مراتب عصمت انبیا

ملكه عصمت، وقتی به نصاب لازم رسيد، نفس انسان را از هرگونه گرايش‏‌های مذموم و ناپسندی باز می‌‏دارد. همان‏گونه كه نبوّت و رسالت مراتبی دارد، درجات عصمت پيامبران(علیهم‌السلام) نيز متفاوت است؛ گرچه همه آنان معصومند. پيامبران «اولوا العزم»(علیهم‌السلام)، در درجه والاتری از عصمت قرار دارند. درجه پيامبرى برتر، سبب می‌‏شود كسی كه در مرتبه پايين‌‏تر از اوست، خود را در سنجش با پيامبرِ فايق، مذنب (گناهکار) بداند؛ بی‏‌آن‏كه از او گناه بزرگ يا كوچكی سر زده باشد. پيامبری كه خود را در مرتبه‏‌ای می‏‌نگرد كه نسبت به مرتبه پيامبران اولوا العزم(علیهم‌السلام)  ناقص است، خود را با آنان كه كامل‌‏ترند می‏‌سنجد. ازاين‏‌رو، می‌‏نالد و می‏‌گدازد و می‏‌گويد: «فارحم عبدك الجاهل» (به بنده جاهلت رحم کن)؛
با آن كه خود، انسانی بزرگ و معصوم است و به سرچشمه علم بی‌انتهای الهی متّصل شده است.[1]

_______________________________________
[1]. وحی و نبوت در قرآن، آیت الله جوادی آملی، ص206.