به گزارش رهروان ولايت در وبلاگ گروه اينترنتی سفیران نور آمده است:عاشقی که واقعا در عشقش جدیه میتونه بغیر خواسته معشوقش عمل کنه؟میتونه یه کاری رو انجام بده که معشوقشو ناراحت کنه؟در مورد پیامبرا و ائمه هم قضیه همینه،یعنی علاقه و عشق شدید به پروردگار باعث میشه این بزرگواران به سمت گناه نرن.
البته این عشقم از روی معرفت و علمیه که به خدا دارند.ایشون رضایت الهی رو بر هر چیزی مقدم میکنن حتی وقتی لازم باشه جونشون رو هم در این راه میدن.امام حسین(علیه السلام) رو در نظر بگیرید،عشق و علاقه به خداوند اونم از روی معرفت به خدا باعث میشه که کشته شدن در راه خدا رو برا خودشون افتخار بدونن.
این مرتبه از معرفت همان است كه امیر مؤمنان (علیه السلام) مى فرماید: ما رأیتُ شیئاً إلاّو رَأیتُ اللّهَ قَبْلَهُ وبعدَه و مَعَهُ: هیچ چیز را ندیدم مگر آنكه پیش و پس و همراه با دیدن آن، خدا را دیدم.
امیر مؤمنان درباره پیامبران مى فرماید:« هم والجنّة كمن قد رآها و هم فیها منعمّون، وهم و النّار كمن قد رآها و هم فیها معذّبون»: آنان نسبت به بهشت بسان كسى مى باشند كه آن را دیده و از نعمت هاى آن برخوردار مى باشند، و نسبت به دوزخ همانند كسى مى باشند كه آن را دیده و گرفتار عذاب آن شده اند. (نهج البلاغه، خطبه همام شماره 193).
امام صادق (علیه السلام) نیز مى فرماید: «و لكنّی أَعْبُدُهُ حُبّاً لَهُ وَتِلْكَ عِبادةُ الكِرام»: من خدا را از روى دوستى با او پرستش مى كنم، و چنین است عبادت بزرگواران.(بحار الأنوار، 70/22)