ملكه عصمت، نه ذاتی است و نه انحصاری؛ بلكه اختياری است و غير از پيامبران و پيشوايان دين (علیهم‌السلام) ديگران نيز میتوانند به اين ملكه دست يازند؛ زیرا راه رياضت و تلاش و مجاهدتهای نفسانی برای همگان باز است و دست‌آوردهای آن، برای عموم است.
با تهذيب نفس و رعايت تقوا و مواظبت بر اعضا و جوارح و خاطرههای نفسانی و شيطانی و با خوردن غذای حلال و مراقبه و محاسبه و...، میتوان در علم و عمل، به اين ملكه شكوهمند رسيد و ارادهای پولادين كسب كرد.
عصمت پيامبران و پيشوايان دين (علیهم‌السلام) ذاتی نيست. صدور گناه از آنان ممتنع ذاتی نمیباشد؛ زيرا اگر ممتنع ذاتی و محال بالذات بود، مقدور نمیبود و اگر مقدور نمیبود، مورد تكليف قرار نمیگرفت. در عصمت اكتسابی، «اختيار» وجود دارد ومیتوان فعل و ترک را قبل از انجام آن، به صورت «قضيّه ممكنه» به معصوم (علیه‌السلام) نسبت داد.[1]
_______________________________________
[1]. وحی و نبوت در قرآن، آیت الله جوادی آملی، ص 208.
| پیوست | اندازه |
|---|---|
 عصمت اکتسابی | 5.09 مگابایت |
, 
