چکیده: با اندکی مطالعه‌ای در آثار و نوشته‌های متفکران وهابی به خوبی می‌توان عناد ودشمنی رهبران وهابی را نسبت به اهل بیت پیامبراکرم(صلیاللهعلیهوآله) مشاهده نمود، مروجان اندیشه‌های تکفیری با روش‌های مختلفی این عناد را به اثبات رسانده‌اند.
عناد و دشمنی وهاببیت با اهل‌بیت پیامبر(صلیاللهعلیهواله)
با اندکی مطالعه‌ای در آثار و نوشته‌های متفکران وهابی به خوبی می‌توان عناد ودشمنی رهبران وهابی را نسبت به اهل بیت پیامبراکرم(صلیاللهعلیهوآله) مشاهده نمود، مروجان اندیشه‌های تکفیری با روش‌های مختلفی این عناد را به اثبات رسانده‌اند. گاه با تکفیر پیروان و محبان خاندان عصمت و طهارت و گاه با تضعیف روایات و احادیثی که در فضیلت و منزلت امامان شیعی در متون روایی وجود دارد و در مواردی نیز با دفاع جدی از دشمنان و قاتلان ایشان به مبارزه با فرهنگ شیعی و دشمنی با اهل بیت پیامبر اکرم(صلیاللهعلیهوآله) اقدام نموده‌اند. دراین نوشتار سعی داریم به گوشه‌‌ی کوچکی از این خباثت و دشمنی اشاره کنیم.
دفاع ابن‌تیمیه از دشمنان امیرالمومنین(علیه‌السلام)
هرچند در متون و منابع اسلامی آیات و ورایات فراوانی در شأن و فضیلت امیرالمومنین(علیه‌السلام) وجود دارد، ولی مروجان افکار تکفیری به سادگی از کنار این مستندات گذشته و با دلایل واهی سعی در تضعیف آنها دارند؛ از این‌رو به راحتی فضیلت و بزرگی ایشان را انکار نموده، ودشمنی خود را به ظهور رسانیده‌اند. خباثت و بی‌شرمی این خشک ذهن‌های تکفیری، زمانی روشن‌تر می‌شود که در مقام دفاع از دشمنان اهل بیت پیامبر اکرم(صلیاللهعلیهواله) برآمده و رفتارهای سخیف و وحشیانه آنان را نیز توجیه می‌کند.
برای نمونه ابن‌تیمیه موسس و مروج افکار تکفیری در مقام دفاع از دشمنان امیرالمومنین(علیه‌السلام) می‌نویسد: «شکی وجود ندارد که همراه با او، طایفه‌ای از سابقین هم‌چون «سهل‌بن حنیف» و «عمار بن یاسر» جنگیدند، ولی کسانی‌که همراه با او جنگ نکردند برتر بودند... از طرفی آن کسانی که با او جنگ و ستیز کردند، هرگز خوار نشدند، بلکه همیشه در زمره یاری‌شدگان بودند، کشورها را فتح و با کافران می‌جنگیدند... لشکری که همراه با معاویه می‌جنگیدید هرگز خوار نشدند، حتی در جنگ با علی(علیه‌السلام) خوار نشدند. پس چگونه ممکن است پیامبراکرم(صلیاللهعلیهواله) گفته باشد: بار خدایا! خوار کن هر کس که او را خوار کند، بلکه همیشه شیعیان خوار بوده‌اند».[1]
پدر فکری اندیشه‌های وهابی، قباحت را به این مطالب خلاصه نکرده و در عبارتی دیگر می‌نویسد: «کسانی که با او [امیرالمومنین(علیه‌السلام)] به قتال برآمدند، از سه حال خارج نیستند؛ یا معصیت‌کارند و یا مجتهدند و به خطا رفته‌اند، یا به واقع رسیده‌اند، و در هر تقدیر، این کار آنان به ایمان‌شان ضرر نمی‌زند و مانع ورود آنها به بهشت نمی‌شود».[2]
دفاع از خوارج
«ابن‌تیمیه» در دفاع از خوارج می‌گوید: «خوراج، بزرگ‌ترین مردم از حیث نماز و روزه و قرائت قرآن بودند، آنان دارای لشکر و لشکرگاه بودند، آنان متدین به دین اسلام در ظاهر و باطن بودند».[3] او در عبارتی دیگر خوارج را این‌چنین توصیف و مدح می‌نماید: «خوارج از رافضه راستگوتر و دین‌دار‌تر و باتقواترند، بلکه خبر نداریم که خوارج عمداً دروغ بگویند، بلکه آنان راست‌گوترین مردم بودند».[4] هم‌چنین می‌گوید: «خوارج، عاقل‌تر و راستگوتر و بیشتر از رافضه(شیعیان) به دنبال حق بوده‌اند ... بسیاری از رهبران رافضه و عامه آنان زندیق و ملحدند».[5]
دشمنان امیرالمومنین(علیه‌السلام) ظالم و منافق هستند
این عبارات سخیف و بدور از درایت فقهی و دینی، در حالی بر زبان او جاری می‌شود که در متون روایی از رسول اکرم(صلیاللهعلیهوآله) احادیث فراوانی نقل که که در آنها حضرت، دشمنان امیرالمومنین(علیه‌السلام) و مبغضان ایشان را افرادی ظالم و منافق معرفی کرده‌اند. برای نمونه به چند حدیث در این خصوص که در منابع معتبر خود اهل سنت اشاره می‌کنیم:
1. از رسول اکرم(صلیاللهعلیهوآله) نقل شده است که حضرت فرمودند: «ای علی، زود است که تو را گروه ظالم به قتل برسانند؛ در حالی که تو برحقی، پس هر کس تو را در آن روز یاری نکند از من نیست».[6]
2. حضرت در حدیث دیگری فرمودند:«دوست ندارد علی را مگر مومن، و دشمن ندارد علی را مگر منافق».[7] مضمون این روایت را هشت نفر از صحابه و حدود چهل نفر از علمای اهل سنت نقل کرده‌اند.
3. ابن تیمیه دشمنان امیرالمومنین(علیه‌السلام) را مجتهد و مخطی معرفی می‌کند، به طوری که گویا هیچ جرم و گناهی بر آنانان وجود ندارد، درحالی که پیامبر اکرم(صلیاللهعلیهوآله) امر به جنگ با آنان نموده است. آیا اگر دشمنان امیرالمومنین(علیه‌السلام) بر حق بودند، رسول اکرم(صلیاللهعلیهوآله) به جنگ با انان دستور می‌داد: «ابو سعید خدری» می‌گوید: «رسول خدا(صلیاللهعلیهوآله) ما را به جنگ با ناکثین و قاسطین و مارقین امر نمود. عرض کردیم: ای رسول خدا، ما را به قتال با این افراد دعوت نمودی، همراه با چه کسی با این افراد بجنگیم؟ پیامبراکرم(صلیاللهعلیهواله) فرمودند: همراه با علی‌بن‌ابی‌طالب(علیه‌السلام)».[8](ناکثین: عهد‌شکنان، یعنی اصحاب جنگ جمل؛ «قاسطین: ظالمان، یعنی اصحاب صفین و پیروان معاویه؛ و مقصود از مارقین: خارج شدگان از دین، همان خوارج و اصحاب نهروان است)
سخن آخر:
با اندک توجهی در کتب اهل‌سنت به روشنی می‌توان اذعان داشت که منایع اهل سنت پر است از فضايل و مناقب امیرالمومنین(علیه‌السلام) به طوری که کسی را نمی‌توان با او قیاس کرد؛ در احادیث مختلفی که شیعه و اهل سنت نقل کرده‌اند، پیامبر اکرم(صلیاللهعلیهوآله) امیرالمومنین(علیه‌السلام) را محور حق معرّفی کردند و فرمود: «علی با حق است و حق با علی است و هرگز از هم جدا نمیشوند».[9] هم‌چنین فرمودند: «به زودی بعد از من فتنه(ها) پيدا می‌شود، پس همراه علی بن ابی‌طالب(علیه‌السلام) باشيد، زيرا او(معيار) جدا کننده بين حق و باطل است».[10] . در حدیثی دیگر فرمودند: «کسی‌که از علی جدا شود، از من جدا شده است؛ و کسی که از من جدا شود، از خدا فاصله گرفته است».[11]
_________________
پی‌نوشت
[1]. ابن‌تیمیه، منهاج‌السنه،ج7ص59-57.
[2]. همان،ج4،ص393.
[3].همان،ص37.
[4]. همان،ج7،ص36.
[5].همان،ص260.
[6]. تاریخ ابن عساکر،ج12،ص370.کنزالعمال،ج11،ص613،ح32970.
[7]. صحیح مسلم، ج1،ص120،ح131.
[8]. تاریخ ابن عساکر،ج7،ص339.کفایت الطالب،ص173،باب38.
[9].تاریخ بغداد،ج14،ص321.
[10].شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، جلد ۱۳، صفحه ۲۲۸.
[11].خطيب بغدادي، تاريخ بغداد، ج 6، ص 221، شماره 3275؛ ينابيع المودة، همان، باب 42، ص 148؛ تاريخ دمشق، ابن عساکر، ج 2، ص 431.