برخى از رفتارهايى كه پدر و مادر در خصوص نمازخوان كردن فرزندان لازم به رعايت هستند، به شرح ذيل مى باشد:
1. بالا بردن سطح آگاهى و شناخت فرزندان به طور غير مستقيم نسبت به فوايد نماز و نقش آن در زندگى انسان.
2. زبان نرم و گويا با حكمت و موعظه و گفتوگوى جذاب و دل پسند درباره نماز و عمل به واجبات دينى: (ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ جَـدِلْهُم بِالَّتِى هِىَ أَحْسَن)[1]; به راه پروردگارت با حكمت و پند پسنديده فراخوان و به روشى كه آن ]روش[ بهتر است، با آنان مناظره كن.
3. فراهم كردن امكانات دل پذير (مانند: زيبا سازى محل، تهيه عطر، تهيه كردن سجاده براى فرزند)، كوتاه بودن برنامه نماز، تشويق و وعده جايزه، استمرار در برنامه ها و... .
4. مشاوره با افرادى كه در اين زمينه مهارت دارند.
5. آگاهى دقيق از شرايط امر به معروف و نهى از منكر براى والدين.
6. تمرين عملى، به اين صورت كه پدر يا مادر از فرزند بخواهند كه هم زمان با آنها به نماز بايستد و هر آن چه آنها به زبان جارى كردند او نيز تكرار كند.
7. بردن به مساجد براى شركت در نماز جماعت: از سفارشات حضرت لقمان(ع) به فرزندش اين است كه فرزندم! نماز بسيار بخوان! و هرگز نماز را از اول وقت تأخير نينداز و با جماعت نمازبگذار، هر چند در سخت ترين حالات باشد.[2]
8. تهيه و نمايش فيلم هايى درباره نماز.[3]
[1]. نحل،آيه125.
[2]. كلينى، اصول كافى، ج8، ص348.
[3]. ر.ك: همان، تفسير نمونه، ج11، ص454ـ462; همان، ج17، ص47ـ48.