ويكلى ميرر» لندن، شماره مربوط به 28 دسامبر 1953 م.
2. مجله «استار انگليسى» لندن، مربوط به كانون دوم 1954 م.
3. روزنامه «سن لايت» از منچستر، شماره مربوط به كانون دوم 1954 م.
4. روزنامه «ويكلى ميرر» تاريخ يكم شباط 1954 م.
5. روزنامه «الهدى» قاهره مصر، تاريخ 30 مارس 1953 م.

سپس دانش‌مند و محدث عالی‌مقام پاكستانى حكيم «سيد محمود گيلانى» (که ابتدا از اهل تسنن بود، سپس از روى تحقيق به آیين تشيّع گرایيد) آن گزارش را به زبان اردو در كتابى به نام «إيليا مركز نجات اديان العالم» ترجمه و نقل كرد.

آنگاه مجله «بذره» نجف در شماره‏‌هاى شوال و ذی‌القعدة 1385، سال اول، صفحه 78 إلى 81 با عنوان: «نام‌هاى مباركى كه حضرت نوح بدان توسّل جست» از اردو به عربى ترجمه و نقل كرده است.[1]

-----------------------------
پی‌نوشت:
[1]. مجله «درس‌هایى از مكتب اسلام» سال دوازدهم، شماره 10، شماره مسلسل 142، تاريخ رمضان 1391 هجري قمري. به نقل از کتاب «معاد شناسى» آیت الله تهرانی(رحمه‌الله‌علیه) ج‏9، ص 198.