تنها بهشت اخروی مکان آرامش ابدی مومنان است. طبیعت زیبای دنیا و نعمتهای دنیوی در بهترین حالتشان، قابل قیاس با آن نیستند.
« بهشت اینجاست». این جلمه را گاهی در ذیل عکسی از منطقهای زیبا و چشم نواز مشاهده میکنیم. اگرچه در اغلب موارد این بیان صرفا استعارهای است برای مبالغه در زیبایی یک منظره؛ اما گاهی میخواهد طعنه به آموزههای دینی زده و بگوید آنچه دینداران در آخرت به دنبال آن هستند در همین دنیا موجود است.
بیایید بهترین مکانی که انسان میتواند در این دنیا تجربه کند را تصور کنیم. طبیعتی زیبا با درختانی از انواع میوهها، هوایی مطبوع، صدای زیبای پرندگان، زنان و مردان زیبا رو و ... . این مکان چه اندازه به بهشت نزدیک است؟
اوصاف بهشت برین:
خداوند متعال بهشت را با اوصاف متعددی به تصویر کشیده است. ویژگیهایی که ما به اندازه آگاهیهای خودمان درک میکنیم و از حقیقت آن آگاهی نداریم. در اینجا تنها به دو صفت اشاره میکنیم.
1. بهشت ابدی است: خداوند متعال بهشت را جایگاهی ابدی برای مومنان میداند: «وَبَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ... وَهُمْ فِيهَا خَالِدُونَ»؛[1] «و مژده ده کسانی را که ایمان آوردند و نیکوکاری پیشه کردند که جایگاه آنان باغهایی است که نهرها در آن جاری است، ... و در آن بهشت، جاوید خواهند زیست».
2. آرامش کامل: آرامش، گمشده انسان است. گمشدهای که او هیچگاه در دنیا بدان دست نخواهد یافت و تنها در بهشت برین یافت میشود: «ادْخُلُوا الْجَنَّةَ لَا خَوْفٌ عَلَيْكُمْ وَلَا أَنْتُمْ تَحْزَنُونَ»؛[2] «در بهشت بی هیچ خوف و اندیشه و بی هیچ گونه حزن و اندوه داخل شوید».
حال آیا بهترین و زیباترین مکانهای دنیا این وصف را دارد؟ آیا مکانی بر روی زمین پیدا میشود که انسان در آنجا هیچ دغدغهای نداشته باشد؟ آیا جایی هست که مرگ را بدان جا راهی نباشد؟
پاسخ روشن است؟ خیر. ابدیت، راحتی و آرامش حقیقی، اوصاف دنیا نیستند. در روایتی زیبا میخوانیم خداوند به حضرت داود علیهالسلام فرمود: «ای داود! من پنج چیز را در پنج چیز قرار دادهام، ولی مردم آنها را در پنج چیز دیگر میجویند و نمییابند... راحتی و آسایش را در بهشت قرار دادهام، امّا مردم آن را در دنیا میجویند و نمییابند».[3]
حاصل آنکه طبیعت دنیا هرچقدر که زیبا و دلفریب باشد با حقیقت بهشت و نعمتهای آن تفاوتی از سنخ بینهایت دارد.
باشد که همه ما در آن مکان شریف سکونت یابیم.
پینوشت:
[1]. بقره: 25.
[2]. اعراف: 49.
[3]. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، چاپ دوم، داراحیاء التراث العربی، 1403ق، ج75، ص453.