تفاوت اهل نماز با كسانى كه يك روز نماز مى خوانند و يك روز نمى خوانند، در جهان آخرت چگونه است
آگاهى از ارزش و اهميت نماز و دانستن جايگاه نمازگزار، ما را به تفاوت نمازگزار و كسى كه به نماز كم تر اهميت مى دهد رهنمون مى سازد.
نماز در دين مقدس اسلام، از اهميت ويژه اى برخوردار است و يكى از فروع دين و حتى ستون دين به حساب مى آيد و قرآن كريم، با تعبيرهاى مختلفى، مانند «اقيمواالصلوة و...» بر واجب بودن آن تصريح فرموده است، تا جايى كه اگر نماز قبول شود، كارهاى ديگر هم زمينه قبولى پيدا مى كنند.[1]
قرآن كريم به جا آوردن نماز را سبب رستگارى مى داند (قد افلح من تزكى و ذكر اسم ربه فصلى);[2] به راستى رستگار شد هر كه پاكى ورزيد و نام پروردگارش را ياد كرد پس نماز گزارد. و نيز مى فرمايد: (وَ الَّذِينَ يُؤمِنُونَ بِالأَخِرَةِ يُؤمِنُونَ بِهِ وَ هُم عَلَى صَلاَتِهِم يُحفِظُونَ);[3] آنان كه به آخرت ايمان دارند، به آن ]كتاب قرآن[ ايمان مى آورند و مراقب نمازهاى خويش هستند. در اين آيه، از ميان تمام دستورهاى دينى، فقط به نماز اشاره شده است و نماز مظهر پيوند با خدا و ارتباط با اوست; به همين دليل، از همه عبادت ها برتر و بالاتر است.[4]
اهميت نماز در روايات اسلامى نيز بر كسى پوشيده نيست; ازجمله: سلمان فارسى نقل مى كند كه در خدمت پيامبراكرم(صلى الله عليه وآله) نشسته بودم; آن حضرت شاخه خشكى را گرفت و تكان داد تا تمام برگ هايش فرو ريخت، سپس رو به من كرد و فرمود: سؤال نكردى كه چرا اين كار را كردم؟ عرض كردم بفرماييد چرا؟ فرمود: هنگامى كه مسلمان وضو بگيرد و خوب وضو بگيرد و سپس نمازهاى پنج گانه را به جا آورد، گناهان او فرو مى ريزد; همانگونه كه برگ هاى اين شاخه فرو ريخت.[5]
حضرت على(عليه السلام) از پيامبراكرم(صلى الله عليه وآله) نقل مى كند كه فرمود: نمازهاى پنج گانه براى امت من، مانند نهر آب جارى است كه بر در خانه يكى از شما باشد. آيا گمان مى كنيد اگر كثافتى در تن او باشد و روزى پنج بار در آن غسل كند، آيا چيزى از آن بر جسد او خواهد ماند؟! به خدا سوگند كه نمازهاى پنج گانه براى امت من، چنين است.[6]
هم چنين در روايتى مشهور كه از امام باقر(عليه السلام) نقل شده است كه فرمودند: اولين چيزى كه بنده بدان محاسبه مى شود نماز است; اگر پذيرفته شد، اعمال ديگر نيز پذيرفته خواهد شد و اگر ردّ شود، ديگر اعمال نيز ردّ خواهد شد.[7]
[1]. ر.ك: محمد باقر مجلسى، بحارالانوار، ج10، ص394.
[2]. اعلى،آيه14 و 15.
[3]. انعام،آيه92.
[4]. ر.ك: همان، تفسير نمونه، ج5، ص347.
[5]. طبرسى، مجمع البيان، ج5 و 6، ص307.
[6]. همان، 308.
[7]. ر.ك: همان، بحارالانوار، ج80، ص25.